pobiłam się ze swoim facetem

Cześć wszystkim. Siedzę i płacze bo mam żal do niego i do siebie. 

Jesteśmy ze sobą osiem lat, za dwa lata mamy slub. Wszystko jest zaplanowane, w czesci opłacone, a po dzisiejszej awanturze nie wiem czy chce wychodzic za niego. 

Na codzien jestesmy szczesliwi, dogadujemy sie we wszystkich waznych kwestiach. Raz na miesiac przechodzimy powazne kłótnie i to najczesciej z jakiejs bzdury wywyłuje się afera- nastepnego dnia najczesciej wszystko wraca do normy... chyba ze awantura dotyczy jego wyjscia na miasto z kolegami i nawalenia się do nieprzytomnosci.

Dzisiaj było troche inaczej. Siedzielismy rano przed tv, ogladalismy film. Zaczelismy rozmawiać o jego wyjsciu w styczniu z kumplami na miasto, które sobie zaplanowali. Przypomniałam mu, że ma zakaz wychodzenia przez cały rok beze mnie (ostatnio każde jego wyjscie konczyło sie totalnym zalaniem sie i bez pomocy swoich znajomych albo mojej nie mogl wrocic do domu). Nastepnego dnia się nadawal jedynie do lezenia w lozku i niewychodzenia z powodu kaca). Zaczełam mówic najpierw spokojnie ze niech zapomni i ze obiecał ze nigdzie nie wyjdzie. Ignorował mnie i mówił ze oczywiscie ze pojdzie. Zdenerwowałam sie i zaczełam krzyczec zeby zapomniał i zeby wybierał- albo ja albo wódka. Wysmiał mnie, zaczełam krzyczec jeszcze głosniej zeby zapomniał, że zostaje w domu. Zaczał mi reka zastawiac usta, zaczełam szarpac jego koszulke i plakac. On w kołko powtarzal tylko ze jestem wariatka i zebym dała mu spokoj. Szarpałam mocniej i go pchnełam, odwróciłam się w strone sypialni i poczułam mocne kopniecie w plecy. Nie zareagowałam, poszłam na łozko do sypialni. Poszedl za mna i zaczal udowadniac swoje racje, niewiele pamietam z tego co mowil- bylam w szoku. Odepchnełam go reka (niestety w twarz- obiecałam sobie ze nigdy nikogo nie uderze w twarz i do tej pory tego nie zrobilam). Wybieglam z sypialni i pojechalam  do dziadka. 

Czy ja jestem jakas nienormalna? Czy ja sie czepiam?

Troche mi ulzyło ze sie wygadałam...

Gość, który uderza kobietę to szmata. Nieraz zdarzyło się nam pokłócić i czasem żona nawet próbowała mnie uderzyć ale ponieważ trenuję judo nie była w stanie. Trzymałem ją za nadgarstki a ona się szarpała, była wściekła, bezbronna mała i bardzo sexy, widziała że mnie to kręci i zazwyczaj zamiast dalszej kłótni lądowaliśmy w łóżku. Swoją drogą to dziwię się facetom, którzy zamias spędzić seksowny wieczór ze swoją kobietą wybierają chlanie z innymi facetami, to mi gejostwem zalatuje.

On chleje i bije, ty zabraniasz i się awanturujesz, świetnie się dobraliście.  Tak, czepiasz się i jesteś zdesperowana będąc z nim.

Zacznijmy od tego, że  miłośc miłością ale tak to już działa, że nikt nikogo do niczego nie zmusi. Powiedziałaś facetowi raz, że nie tolerujesz uchlewania się do nieprzytomności - następnym razem gdy to zrobił powinnaś spakować graty swoje albo jego (w zależności od waszej sytuacji) i do widzenia. I nie, nie jęczeć i histeryzować, że go zostawiasz, ale odważna i zrealizowana decyzja, bez zbędnego gadania. Mądry człowiek zastanowiłby się czy  w tej sytuacji takie wyjścia są cokolwiek warte. Idiota poszedłby pić. Naprawdę uważasz, że  takie mulenie komuś za uchem cokolwiek da? Przecież on to wpuszcza uszami i zupełnie nie zwraca uwagi.  Śmieszne jest takie  zabranianie dorosłemu człowiekowi (bla bla przypominam ci , że  masz zakaz wychodzenia przez cały rok beze mnie - sorry ale  siedzenie z tobą brzmi  brzmi jak kara). To ośmieszanie się i poniżanie w oczach drugiej strony, nie stawiasz żadnych granic więc robi co chce.  On działa - wychodzi, pije i niestety bije a ty tylko jęczysz nie robiąc z tym nic. Do tego facet ma cię już tak dość, że Cię kopnął. To  wróży jak najgorzej.  Ale pewnie nadal go kochasz.