co robić nie mam już sił żyć

skłócony z rodzicami, ze znajomymi, mam już dośc życia

pomyśl co chcesz w życiu osiągnąć i rób wytrwale małe kroki w tym kierunku nie musisz mówić o nich ani rodzicom ani znajomym

oni i tak się dowiedzą, są wredni, kreują mi życie którego nie chce, nie chce tak żyć, mówią mi tylko że jak nie zrobię coś po ich zamiarze (te słowa sobie dopowiedziałem ale wiadomo o co chodzi) o marnie skończę . oni od dziecka mnie nauczyli bezradności i zawsze myśleli za mnie i w końcu to źle się skończyło

nie ważne jedna rzecz - niech będzie Twoja zupełnie a im nic do tego ile masz lat?

25 ale to jest już taka forma manipulacji że nie umiem podjąć własnych decyzji , mam bagno w głowie od długiego wmawiania mi że jestem nieukiem do niczego nie dojdę, iże inni są lepsi

Przestań się onanizować, to od tego ten zamęt! :-)

1. praca i niezależność finansowa 2. studia lub kurs (jedna rzecz na raz)

czasem mam ochotę zniknąć , bo już nie wyrabiam,

1. pracuje 2. robie to co chcą rodzice czyli kierunek który oni mi nałożyli nie umiem być asertywny, bo to znaczy niekończące się kłótnie

a co chcą żebyś skończył? co sam chciałbyś robić?

hej autorze... nawet cie rozumiem, mam 25 lat i ja w sumie nie wiem, czego chce od zycia, zawsze mi ktos mowil co mam robic albo ze to, co ja chce jest glupie, ze teraz naprawde nic nie wiem czego chce ani kim jestem :(. Prace mam, ale to taka srednia praca, niezwiazana z kierunkiem moich studiow. Nie jestem super zaradna, nawet sie ciesze, ze mam jakakolwiek prace, ale czuje nieraz, ze chcialabym cos wiecej osiagnac, nie wiem jak :(

może to depresja

ale osoba będąca pod wpływem manipulacji, porównywania i bicia. Pamiętam jak do dziś niebieski plastikowy kij którym byłem okładany wiadomo gdzie, za to że byłem mały i wygłupiałem się jak inni ... i w sumie pamiętam tylko ten strach. Teraz się wypierają, ale jak matka potrafiła mnie uderzyć za to że nie umiałem matematyki prosto w twarz z liścia, to już miałem dość nauki.

myślę nad terapią grupową

pij to pomaga