Fobia społeczna

Jak z nią żyć?

Znaleźć drugiego fobika, a potem jakoś to będzie:)

Ale jak? Jak dwie takie osoby, poradzą sobie same w zyciu? :O

Dlaczego same? We dwoje raźniej.

Ciężko jest, ale się da. Mi pomogła bliska mi osoba, która wyciągała mnie z domu i nie odpuszczała, prowokując sytuacje, których się najbardziej bałam np. kupienie biletów w kinie :p Uważam, że to najlepsze co mogła zrobić. Teraz po wielu latach jest mi łatwiej :)

I razem będą siedzieć w domu bo będą bali się wyjść do sklepu, albo załatwić coś w urzędzie, to dopiero mogiła :O

Tez tak mam, ale wole się ogarnąć, leczyć i dopiero z kimś być. Co to za przyszłość dwóch fobikow, żałosne dziadowanie dajcie spokój.

Przecież można we dwoje iść na terapię

Fobia to nic atrakcyjnego, przez te fobie czuje się aseksualna i mężczyźni fobicy również są tacy mało pociągający dla mnie. Ja tam się lecze i nie chce nikogo póki nie ogarnę.

Z takim podejściem to tylko zostaje staropanieństwo:D ale powodzenia:p

gość dziś A Ty jesteś fobikiem, ile masz lat?

Przede wszystkim fobię się leczy. Wizyta u psychiatry jest niezbędna. Trochę samozaparcia, mobilizacji ze strony bliskich i wygrasz walkę z fobią. Mój syn cierpiał na fobię. Ok dwóch lat przyjmował leki.

Ktoś wyżej napisał, że da się żyć. Nie , nie da się bo wcześniej czy później dojdą myśli samobójcze.

23:02 Tak, jestem. Dlaczego pytasz?

Tak tylko pytam, jak sobie radzisz z tą fobią? Bo ja sobie nie radzę w ogóle.

23:02 lepsze staropanienstwo niz takie irytujace fobiczne cos

co to za zycie dwoch fobikow, to sie leczy a nie truje zycie komus :) mowie tu o zaawansowanej fobii w stylu lek przed pojsciem do sklepu, pracy, urzedu. to egzystowanie dwoch fobikow ktorzy widza lustrzane odbicie, ja bym zabila, lepsza samotnosc.

23:08 Jakoś sobie radzę, ale kosztuje mnie to strasznie dużo wysiłku.

gość dziś A ile masz lat, pracujesz?

23:11 Dlaczego mnie tak wypytujesz? Kogoś Ci przypominam?

Nie wypytuje, nie chcesz to nie odpowiadaj. Chciałam wiedzieć jak inni sobie z tym radzą, ale skoro nie chcesz pomóc to nie

23:18 Przepraszam, jeśli Cię uraziłem. Kiedyś chciałem tu kogoś poznać, to znaczy osobę z fobią, ale nic z tego nie wyszło, jeszcze zwyzywano mnie i sugerowano, że jestem naciągaczem. Stąd moja reakcja. Co do Twojego pytania, musiałbym Ci opowiedzieć historię całego mojego życia, ale na forum byłoby to nierozsądne, delikatnie mówiąc.

Ok, w porządku to ja przepraszam. Ale ile masz lat to chyba możesz napisać?

23:30 Nie musisz przepraszać, daj spokój. Bliżej mi do czterdziestki niż trzydziestki. Powiem tylko tak: w życiu fobika (jeśli się nie leczy)w końcu dochodzi do momentu, gdy trzeba stanąć przed wyborem - albo zakończyć to wszystko, albo wziąć się za siebie i walczyć. Ja wybrałem to drugie. Tobie również tego życzę, bo pierwsza opcja jest zupełnie bez sensu.

Ja wlasnie chyba dochodzę do takiego momentu. I nie wiem co wybrać, chyba bliżej mi do tego pierwszego, bo raczej nie mam o co walczyć, nic przed sobą nie widzę :O

23:43 Masz o co walczyć, tylko tego nie widzisz. Wszystko przesłania Ci fobia. Pierwsza opcja to najgorsze co możesz zrobić. Serce mi się kraje, jak czytam takie wypowiedzi. Nie znam Cię, ale wolałbym, aby to mi się coś stało. Nie tobie.

Ja nie wiem co mam robić, tak mi źle

00:02 To Ty masz może 28 lat? Chciałbym Ci jakoś pomóc.

Tak to ja. Czuje taką pustkę, taką nicość i ta świadomość, że już nic mnie czeka, że już nic mnie spotka...

Tak myślałem. Już tu kilka razy widziałem Twoje posty. Masz jakichś bliskich? Rodzinę, znajomych?