Spotykam się z facetem z Niemiec, oceńcie obiektywnie sytuację

Od podstawówki lubiłam niemiecki najbardziej i zawsze szedł mi bardzo dobrze. Zdecydowałam się studiować germanistykę, obcecnie skończyłam II rok. Na wakacje przyjechałam do rodzinnego miasta i chciałam poszukać kogoś z kim mogę popisać po niemiecku, a że mieszkam blisko granicy to nie było trudne. Zaczęłam pisać z chłopakiem w moim wieku, obydwoje wymienialiśmy codziennie długie wiadomości, w końcu się spotkaliśmy, przyjechał do mojego miasta (ma 50 min jazdy autem), było fajnie, umówiliśmy się drugi raz. Bardzo go polubiłam, on mnie też, pisze do mnie, że nie chce nikogo innego, żebyśmy byli w związku na odległość przez jakiś czas, a jak skończę studia zamieszkamy razem. Może to i głupie, ale zauroczyłam się w nim, jest dla mnie wyjątkowy. Dzisiaj napisał, że w sobotę przyjedzie po mnie, pokaże mi swoje miasto, zostanę na noc, będę spała na innym łóżku i w niedzielę mnie odwiezie. Ale nie umiem sobie tego wyobrazić, jechać na jeden dzień ok, ale jak mam iść na noc, gdzie są jego rodzice, ja jakoś idealnie nie umiem tego języka, i w ogóle to byłoby dziwne, przyjechałabym z Polski do ich domu. Moi rodzicie nawet nie wiedzą z kim się spotykam. Jak szykowałam się nie pierwsze spotkanie, matka się zaczęła wypytywać to powiedziałam, że idę z koleżanką gdzieś. W swoim rodzinnym mieście spotykam się tylko z nią ze znajomych, bo całą resztę mam w mieście gdzie studiuję.

no i fAJNIE POWODZENIA ODWAGI!

Niemcy i Norwedzy są strasznie Ławrow. Nie wiem dkaczegi dla Polek oni są prestiżem (tak często można przeczytać na kafeterii)

Łatwi *

Pochwal się rodzicom, że umawiasz się z wnuczkiem ss-mana :P

Porazka

Niemiec to taki sam człowiek jak ty. A może nawet lepszy.