Jestem najgorsza w rodzinie

Mam 30 lat, spędzam swieta z mamą, bratem, babcią i babci synem. Tak mi się życie ułożyło, że zakończyłam niedawno kilkuletni zwiazek. Okazało się że jestem najgorsza. Skończyłam studia jako jedyna w rodzinie - powód do dumy? Ależ skąd. Na tych studiach nauczyli mnie tylko się wymądrzać. Pracuję od kilku lat w szkole, wcześniej w prywatnej, teraz w panstwowej. Ale co to za praca, nic nie jest warta. Znowu najmadrzejsza pani. Wcześniej zarabiałam za mało, teraz mi się nie należy. Moj samochod to wrak - mam jaki mam, na taki mnie stać. Do pracy dojadę. Kup sobie lepszy. Wtedy by mnie może szanował. Zwrócić uwagę, że coś do jedzenia jest szkodliwe bo pełno w tym syfu? Wymadrzasz się. Prosić o segregowane śmieci? Wymadrzasz się. Teraz jak jest nakaz to dramat bo cieżko się przyzwyczaić. Kupię coś do domu to źle. Kupię coś sobie to źle. Pojde na siłownię to po co mi to. I tak nie widać. Kupić psu czy kotu lepszą karmę to wydawanie zbędne pieniędzy. Generalnie szanuje się tu tylko pracę fizyczną. Jak się nie styrasz, że ledwo chodzisz to znaczy, że nie wiesz co to praca. Boli mnie ten brak szacunku i lekceważenie. Już o wsparciu nie wspomnę... musiałam się wyżalić.

Absolutnie nie możesz tak o sobie myśleć, nie wiem czy to co napisałaś to to co Ty o sobie myślisz czy Twoja rodzina, nie wiem z jakiej perspektywy. Masz wykształcenie, zawód, to że związek nie wyszedł to nie koniec świata, lepiej być dłużej sama niż z kimś z kim byłabyś nieszczęśliwa. Z mojej perspektywy - rób swoje, tak jak Ty chcesz, tak jak czujesz i w ogóle nie zwracaj uwagi na to co mówią Ci inni. Wiem, łatwo się mówi ale spróbuj, choćby w jeden sprawie, a potem może w drugiej. Spróbuj im pokazać, że nie będą Tobą rządzić i mówić Ci jak powinnaś żyć. Chociaż ich wkurzysz swoją determinacją i pewnością siebie

Wiem, że to przykre, ale Twoja rodzina, która ciagle Cię krytykuje jest toksyczna bo nie potrafi zaakceptowac Twoich wyborów, w dodatku macie inne poglądy na życie.

Wg mnie nie warto, więc wdawać się z nimi w jakieś głębsze dyskusje odnośnie Twoich poglądów, albo planów na przyszłość. 

Unikaj takich tematów i uzewnętrzniania się, badź miła, ale rozmawiaj z nimi o przysłowiowej pogodzie i wtedy powinno byc ok.

Wigilię jakoś przetrwasz, ale to, że jest to Twoja rodzina, to wcale nie oznacza, ze musisz się z nimi przyjaźnić. Możesz utrzymywać poprawne relacje jeśli się oczywiście da i to wystaczy.

43 minuty temu, Gość Gosc napisał:

Mam 30 lat, spędzam swieta z mamą, bratem, babcią i babci synem. Tak mi się życie ułożyło, że zakończyłam niedawno kilkuletni zwiazek. Okazało się że jestem najgorsza. Skończyłam studia jako jedyna w rodzinie - powód do dumy? Ależ skąd. Na tych studiach nauczyli mnie tylko się wymądrzać. Pracuję od kilku lat w szkole, wcześniej w prywatnej, teraz w panstwowej. Ale co to za praca, nic nie jest warta. Znowu najmadrzejsza pani. Wcześniej zarabiałam za mało, teraz mi się nie należy. Moj samochod to wrak - mam jaki mam, na taki mnie stać. Do pracy dojadę. Kup sobie lepszy. Wtedy by mnie może szanował. Zwrócić uwagę, że coś do jedzenia jest szkodliwe bo pełno w tym syfu? Wymadrzasz się. Prosić o segregowane śmieci? Wymadrzasz się. Teraz jak jest nakaz to dramat bo cieżko się przyzwyczaić. Kupię coś do domu to źle. Kupię coś sobie to źle. Pojde na siłownię to po co mi to. I tak nie widać. Kupić psu czy kotu lepszą karmę to wydawanie zbędne pieniędzy. Generalnie szanuje się tu tylko pracę fizyczną. Jak się nie styrasz, że ledwo chodzisz to znaczy, że nie wiesz co to praca. Boli mnie ten brak szacunku i lekceważenie. Już o wsparciu nie wspomnę... musiałam się wyżalić.

Właśnie, że jesteś najlepsza w rodzinie, bo jesteś jedyną dziewicą w rodzinie i na kafeterii też.

A jeśli pojawi sie jakaś krytyka z ich strony odnośnie np. Twojego samochodu, powiedz, że Tobie taki odpowiada i nie ciągnij tamatu dalej.

A najlepiej to nie mów za wiele o sobie skoro czujesz brak akceptacji z ich strony, ale skup się na tym co mówią inni o sobie, ewentualnie, rozmawiaj o neutralnych sprawach, po prostu unikaj zwierzania się i opowiadania o sobie bo to najlepiej robić kiedy czujesz sie akceptowana, a jeśli i tak wiesz, ze spotka sie to z krytyka to nie ma sensu.

Na codzień dobrze się dogadujemy. Problem jest wtedy gdy pojawia się różnica zdań. Od razu są argumenty przytoczone powyżej- czyli praca i wykształcenie. Wszyscy wiedzą co się mówi o nauczycielach. Ale gdy słyszysz coś takiego od rodziny... I uwagi o wykształceniu- czuje się przez to zwyczajnie gorsza.

A jeśli nawet wg Ciebie mówią głupoty, albo się z nimi nie zgadzasz w kwestii np. odżywiania się, to nie komentuj tego co powiedzieli, ani tez nie przytakuj, po prostu to przemilcz i tyle, a myśl dalej swoje. Pogódź się z tym, że macie inne poglądy i pewnie tak będzie juz zawsze, rodziny się nie wybiera i nie zawsze trzeba ją lubić czy się z nią zgadzać. Bądź miła, ale powściągliwa w okazywaniu tego co myślisz.

Niepotrzebnie czujesz się gorsza bo jesli robisz to co lubisz, to już jest duży sukces. Kiedy pojawią się takie komentarze, powiedz, że jest Ci przykro, że to słyszysz bo zawsze marzyłaś o pracy nauczyciela i daje Ci ona satysfakcję, po czym nie kontynuuj tematu.

Mam podobnie ja też jestem najgorsza w rodzinie z tą różnicą że ja mogę sobie pozwolić na komfort izolacji od rodziny nie widuję się z nimi i po sprawie.

zobacz to - https://youtu.be/2lde5vpyo_k - jesteś super