Narzeczony powiedział mi że boi się ślubu

I to w dniu, w którym miałam zamówić sukienkę, rano był smutny zapytałam co się stało. On na to, że boi się ślubu, dzieci. Spytałam więc dlaczego mi się oświadczył: a on na to, że chciał, żebym była szczęśliwa. Nic z tego nie rozumiem. Myślę o rozstaniu. Jesteśmy ze sobą ponad 3 lata, mieliśmy wspólne plany, wspólne marzenia. Mam 26 lat, nie ukrywam, że zależy mi na założeniu rodziny. Ale od początku on o tym wiedział. I często sam mówił, że chciałby.. Nie wiem jak sobie poradzę, kocham go, ale ile można zwodzić kobietę??

Czego to faceci nie powiedzą i nie obiecają żeby ich między nogi baba wpuściła!

najgorsze jest to że mozesz miec racje...

Nie "możesz mieć" tylko MASZ!

Jesteś jeszcze młoda. Jak któreś z was nie jest pewne to nie ma sensu się pobierać.

Żyłam w przekonaniu, że on chce tego samego... Jakoś sobie poradzę, ale tak trudno jest odejść

kwiateke, ale niech on powie, czego się boi. Bo jeśli nie chce z Tobą być to problem, ale jeśli boi się zobowiązania, to jest do przeżycia. Ja jestem kobietą i bałam się ślubu. Potwornie. Bałam się, że się zadeklarujemy, podpiszemy i nie będziemy szczęśliwi. Że może ktoś z nas spotka kogoś innego i będziemy się rozstawać. Też mieliśmy wspólne plany i marzenia. Ostatecznie wzięliśmy mały ślub, z garstką gości, więc nie był taki straszny ;-) Mamy już 12 lat "stażu". Nic z tego, czego się bałam się nie sprawdziło.

Boi się chyba założenia rodziny, nie wiem. Ja nie miałam wątpliwości, kocham go i cieszyłam się na wspólne życie. Do tej pory wszystko grało. Ale ja chcę rodziny, dzieci a on rozpacza, że się tego boi. Uznałam, że jak ktoś kocha to nie ma takich problemów szczególnie po 3 latach kiedy razem mieszkamy i ne mamy po 19 lat. Nie rozumiem tego. Też mieliśmy mieć mały ślub dla najbliższej rodziny na około 40 osób. Nie wiem też dlaczego powiedział mi o tym w dniu, kiedy miałam jechać kupić sukienkę którą wybrałam, jeszcze dzień wcześniej rozmawialiśmy o tym, mówiłam, że nie mogę się doczekać przymiarek, że się na nie bardzo cieszę. Wydawało mi się ,że też cieszy się, że znalazłam. Nie mogę za niego wyjść, gdy on tak myśli. I po co mi się oświadczał skoro się boi. Czuję się strasznie upokorzona

A jak wyszło z oswiadczynami - Ty robiłaś aluzje że już najwyższy czas, czy on sam z siebie się oświadczył. A ile lat ma narzeczony?

Też ma 26 lat. Nie męczyłam go jakoś z zaręczynami może wspomniałam o tym ze 3 razy ale nie jakoś nachalniw, mówiłam, że chciałabym mieć dzieci i rodzinę, . Nigdy tego nie ukrywałam.

Po tym jak mi powiedział o tym, strasznie się zezłościłam, powiedziałam, że w takim razie ja muszę to zakończyć, że czuję sie upokorzona, że myślałam, że tego chce. Bardzo mnie zaskoczyło to co mi oznajmił. Mam pracę w której jestem narażona na promieniowanie i inne czynniki szkodliwe, boję sie ze potem bedzie mi ciężko z ciążą, wiec trudno mi czekać kilka kolejnych lat aż on dorośnie.

Mimo to bardzo go kocham i robię to wbrew uczuciom...

był już ten temat