Przykra sytuacja

Jestem pielęgniarką, pracuję w szpitalu. Jest u nas na oddziale taka młoda kobieta, bardzo chora. Spędziła już bardzo dużo czasu z drobnymi przerwami w szpitalu. I wiecie co? Zwróciłam uwagę na to, że nigdy tej dziewczyny nikt nie odwiedził. Nigdy. Jest to dla mnie bardzo przykre i nie często spotykane w pracy.

Widocznie zostala spisana na straty.

To rzeczywiście smutne

Jej życie jest w każdej chwili zagrożone, ale czy to powód by rodzina, bliscy, znajomi tak ją porzucili? Jak ona musi się czuć?

"rodzina i bliscy" to fikcja. Może zajrzyj czasem do niej, ot tak zwyczajnie - uśmiech z rana, zagajenie o pogodzie przy obchodzie itp. :) Ciebie to niewiele będzie kosztowało, a może da jej chwilę radości.

Ona nawet już nie bardzo chce z kimkolwiek o czymś rozmawiać. Mówi, że czeka już tylko na ten moment. Przykre, młoda dziewczyna 25 lat.

a na co choruje?

Na białaczkę

Biedna :( eh.. współczuję na prawdę. Niewiele można pomóc w takiej sytuacji, nawet psychicznie nie jest łatwo, zwłaszcza jak nie ma się wiedzy z tego zakresu (np. psychologii klinicznej). To ona tak w samotności, z ciężarem choroby spędza całe dnie sama?... :/ niedomyślenia aż. Nie macie tam jakichś wolontariuszy czy coś?

No niestety tak to wygląda dlatego zwróciło moją uwagę. Praktycznie całe dnie spędza w łóżku, dość często korzysta z internetu w telefonie, coś czyta. Niechętnie rozmawia z kimkolwiek w szpitalu.

No cóż, nie ma też nic na siłę, jeśli nie chce to żadna siła jej do tego nie przekona. Szkoda tylko dziewczyny :( Ewentualnie można podrzucić jej jakąś książkę, skoro czyta. Dużo smutku na tym świecie, na który nie ma chyba rady...

Czasami pojawia się u nas pewien emerytowany profesor i do jakiegoś czasu tylko on miał z nią jakiś kontakt, wpływ... Teraz to się pogorszyło. Zastanawiam się co z jej rodziną, przyjaciółmi, znajomymi...

a nie masz wglądu do jej danych w kartotece? Tam powinien być chociaż kontakt kogo zawiadomić w przypadku śmierci.

To akurat nie jest najważniejsze, najbardziej przykre jest to, że nikt jej nigdy nie odwiedził. Nie rozumiem dlaczego tak się stało, ale smutne to.

co do znajomych to z nimi w ogóle różnie bywa, wiele zdrowych ludzi jest mało towarzyskich, więc siłą rzeczy w przypadku poważnej choroby znajomych nie ma. Wiele osób ma też wkoło siebie "znajomych" od imprezki i chwilowej pogawędki, a tacy to wiadomo, że nie będą przy nas jak nadejdą ciężkie chwile. Nie wiadomo też z jakiego domu pochodzi, czy oboje rodzice żyją, czy wgl. wychowywana była przez rodziców. Jak wygląda sprawa np. z ewentualnymi nałogami w domu, samą relacją przed chorobą itd. Świat jest okropny, ludzie bezduszni, a rodzina w wielu przypadkach to na prawdę tylko pic na wodę...

Czy ten szpital jest w Poznaniu? Jeśli tak, mogłabym do niej czasem przyjść.

Nie mogę tutaj podawać żadnych istotnych namiarów. Przepraszam.

Szkoda, ale rozumiem.

Z tego co mi wiadomo to jej rodzice żyją, a jak wyglądały jej relacje ze znajomymi zanim zaczęła chorować? Tego nie wiem. Wiem, że studiowała, ale z powodu choroby i pobytu w szpitalu przerwała je.

Naprawdę bardzo przykra sytuacja pod każdym względem.