Nienawidzę tego, że jestem gejem

Nie umiem poradzić sobie z tym, że jestem gejem. Nigdy nie podobały mi się dziewczyny, a zawsze chłopcy. Próbowałem to przed sobą ukrywać, ale kiedyś z ciekawości zacząłem szukać znajomości w internecie. Trafiłem na chłopaka z mojej szkoły i zaczęliśmy pisać. Nie podobali mi się ci wszyscy geje, byli dla mnie jacyś obleśni. A z tym chłopakiem fajnie mi się gadało i nie obrzydzał mnie. Potem zaczęliśmy widywać się na przerwach i chyba zaczęło mi na nim zależeć. Ciągle o nim myślałem, np. przed snem, uśmiechałem się gdy pisał. Potem zaczął mnie odwiedzać w domu, pomagaliśmy sobie w nauce. Zaczęliśmy się przytulać i było mi wtedy tak dobrze i bezpiecznie. Ale z jednej strony mnie to przeraża, bo teraz jest ok jak spotykamy się tak w szkole i po szkole. Ale boje się tego co będzie za kilkanaście lat. Nie wyobrażam sobie mieć 30 lat i mieszkać z facetem. Ale też nie jestem w stanie przełamać się do dziewczyny. To też byłby koszmar. Lubie chwilę kiedy on mnie przytula. Ale poza tym coraz częściej myślę, że moje życie to porażka. Że będę samotny i smutny. Było mi lepiej gdy nie odkryłem w sobie w pełni tej orientacji. Nie chcę dorastać i nie chcę być gejem. Ale nie umiem inaczej żyć. Chciałbym się rozpłynąć. Zniknąć.

Jest terapia Nicolosiego, która daje pewną szansę na wyleczenie, ale trzeba bardzo nad tym pracować. Spróbuj. Nie chcę Ci dawać fałszywej nadziei, bo nic nie jest 100-procentowe, ale są wyleczeni, nawet tacy, którzy prowadzili przez lata życie geja. Mój bliski, który jest gejem, nie wytrwał na tej terapii, niestety. Ale może Tobie się uda. Poszukaj w internecie - Joseph Nicolosi. Pozdrawiam.

Pogódz sie z orientacją będzie ci lżej

Nie musisz sie na to godzić.

W dzisiejszych czasach i tak jest łatwiej niż kiedyś.

Tylko akceptacja da Ci szczęście Potrzebujesz jeszze czasu, musisz dojrzeć do tego. Do zmian . Życzę Ci jak najlepiej :)

Przede wszystkim nie daj sobie wmówić, że musisz się leczyć. "Terapie" konwersyjne są zupełnie nieskuteczne* i szkodliwe dla psychiki - opierają się na wzbudzaniu poczucia winy, a w ekstremalnej wersji na zadawaniu bólu aby wytworzyć odruch warunkowy. W tym temacie polecam film dokumentalny "Cure me - I'm gay". *można przy ich pomocy co najwyżej tak obrzydzić kontakty z własną płcią, że osoba biseksualna będzie się przez jakiś czas zachowywać jak heteroseksualna, a homoseksualna unikać jakichkolwiek bliskich relacji. Jeżeli często czujesz się smutny, albo że życie nie ma sensu, powinieneś porozmawiać z psychologiem zanim to przygnębienie przekształci się w depresję (to co napisałeś o chęci zniknięcia brzmi niepokojąco). Sprawdź strony: - fundacji Polistrefa - mają listę wartych polecenia specjalistów, - Lambda Warszawa - prowadzą konsultacje przez Internet, - albo stowarzyszenie Tęczówka. Na koniec głowa do góry :) - bycie gejem to nie koniec świata, tylko jedna z Twoich cech, ani dobra, ani zła.

NIE JESTEŚ GEJEM TYLKO PEDAŁEM, NIE ŚMUĆ SIĘ