Nie pracuję od 5 lat

Nie pracuję od 5 lat

CZy jeszcze da się cos zmienic?

Czy jest ktos kto nie pracuje tak dlugo? Badz nie pracowal i podjal pracę po tak długiej przerwie?

dlaczego nie pracujesz? ile masz lat?

Mam 38 lat, kilka lat chorowalam na depresje. Teraz juz jest dobrze ale po takiej przerwie czuje, ze nic nie umiem brak mi wiary w siebie :(

Mam to samo. Tez mam depresje i przez to nie pracowałam 3 lata. Mam 27 lat.

Rozumiem Cie doskonale... A nadal masz silne objawy depresyjne? Spotykasz sie z kims? Ja podczas depresji pourywalam wszelkie kontakty i zamknelam sie w domu. Teraz mam tylko jedna kolezanke..

Ja też mam depresję, niestety pracuje bo nie mam wyjścia ale niedługo idę na terapię więc co najmniej kilka miesięcy przerwy w pracy mnie czeka. Jestem wrakiem człowieka, dopadło mnie wypalenie zawodowe i życiowe. Jak nie pójdę na terapię to nie wiem co ze mną będzie

Mam faceta. Ale poza tym również pourywałam wszystkie kontakty...nie mam nawet koleżanek.. :(. Nic mnie nie cieszy, rzadko wychodze z domu. Najbardziej uporczywy objaw to bezsenność..

Nie mialam takiej długiej przerwy, ale wierz mi, ze jest troche miejsc, gdzie potrzebują pracownikow i nie patrzą na staż, doświadczenie, czy przerwę w pracy. Czytaj ogłoszenia i wysyłaj CV.

Ale skoro nic Cie nie cieszy i cierpisz na bezsenność, to chyba jeszcze jest ciezko:( jesli sie zmusisz i znajdziesz zatrudnienie, to moze sie wiele zmienić na korzyść. Duzo sie zmienia jak wreszcie sie wpadnie w systematyczność. I mozna spotkac miłych ludzi.

a na ch uj mi ludzie

Dzięki za odpowiedzi. To jest takie trudne po takiej przerwie wrocic do rytmu pracy bo czlowiek doslownie dziczeje. Staje się nieporadny, zrezygnowany.. No nic trzeba bedzie w koncu sie przelamac i zaczac od jakiejs banalnej prostej roboty ponizej kwalifikacji. Straszne co robi taka przerwa z czlowiekiem. Ja się boje doslownie wszystkiego.... :(

Moja siostra tak miała, rok dłużej niż ty. To tak jakby się startowało od zera - tam gdzie potrzeba doświadczenia raczej nie ma szans. Ale na pracę gdzie wystarczy rzetelność możesz liczyć. Coś typu sprzedawca w butiku, biurze podróży czy sekretarka małej firmy. Najważniejsze, żeby gdzieś się zaczepić na pierwszy okres (i tak nikt od razu nie da umowy na stałe) a potem można szukać czegoś lepszego. A gdzie wcześniej pracowałaś? Masz jakieś studia albo zawód?

No i dodam jeszcze autorko, ze ostatnio tu czytałam, jak u jednej dziewczyny przyjęto kobietę po 40, z 12 Letnia przerwa w pracy, bo zajmowała sie domem i dziećmi, bez doświadczenia wymaganego do stanowiska. Takze jak widzisz mozna. Niby jest usprawiedliwiona, ale wiele osob uznałoby kilkunastoletnia prace w domu przy dzieciach za minus.

Dzieki wielkie za pocieszające posty. Jestem ekonomista ale raczej nie widze sie w tym fachu, raczej bede szukac czegoś prostego na poczatek. Chociaz stalam sie takim tchorzem i czuje ze nic nie potrafie.... :( A jesli mozna zapytac z jakiego powodu siostra nie pracowala? I czy od tamtej pory dobrze radzi sobie na rynku pracy?

ja znajduje prace bez problemu trzeba byc bardziej rozmownym i komunikatywnym wsrod ludzi

na wyglad tez patrza

Kto będzie za,najniższe pracowal?

Ja rozumiem Twoje stanowisko i, ze sie czujesz niepewnie. Tez tak miałam zawsze. I chociaz nigdy nie miałam przerwy kilkuletniej (najdłuższa rok, Najkrotsza to pare mcy), to zawsze ktos odpowiedział na CV i potem juz ode mnie zależało czy sie decyduje.

20:03 akurat tu chodzi u autorki o cos wiecej niz tylko pensje.

Nie martw się, jak znajdziesz jakąś pracę to zanim się obejrzysz to przyzwyczaisz się do nowego otoczenia i od nowa do ludzi. Człowiek już taki jest, że się dostosowuje. Na pewno na początku będziesz się trochę stresować, ale jakby co to myśl sobie, że przecież nie jesteś tu niewolnikiem i zawsze możesz to rzucić w diabły ;-) Po prostu postaraj się w miarę możliwości podchodzić do pracy na spokojnie, bo przecież nikt Cię za nic nie rozstrzela :) Ja często zmieniam pracę i otoczenie, zawsze też się stresuję czy dam sobie radę, jak to będzie itd. itd. A potem się zawsze okazuje, że jakoś to jest - raz lepiej , raz gorzej - ale ogólnie nie było sensu się tak bardzo przejmować. Pamiętaj, że przede wszystkim powinnaś myśleć pozytywnie! Zawsze sobie mów, że spróbujesz, dasz radę, zrobisz najlepiej jak będziesz umiała i postarasz się. A nawet jak coś nie wyjdzie to przecież nie koniec świata. Do ludzi też się przyzwyczaisz na nowo. Tak, że głowa do góry i nie mów, że zdziczałaś - bo na pewno tak nie jest, tylko musisz się od nowa przyzwyczaić do nowych ludzi i okoliczności. Pozdrawiam i powodzenia życzę! Będzie dobrze :)

Dziękuję slicznie za takie wsparcie :) Nie myslalam, ze spotkam sie z takim zrozumieniem. Pozdrawiam serdecznie :)

Trzymaj się, bedzie dobrze. Tez pozdrawiamy:)