Zastanowiłam się

Że to prawda, że ludzie spędzają ze sobą po 40 lat ale tak naprawdę jeden drugiego nie zna wcale. Zna tylko to co zostało mu pokazane. 

Tyle to nawet żyć nie zamierzam a co dopiero być z kimś 

Nie znają się ludzie, którzy  "nie patrzą na siebie", nie słuchają siebie, nie rozmawiają, nie sposób aktywnie i swiadomie żyjąc razem nie poznać drugiego człowieka.

Z kolei ludzie którzy spędzili ze sobą niewiele czasu realnie ale za to każdą minute (prawie) nierealne znają jeden drugiego jak siebie samego czy to możliwe?