Czy rozstalibyście się na moim miejscu?

Mam 25 lat, a mój chłopak już 30. Nie będę się rozpisywać, jak się poznaliśmy. Mieszkamy razem, ale w jego domu. Wybudował go sam, ale spłaca za niego kredyt na jeszcze 15 lat. Nie narzekam na warunki, dom jest ok. Poza tym nie chce, żebym dokładała się do opłat, chociaż szczerze wolałabym się dokładać. Problem to jest styl życia - pracuje teoretycznie od 8 do 17, ale często ma delegację i wraca dopiero koło 19. Przez to mało pomaga mi w sprzątaniu, jedno, co ważne - on zajmuje się wszystkim naokoło domu. Mimo to spędzamy dość mało czasu - chodzi 2 razy w tygodniu na siłownię i na kurs językowy. Czy przeszkadzałoby Wam takie coś? Dlaczego decyduje się wychodzić, zamiast np. usiąść ze mną i spędzać czas. Zarabia ok, ale przecież nie to jest najważniejsze. 

Zawsze źle, chodzi na siłownię źle, nie chodzi źle, pracuje źle, nie pracuje źle. Z wami idzie oszalec 

Ma posprzątane, ugotowane, wyprane, przed snem se bzyknie, na tym polega miłość według facetów. Dobrze, że chociaż pracuje, bo są i tacy, co czekają, aż kobieta na nich zarobi 

Typowy konkubinat.