Wiersz do oceny

Kto na konewkę powie fujarka,

A wąż ogrodowy zwie żyrandolem,

Ten może głosować jedynie na Jarka,

Lub jeździć po polu zepsutym traktorem.

Jak serc dwóch rozłąki blask amarantowy,

Jak kosa co z żebra wbija się w rozpaczy,

Tak człowiek co posiadł mądrość starej sowy,

Na statek płynący do celu wsiąść raczy.

Gdy słucha z boleścią wciąż piania koguta,

Gdy rano z cierpieniem ogromnym wciąż staje,

Wspomina jak babcia robiła na drutach,

Do snu zaś baiła go wciąż mówiąc baje.

I tak to tęsknota nad pogrom uśpiona,

Co serca swym bólem z łomotem wyrywa,

Rozkaże człekowi wejść w obce ramiona,

Gdy dalej w tworzeniu przeszkodzi brak piwa.

Więc przeto upraszam i proszę tych ludzi,

Co są na poezję czuli jak dziecię,

By przeczytali, gdy ich to nie znudzi

I dali ocenę swojemu poecie.

Bo świat wciąż się kręci i ciągle jest mało

Dobroci, miłości co dać trzeba bratu.

Dlatego ja proszę, by się przeczytało

Co pisał poeta mceńskiego powiatu.

celujący!

Fajny, ale Jarka to Ty zostaw w spokoju...