Nie umiem mieć przyjaciół

Nie mam przyjaciół i ciężko mi się z tym żyje. Mam prawie 14 lat i nigdy nie miałam takiego prawdziwego przyjaciela , zdaje sobie sprawę że po części to moja osobowość mogła być tego powodem , ponieważ od zerówki byłam nieśmiała , przez rok czy dwa zadawalam się z dziećmi z mojej klasy ale potem zupełnie się od nich odizolowalam , skupiajac sie na jednej rownie niesmialej jak ja koleżance , i wszystko było ok, do momentu gdy (chyba z mojej winy, nie było to nic ważnego ale zachowalam się jak księżniczka i nie umiałam przeprosić, żałuję tego ) poklocilysmy się ... i ona wtedy też odwróciła sie ode mnie . W 4 klasie byłam kompletnie sama i dopiero rok później doszła do klasy nowa pewna siebie , dziewczyna którą bardzo polubiłam i nawet spotykalysmy się poza szkołą pogadać. (nadal się lubimy) Tak, czy inaczej zadnej przyjazni z tego nie bylo chociaz wiele razy ja chciałam. 6 klasa była chyba jedną z najgorszych. No i niestety tu się nie skończyła moja historia z tą klasą . W wakacje 2017 bardzo dużo przemyślalam i postanowiłam 7 klase potraktować jako nowy początek . I rzeczywiście po paru miesiącach udało mi się przekonać do siebie większość dziewczyn , stałam się bardziej otwarta :) Zaczęło mi zależeć na kontaktach z nimi. Było fajnie , nawet pod koniec roku polubiłam chodzenie do szkoły i robiło mi się przykro na myśl o wakacjach (głównie dlatego bo bałam się że w wakacje wszyscy o mnie zapomną)ale wszystko było super, i wychodziłam z kilkoma koleżankami. No i jesteśmy w 8 klasie. Wiele rzeczy znowu zaczęło wyglądać tak jak na początku 7 klasy , znowu muszę przekonywać innych do siebie , zaczynać rozmowę . Doszła do nas nowa koleżanka (która wydaje się normalną , miła osoba) no ale moja klasa jej nie akceptuje... Często płacze bo nie wiem co mam ze sobą zrobić , wydaje mi się że jestem ch*owa i nawet po skończeniu tej ostatniej klasy i tak nie znajdę nikogo z kim mogłabym spędzać czas , kogos kto będzie ze mną chociaż szczery. Chyba nie umiem mieć przyjaciół .