Nie daje juz sobie rady..

Nazywam się Marta mam 15 lat, jestem w 3 klasie gimnazjum. Moje problemy zaczęły się od tego ze moi rodzice się rozwiedli. Przez długi czas udawałam ze mnie to totalnie nie rusza, byłam zamknięta w sobie uczuciowo, nie płakałam bo uważałam to za slabosc. W sumie to mam niby „przyjaciół” ale to takich którym raczej nie ufam. Często po prostu słyszę i widzę jak obrabiają mnie za moimi plecami. W klasie jestem często wyśmiewana. Koleżanki w anonimowych wiadomościach uprzykrzają mi życie. Nie mam chłopaka bo się boje ze go stracę dlatego nie wplątuje się w związki. Natłok szkoły i egzaminów doprowadził mnie do nerwicy, brałam tabletki i w miarę mi pomogły. Do psychologa boje się pójść ze mnie nie zrozumie i nie będę potrafiła wytłumaczyć w jakiej sytuacji się znajduje. Czuje się po prostu strasznie samotna nie wiem do kogo mam już z tym pójść. Czasami dostaje ataki paniki i zaczynam płakać bo nie wiem już co mam z tym wszystkim zrobic, czuje się nie potrzebna i nie widzę jakiego kolwiek sensu życia. Jeszcze do tego miałam bardzo ciężkie dzieciństwo.. są dni ze po prostu leżę w łóżku i patrzę się w sufit i po prostu nie wiem co mam ze sobą zrobic , co chwile mam łzy w oczach. Myślałam już o tym żeby się wyprowadzić do innego miasta ale nie wiem jak z pieniędzmi. Mam nadzieje ze ktoś mnie zrozumie i pomoże rozwiązać moja sytuacje. Z góry dziekuje :(

To bardzo dobrze, że nie masz chłopaka by pytałabyś się na kafeterii: Czy jestem w ciąży?

https://zapodaj.net/5323344d4ea93.jpg.html X W linku jes taka tajemnica, o której nie wszyscy wiedzą i później przez to biorą się ich niepotrzebne smutki

Dziecinko, psycholog zajmuje się podobnymi przypadkami zawodowo, nie może Cię nie zrozumieć. Nie szukaj pomocy w podobnych do tego miejscach, gdzie roi się od idiotów, którzy bawią się cudzym kosztem nie zdając sobie sprawy, że mogą wyrządzić krzywdę a często nawet właśnie po to. Nastolatki często mają stany depresyjne związane m.in. z dojrzewaniem. Idź koniecznie do fachowca.

Dziekuj***ardzo