Mąż dziwne zachowanie co mam o tym myśleć?

Nie wiem co o tym myśleć, jestem w szoku zachowania mojego męża i go nie rozumiem, nie wiem kto ma rację tu czy ja czy on.

Wydaję mi się że nic nie zrobiłam złego, a on twierdzi że go unikam,niszczę .

Otóż przyjechaliśmy do domu, on włączył telewizor, ja poszłam zrobić kolację, bo chciał abym zrobiła, zrobiłam, potem dałam mu a on że przytul usiądz i oglądaj ze mną, powiedziałam mu żeby poczekał,znalazłam film na necie że pooglądamy razem dziś  jak dziecko pojdzie spać. muszę zrobić jeść dziecku, wykąpać ją i przy okazji jak robiłam kolacje umyłam parę naczyń.Jak juz dziecko szło spać do pokoju to włączył bajkę i do córki powiedzial żeby jeszcze pooglądała sobie a ja mam iść za ten czas kanapki zrobić mu do pracy, poszłam zrobić, robię  a on nagle mi mowi położ ją spać ,kiedy ona pojdzie spać, to ja mowie czekaj zrobie kanapki do końca,a on wyszedł z pokoju do drugiego,poszedł spać obrażony, potem ja jak polozyłam córkę spać zaraz po tym poszłam się też polożyc, była cisza w łożku, po 30 minutach wyszedł spakował się do pracy i w nocy wyjechał, powiedział że ja go unikam, ani go nie dotknełam w łożku, że niby ja się nim brzydze,uciekam od niego, że on ma swoją godność i nie będzie się poniżał,że powinnam wszystko to zrobić jutro bo będę miała czas będę sama, a jak on jest mam oglądać z nim i się pieścic.Ja rozumiem go ale są też obowiązki, tym bardziej że ja wszystko robię przy dziecku,on nic.Nie może poczekać bo on śpiący obraził się i pojechał do pracy .i tam będzie spał.Nie wiem co o tym myśleć, bo powiedział że mam isc robić kanapki i mówiłam mu że muszę wykąpać dziecko a on że możesz zrobic to jutro, gdy ona idzie do przedszkola to musi być czysta. On twierdzi że ja go unikam i oznajmił że nie będzie mi przeszkadzał i że on mi tu nie potrzebny.Zaczynam się winić, ale myślę racjonalnie też i wydaje mi sie że trochę przegina, tymbardziej że to nie pierwszy raz,on jak jest w domu to mam wrażenie że musze być przy nim, najlepiej nic nie robiła.

Jeżeli on mówi , prosi,- usiądź obok mnie , to wtedy fajnie jest usiąść. Nie za godzinę, nie za dwie, tylko teraz i już. Nie odkładać na później .Przytulić się i pomiziac , pocałować. Cała reszta w tej chwili się nie liczy , bo liczy się bliskosc. To proste jest. 

To nie jest poważny problem. Twój mąż jest trochę obrażalski, ale żadnym świrem raczej nie jest. Więcej z sobą rozmawiajcie. Więcej kompromisu. Będzie dobrze.