Zatyka uszy gdy cos do niej mowie

Moa nigdy nie była aniołem, tak raczej w normie problemowo wychowawczej ,ale od 4 klasy przechodzi sama siebie , ze ja już sama się zastanawiam, czy moje podejście psuje dzeciaka ,czy to pstro w glowie ją psuje. Od jakiegoś czasu gdy mamy niefajne rozmowy miedzy sobą na temat jej zachowania , gdy zwracam jej uwagę a jej jest niepomysli to najlepsza dla niej i najbardziej dotkliwa dla mnie jej reakcja bezczelna nie jest już pyskowanie i klepanie co slina na jezyk przyniesie tylko demonstracyjnie zatka uszy a do tego nawet zakryje twarz poduszka i mowi ,ze nic nie słysz co do niej mowie a mi wtedy migiem ciśnienie skoczyć potrafi i czuje jak mi para z uszu leci , co takie zachowanie dzala na mnie jak plachta na byka. Czy mialyscie do czynienia z takim zachowaniem? jak sobie poradzilyscie z tym? to dla mnie gorsze od pyskowania czy krzyczenia na mnie. To jest dla mniej totalna bezczelność i lekceważenie i Ona widzi ,ze to jedyna reakcja jaka mnie z równowagi wyprowadza , a nie chce zachowywać się jak jakas wariatka w szale a na do tego dazy ,zebym wpadla w furie . Doroslemu histeria to nie pasuje , dlatego pytam się jak ukrocic jej takie zuchwalstwa

Zatyka uszy, bo wie i rozumie co zrobiła źle, nie chce słuchać Twojego ględzenia. Ewidentnie macie problemy z komunikacją. Poczytaj książkę "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły".

żadne poradniki ani książki na moje dziecko nie dzialaja ani nie maja mocy naprawczej . Sa dzieci nieszablonowe i w żaden poradnik się nie wpisują, Ona jest taki typem. Ona czuje frajde i widze po jej oczach ze jest usatysfakcjonowana , gdy doprowadzi mnie do skrajnego szalu. To jest straszne

W takiej sytuacji odejdź, a jak będzie coś chciała: pić, dostęp do komputera, swoją komórkę (którą jej zabierz).... no cokolwiek, to wtedy zatkaj uszy (tak, żeby widziała, że to robisz) i powiedz, że nic nie słyszysz. :)

Książki"psychologów" swoje, a dziecko swoje :D

Mój Boże... Jakbym czytała o sytuacji w moim domu. Mój syn robi dokładnie to samo :o (rocznik 2008) Mam też drugiego syna (2006) i jest zupełnie inny choć wychowywany tak samo. To chyba zależy od charakteru. Nie znalazłam jeszcze wyjścia z tej sytuacji :o

Źle ją wychowałaś. Nie nauczyłaś szacunku do matki, to teraz masz.

Moim zdaniem Twoja córka pokazuje Ci w ten sposób, że to Ty jej nie słuchasz. I poradniki nie mają działać na dziecko, tylko na postawę rodziców wobec niego. Zacznij od siebie a córka się też zmieni. Złość dziecka to jest zawsze złość rodzica.