Mieszkanie razem nie za szybko do garów?

Mam problem, idę na studia z moim chłopakiem do tego samego miasta mamy po 19 lat i chcielibyśmy zamieszkać razem, jesteśmy razem rok i myśle ze warto by spróbować szczególnie ze mieszkanie samej lub z obcymi ludźmi mi się nie widzi a niestety żadna z koleżanek nie idzie na studia tam gdzie ja, problem w tym, ze mam małe wątpliwości przez moich rodziców, którzy przeciwko nie są ale straszą mnie staniem przy garach, sprzątaniem skarpetek i zostaniem przysłowiową Grażyną w wieku nastu lat. Ja myślę, że spróbować nie zaszkodzi w razie czego przeniosę się na jakiś czas do brata, który tam mieszka i znajdę coś samej Zastanawiam się tylko czy rodzice faktycznie nie mają racji, że jesteśmy bardzo młodzi i "pobawimy się w dom" a potem będzie tylko mnóstwo kombinowania jak to odkręcić czy warto spróbować czy faktycznie zabieram sobie młodość czy coś? Dodam tylko, że o imprezy się nie martwie razem świetnie się bawimy a i o oddzielne imprezowanie nigdy nie ma kłótni

Zamieszkanie z kandydatem na partnera życiowego, zanim związek się "ugruntuje" jakimś papierkiem, to najlepsze podejście do dorosłego życia. Argumenty przeciw, stawiane przez twoich rozmówców, są śmieszne - jeśli dany facet miałby faktycznie zrobić z ciebie kurę domową i Matkę Boską Skarpetkową, to chyba lepiej dowiedzieć się o tym wcześniej, niż później, kiedy bachor/ożenek będą już w drodze. W taki sposób masz jeszcze szansę zmienić coś, nim stanie się to twoją codziennością.

Mam 27 lat i nie mam zamiaru zbierać skarpetek/sprzątać i gotować sama. Dlaczego piszesz tak jakby w pewnym wieku bycie "kurą" było normalne?

nie chodziło mi o to, że to "normalne" przedstawiam punkt widzenia moich rodziców, którzy tak właśnie to widzą, pewnie ze względu na to, że w ich oczach mój chłopak to "cycek" nigdy nie pracował, jest jedynakiem, wszystko ma podane pod nos a ja wręcz przeciwnie wszędzie mnie pełno i od 3 gim nie wyobrażam sobie wakacji bez chociażby pracy dla zabawy i zabicia czasu

Słuchaj, to proste. Skoro wiesz, jaki jest, to tym lepiej sprawdzić, jak sprawdza się "w praniu". Im bardziej to opóźniasz, tym bardziej wydłużasz okres, w którym nabierasz wobec niego nierealnych wyobrażeń a opóźniasz moment, kiedy twoje wyobrażenia spotkają się z podłogą. Nie muszę chyba dodawać, że im później, tym boleśniej.