Ideał

Spotykam się z chłopakiem ponad 5 lat - ideał wg wielu kobiet: mało pije, prawie nic nie imprezuje, wierzący, grzeczny i mega pomocny w każdej sytuacji. Zawsze mogę na niego liczyć, wspiera mnie i broni przed wszystkimi. Kocha, mówi mi to czesto i pokazuje w gestach... jednym słowem - IDEAŁ. Ale, jego rodzina mnie nie znosi, ze wzajemnością. Nie potrafimy siebie zaakceptować. Niby podobni do mnie, ale jednak dwa różne światy. Oni chcieliby go wysfatać z inna dziewczyną, bardziej imprezową, wygadaną i pozytywną. Ja niestety od dłuższego czasu taka nie jestem i nigdy nie potrafiłam być przy jego rodzicach. Nie potrafię okazywać miłości w towarzystwie dlatego nie „kochamy się” przy nikim. Poza tym jestem mega o niego zazdrosna. Oni widzą we mnie same minusy, ja mam depresje z różnych powodów. Jesteśmy ze sobą od ponad 5 lat i nic nie zapowiada się żebyśmy byli kiedyś „na zawsze” (przepuszczam, ze z powodu jego rodziny). Nie wiem co robić, nie umiem wyjść z depresji. Czy odpuścić sobie takiego chłopaka aby dać mu wolną rękę by mógł sobie znaleźć kogoś lepszego ? Czy dalej się starać, bo od lat się staram ale nie wychodzi mi...

O to cały ja dziewczyny

a kto to jest ktos lepszy Może rozwiedziona jak lafirynda dzieciata . Widac rodzinka adrenaliny potrzebuje i niedowartosciowana jest. Uciekaj od toksycznej rodzinki bo nigdy z ich podejsciem nie bedziesz szczesliwy