Czy to złe z mojej strony? Jak z tym walczyc?

Moje życie uczuciowe to porażka. Jestem wymagająca i nie zadowole sie byle czym - szukam okreslonej osoby, ale jak dotąd nie znalazlam. Ci,którzy byli mną zainteresowani to niestety jak sie okazało rządzil nimi rozsądek - bo porządna to na żone sie nada. A dla mnie miłosc jest priorytetem, dlatego jestem sama.W zasadzie całe zycie. Jak na złosc jestem uczuciowa ,wrażliwa i niegłupia , zakochana byłam kilkanaście razy, ale nigdy ze wzajemnością.  A związek z rozsadku, na siłe to nie dla mnie, meczyłabym sie tylko.

I coraz gorzej to znosze, nikomu nie zycze zle w slowach ani w myślach, ale unikam towarzystwa. Gdy kolezanki chwala sie ze kogos poznały ja im przytakuje, zycze szczescia,

i zrywam kontakt.Zle znosze spotkania jako przyzwoitka czy nawet w wiekszym towarzystwie gdzie tez sa single a widze pare.Unikam zdjec zakochanych w necie i wszelkich filmikow.

Nawet gdy ludzie nie sa zakochani co widac to i tak mi zle z tym, ze sa z kims .Nie lubie par. Dziwne, bo ja tez moglabym miec rozsadny zwiazek ale nie chce i gdy ktos mi to proponuje to czuje sie ponizona. Na weselu kuzynki ledwo wytrzymalam. Wszyscy sie cieszyli,usmiechali a ja z rozpaczy sie nachlałam. Wstyd. Teraz inna kuzynka znalazła chłopaka który jest w nia zapatrzony.Bylam na swieta u nich i myslalam ze nie wytrzymam.Zawsze trace humor i to jest tak silne ze nie podlega kontroli.

Gdy spotykam chlopaka ktory  jest dla mnie mily, smieje sie i traktuje mnie jak przyjaciolke, z czuloscia to jestem zla i tez zrywam kontakt. Nie chce miec meskich przyjaciol, tylko faceta ktory bedzie nalezał tylko do mnie. Czasami zdarza sie ze ludzie mnie nie rozumieja, moich zachowan, nie dziwie im sie. Najgorzej ze ja sama ze soba sie mecze i nie umiem juz grac.

Kubusiu,  zadzwoń do Eugenii, Agaty, Marty, one cię chcą, od razu lepiej się poczujesz.