MĄŻ NIERÓB CZYLI STANDARD

Mąż "choruje" od kilku dni. Temperatura 37.00 i ledwo się rusza - tylko kanapa i komputer. W dodatku marudny, do pracy nie chodzi, ja niestety mam teraz nocne zmiany i nie możemy od siebie odpocząć. A przecież to też jest w związku ważne! Oczywiście mimo wietrzenia mieszkania i dbania o odporność - zaraził mnie. Z tym że ja zapieprzam na dwa etaty, cuduje żeby mu dogodzić, wymyślam obiadki, kolacyjki, śniadanka, żeby tylko mu dogodzić, sprzątam i chodzę do pracy. Kręci nosem na wszystko. Bo nie ma apetytu. Ale wrąbać paczkę chipsów może, tutaj brak apetytu nie doskwiera. Nie daj Boże że się nie zaśmieje z Jego żartu, albo spojrzę nie tak, już lawina krytyki. A jak ja mam się uśmiechać jak chętnie wywaliłabym już Go z domu? Czuję się z tym źle. Wiem, to ja Go rozpieściłam i nie ma złotego środka na lenia. Lubię o Niego dbać ale jak do cholery On mnie chwali, a nie "oj chyba się przesoliło" "a ja nie lubię takiego mięska". Czasami mam mu ochotę wziąć ten talerz i wyrzucić obiad do śmieci, ale nie robię nic, bo chyba by wyszedł z siebie i stanął obok. Nie mówiąc już o sprzątaniu. Wszystko za Niego robię, bo On pracuje na cały etat, a ja tylko na pół. Sama się wkopałam w bagno a teraz się żalę.

37 to nawet nie jest stan podgorączkowy

On ciebie wykorzystuje, nie widzisz tego?