czy są rodzice, którzy łączą pracę w domu z wychowaniem

Z mężem pracujemy częściowo w domu. Jestem obecnie w ciąży i tak zastanawiam się jak to wygląda u was praca w domu i wychowanie. Jestem na swojej działalności i tak naprawdę będę i tak musiała na macierzyńskim załatwiać niektóre sprawy i trochę pracować. Czytaj nie będę miała macierzyńskiego takiego w pełni. W sumie to co mogę zrobić to ograniczyć liczbę godzin pracy. Mąż też dużo pracuję w domu, on z kolei będzie mógł brać dużo zleceń do domu. Potrzebowaliście opiekunki? Na jaki wymiar godzin? Jak godziłyście karmienie piersią z pracą?

łączę, ale nie jest łatwo, tylko, że ja dopiero po pełnym macierzyńskim, więc nie wiem czy moje rady będą pomocne. u mnie babcia pomaga, ale na kafe zjedzą mnie za to:)

Oboje z mężem prowadzimy firmę z tym że mąż jest w terenie a ja mam dokumenty częściowo w firmie i w domu. tu pracuję wychowujac syna. Początki były bardzo trudne. Nie dawałam rady. Syn chorował. Noce nie przespane. W dzień czasem w nocy siedziałam w papierach. Chodziłam jak zombi. Przed urodzeniem zawsze byłam elegancka. Musiałam zrezygnować z siebie na rzecz rodziny i firmy. Teraz kiedy syn jest starszy jest coraz lepiej i ufam że z każdym dniem tak bedzie.

Ja miałam o tyle łatwo że szyłam, dziecko w dzień wprawdzie budziło się od każdego halasu, ale rozrysowywać, zamawiać materiały, kontaktować się z klientami, kroić- mogłam bez problemu. Dziecko na szczęście malo wymagające, mieszkanie zabezpieczone. Szyłam głównie jak mąż był w domu. Gorzej przy chodzącym/wspinającym się maluchu. No i nie robiłam tyle co przedtem.

Nie jest łatwo, ale to też zależy jak rozłożysz sobie czas pracy. Ja wróciłam do pracy jak mały miał około 2 miesiące. Chociaż niewielkie sprawy papierkowe załatwiałam od razu od urodzenia. Mi było stosunkowo łatwo bo mąż też pracuję częściowo w domu. Po prostu wymienialiśmy się opieką nad dzieckiem, pomagała nam 2 razy w tygodniu przez 4 godz moja matka i raz w tygodniu przez prawie cały dzień matka mojego męża. Potem doszła też opiekunka. Wyglądało to mniej więcej tak opiekunka przychodziła na 4 h dziennie i wtedy z mężem robiliśmy te najważniejsze rzeczy. Te 4 h nie wyglądały tak, że opiekunka się tylko zajmowała, często było tak, że wtedy karmiłam piersią (potem odciągałam i karmiła butelką w tym czasie), jak płakał to z mężem go uspokajaliśmy. Najgorsze były pierwsze miesiące, po 6 miesiącu to był lajcik. Wychodziła w tym czasie na spacer, bawiła się z dzieckiem itd. Teraz syn ma 3 latka i nasza sytuacja wygląda następująco. Pracujemy dalej większość w domu, ale 2 dni poza domem. Przykład, mąż zaprowadza syna do przedszkola na 4 h, w tym czasie pracuję w domu, potem zabiera go z przedszkola, wracam ja do domu po pracy, zajmuję się synem, mąż kończy pracę jeżeli ma sporo zleceń. Kiedy jesteśmy razem w domu i pracujemy, dziecko jest 4 h w przedszkolu a potem już w domu i np. kończymy pracę, kiedy już śpi. Wszystko to kwestia zorganizowana. My mamy sporo czasu i dla siebie i dla dziecka. Sporo pracujemy, ale np. odchodzi czas zmarnowany na dojazdy do pracy.