Jestem beznadziejna matka, żona

Mam tendencję do depresji w formie przewlekłej i nie takiej bardzo ostrej. Brałam leki 2 latami było o niebo lepiej. Jakiś czas temu odstawiłam i nie daje sobie rady. Bardzo łatwo wpadam w szał. I robię wszystko żeby swoich bliskich do siebie zrazić. Potem się użalam nad sobą, że wszyscy są przeciwko mnie. Nie mogę nad tym zapanować. Nie mam cierpliwości do dziecka. Jestem beznadziejna. Jestem pomyłkæ na tym świecie.

Bierz leki, będzie dobrze

Odrobacz się i odgrzyb.

Nie chce brać cały czas lekow

Może spróbujesz z dietą i suplementacją witamin z grupy B?

Wiem, że nie chcesz, ale widocznie musisz. Ja też muszę (inne schorzenia), takie życie. Idź na terapię, może obejdzie się bez leków

brzmi jak borderline

Też tak mam,nie biorę żadnych leków. Nasila się gdy jestem zmęczona. Ileż można żyć na wysokich obrotach. Użalam się że już nigdy nie odpocznę w ciszy. Tak zwyczajnie po prostu żeby nikt nic ode mnie nie chciał.

Też tak o sobie myślę.

BIERZ LEKI zanim stracisz bliskich. Wychowywała mnie chora psychicznie matka i dziś jej nienawidzę. Działaj, zanim bliscy znienawidzą Ciebie.

Za każdym razem sobie przyrzekam że to ostatni raz. A jak mnie syn wyprowadzi z równowagi to nawet nie wiem kiedy to się dzieje. Mam dość takiego życia. Zachowanie syna doprowadza mnie do szału. Już na samą myśl o tym się denerwuje.

Masz rację, jesteś beznadziejna. Jesteś chora, ale nie chcesz brak leków. Nieważne, że dziecko na tym cierpi. Niewazne, że może samo zachorować przez p*****lniętą matkę... Po co dzieci robiłaś w takim razie?

a potem gupie robia presje ze kazda dzieci musi miec no i macie

No to nie myśl o swojej d***e tylko o innych . Co to dziecka wina bo ty masz problemy ? NIE ROB Z SIEBIE OFIARY !!!

Gdy urodziło się dziecko nie byłam taka. Tzn miałam naturę ponuraka, ale nie było to w takim natezeniu. Moje problemy zaczęły się pogłębiać tak od 5 lat, co zostało spowodowane różnymi trudnymi przejściami i problemami, z którymi jak widać sobie nie radzę.

mozesz zrobic tak jak wiekszosc facetow by mogla czyli zostawic meza z dzieckiem a co

No właśnie chodzą mi takie myśli po głowie, żeby odejść.

Piszecie, radzicie a nie macie bladego pojęcia o tego typu chorobie. Choroba dwubiegunowa ma to do siebie ze osoba nią dotknięta popada z jednego stanu w drugi, od euforii po depresję, raz jest wesoła a za kilka chwil przygnębiona. Jednym z objawów jest to jak ktoś nazwał - robienie z siebie ofiary, to jest objaw choroby a nie celowe działanie. Robienie dzieci też tu nie ma nic do rzeczy. Powinnaś iść do lekarza bo będzie tylko gorzej, to samo nie przejdzie

Raczej nie mam choroby dwubiegunowej, bo o euforyczne stany u mnie ciężko. 2 lata chodziłam do psychiatry i on specjalnie nie definiował mojego stanu, jeśli już to mówi o tendencji do przewlekłej depresji.