Zespół Otella.

Witajcie. Czy ktoś miał z Was problem z osobą, która cierpi na zespół otella? Sprawa dotyczy mojego męża, nadużywa alkoholu i jego zazdrość wymyka się z pod kontroli. Ciągle oskarża mnie bezpodstawnie o zdrady, o kochanków, nie mogę sama wyjść z koleżankami, bo zaraz awantura o innych mężczyzn. Wielokrotnie groził, że mnie zabije jeśli go zdradzę. Sama uczęszczam na psychoterapię z powodu nerwicy, która złapała mnie po śmierci bliskiej osoby i właśnie terapeuta zasugerował mi, że mój mąż może mieć to zaburzenie. Poczytałam na ten temat i wiele rzeczy się zgadza. Mąż twierdzi, że jest zdrowy, a to ja jestem wariatką.

zostaw go wyjedz daleko i nie podawaj adresu a czemu sie z nim związałaś? nie był taki przed slubem? ano wlasnie...

Dobre pytanie. Bywał zazdrosny, ale nie do tego stopnia. Zaczął więcej pić i wtedy to się nasiliło. Moi rodzice mieszkają niedaleko nas, 3 km, zawsze mogę do nich wrócić, tutaj mam pracę i dziecko chodzi do zerówki, także daleki wyjazd nie wchodzi w grę.

Bazienka Gdyby to było takie proste, chociaż decyzja o rozstaniu dojrzewa we mnie coraz bardziej. Starałam się, zawsze byłam, chciałam mu pomóc, ale to i tak wszystko na nic.

Uciekaj, zwlaszcza ze macie dziecko. Sam nie zauwazy ze ma problem to nic z tego nie bedzie. Taki czlowiek bywa zagrozeniem. Wiwm co mowie. Zylam z takim 10 lat. W koncu jak probowal mnie udusic, przejrzalam na oczy.

Bazienka, dziękuję Ci za radę. Chodzę na psychoterapię, wiele się we mnie zmienia, całe podejście do niego i sytuacji. Zaczynam wyfruwać spod jego skrzydeł, być samodzielna, niezależna i to mu się kompletnie nie podoba, robi awantury nawet o to. Ale ja nie mam zamiaru odpuszczać i czuję się silniejsza.

Bazienka.... psychologia w naszym kraju ma wymiar diabelnie jednostronny. Hasło - Ty jesteś najważniejsza - ma ten wymiar. Generalnie ja się nawet z tym zgadzam w przypadku pogubionych kobiet, ale w praktyce niemal każdy psycholog uczy taką kobietę tej samoważności tylko dla siebie, czyli w skrócie uczy jak olać faceta i żyć sobie samej z koleżankami i żeby się w tej samotnej skórze czuła dobrze. Ta jednostronna psychologia nie zakłada, że zdecydowana większość kobiet ma syndrom gniazdowania i one tak naprawdę nie chcą być same, ale jakimś przypadkiem zawsze trafiają na niewłaściwego faceta. I to można właśnie w psychologii o dupę potłuc. Powinno się je uczyć sztuki kompromisu bo ten facet, często ojciec jej dzieci jest równie ważny tylko jakoś nierozumiany/niedoceniany, a po wizycie kobiety u psychologa to już bez mała wróg publiczny. Faktem jest że tu powinna wejść terapia małżeńska, ale jak powszechnie wiadomo najlepszą terapią dla faceta jest piwo, inne są niemęskie i kółko się zamyka. Nie uczę kobiet hierarchii ważności bo w związku oni obydwoje są jednakowo ważni, uczę je sztuki zrozumienia tej drugiej strony i to przynosi dobre efekty ponieważ męska natura jest znacznie prostsza do ogarnięcia i jeśli dostaną dobry schemat do obsługi takiego zwierzęcia to świetnie sobie radzą. Nie mówię im UCIEKAJ, ucieczka nie jest wygraną, jest ostatecznością.