Zerowy kontakt z rodziną

Mój kontakt z rodziną jest zerowy po części, i mówię tutaj nie tylko o moich rodzicach z którymi zupełnie się nie dogaduje bo mają swoje humory , i wystarczy że na nich spojrzeć już po minie wyrokują że na nich chcesz naskoczyć. Okazało się wczoraj głupia rzecz, zarost im przeszkadza, a jakby ojciec wąsa nie mógł zgolić bo całe życie nosi ,ze względu na matkę. I co powiedziałem mu to, pokazała mi język... brak słów. Najgorzej jak się napije jakiegoś schowanego wina, wtedy ma takie poczucie humoru, że rzygać mi się chce. A jak otrzeźwieje , nagle nic nie pamięta. Matka nie lepsza, taka niby uważa się za najlepszą a mnie ze wszystkich traktuje jak dziecko, kłamie w żywe oczy ze ona w życiu by nie paliła, ale papierosy na szafie ma.... obłudna ta rodzina... a na święta sztuczne życzenia od kuzynów wujków, ciotek , którzy mają mnie gdzieś. Po prostu jakby z boku ktoś patrzył na to wszystko pewnie pomyślałby że to jakaś komedia. Dzisiaj np. w ogóle nie mam kontaktu z moim ojcem, bo znowu jest naburmuszony, i nie wiem czemu A matka przyjdzie to są wrzaski, bo znowu źle na nią patrzę. Obłuda sięga głębiej, wybielają siebie, bo zwalają winę na czasy, i że dziecko zawsze ma być lepsze od rodziców, w ich znaczeniu ma iść drogą po ich myśli. Czuję się jak obcy w tej rodzinie, mimo że często gęsto jest sztuczna atmosfera rodzinna, wszyscy się cieszą, a potem się kłócą jak już się rozejdą wszyscy. I ten nadzór, jak małe dziecko a mam już 25 lat. Nie wytrzymuje nerwowo, i odpowiadam to uznają że na nich specjalnie naskakuje.

a o kuzynku który jest najlepszy wgl o nim złego słowa powiedzieć nie można , bo to wszechstronnie wykształcony, ą ę i wgl mistrz na mistrzami, o nim złego słowa nie można powiedzieć ale na mnie to już można najeżdżać ile wlezie

l;