nie wiem kiedy powiedzieć o swojej chorobie i czy w ogóle

nie chce litości, a z drugiej strony uważam że to ma wpływ na moje życie i osoba z która je zamierzam dzielić powinna o tym wiedzieć. Nie jest to nuc zarazliwego, smiertelnego ale też nie byle co co by było nieistotne. Jakieś rady?

skoro uwazasz , ze powinna wiedziec to powiedz 

a na jakim etapie znajomości jesteście?

i jaki to emocjonalnie typ osoby?

Nie zatajaj, powiedz jej.

Oczywiście, że powiedzieć. Komunikacja, zaufanie i wspieranie się w związku to podstawy. 

Im szybciej tym lepiej. 

A ktoz z nas jest dzisiaj zdrowy?!...

Choroba psychiczna? 

pewnie nosowka...u psow bywa smiertelna

Że niby u Pieskuna?

Po paru randkach.

Takich rzeczy nie trzeba od razu.

To nie jest zatajanie , ja też np. Nie mówię od razu całego życia, co przeszłam itd. Stopniowo jak będziecie się poznawać to powiedz

Zamierzac a dzielic - daleka droga. Jak bedzie posunieta znajomosc to rozumiem, ze taka info nalezaloby znac. Wtedy bedzie miala wybor. Na poczatku znajomosci - nie widze potrzeby. Po co roztrzasanie tego.czy zamierzasz sie na tym etapie oswiadczac? I tak z choroba zmierzyc trzeba sie samemu. Zadna panna w niej ci nie pomoze. 

Niedosłyszę 

No to prawdopodobnie pasujecie do siebie. Bo jak mozna nie spostrzec, ze jestes przygluchy, badz masz aparat sluchowy. Wniosek - panna przyslepa, ty przygluchy. Idealna para. 

Chyba byl juz taki jeden tu, co marudzil kilka dni, co to biedny, bo przygluchy. Trafilo ci sie tak. Uszanuj. Widocznie los przewidzial dla ciebie taki "myk". To ty tak smecisz?