Jak zapomnieć o nim?

Jestem nieśmiała, bardzo wrażliwa, kocham sztukę, literaturę, interesuje się też filozofia i zagadnieniami związanymi z socjologia, psychologia. Jestem typem obserwatorki, pisze wiersze, uwielbiam podróże i dyskusje na różne tematy. Problem mój jest w tym, że przez to ciągle jestem sama, nie potrafię się do kogoś zbliżyć, gdy nie poczuje 'porozumienia dusz'. Nie lubię gdy ktoś mnie podrywa, chodzi za mną i mówi mi, że jestem cudowna, słodka, bo takie sprawiam wrażenie przez moja nieśmiałość... Mam wrażenie że ludzie traktują mnie jak taka słodka idiotkę, która się robi czerwona gdy jakiś mężczyzna mówi, że jestem ładna. Ostatnio poznałam mężczyznę, który jest prawie taki jak ja. Rozmawialiśmy cała noc przy winie, pierwszy raz ktoś mnie rozumiał, potrafił mnie rozśmieszyć prawie do łez, był zainteresowany nie moim wyglądem, tylko mną, tym co mam do powiedzenia, tym jaka jestem. Chyba coś we mnie pykło, bo myślę o nim bez przerwy, nie mogę przestać. On mieszka daleko, więc to było jednorazowe spotkanie. A ja myślę i myślę, budzę się rano i wyobrażam go sobie i nie chce mi się wstawać z łóżka, tylko chcę myśleć o nim, chciałabym się przytulić do niego, powiedzieć mu wszystko o sobie, nie mogę się skupić na niczym. Pierwszy raz w życiu kogoś tak pragnę. Chciałabym przestać myśleć o nim, bo wiem, że nie będzie nic więcej z tego... Koniec już. Jak mam zapomnieć?

Odległość to nie powód żeby kończyć.Jestem w tej samej sytuacji i chce więcej.

Czasami tak bardzo pragniemy zrozumienia i miłości, jednocześnie czując, że nie pasujemy do reszty, że potrafimy się zatracić. Jeden wieczór to za mało by kogoś poznać, uczucie pojednania dusz bywa zwykła fikcją.