Jak sobie radzą samotne matki?

Niedawno zostałam samotną matką, nie wiem jak sobię poradzę. Dodajcie mi troche otuchy. Opiszcie swoje historie.

Samotną matką nie jestem, ale zawsze podziwiałam i będę podziwiać dziewczyny, które w takiej sytuacji potrafiły sobie poradzić. Mimo wszystko pokończyły szkoły, pracują i mają tą siłę, którą nie wiem czy ja bym miała.

Znam kilka takich kobiet i naprawdę całkiem dobrze sobie radzą. Nie wychodź z założenia, że jako samotna matka masz dużo gorzej. Rozejrzyj się dookoła ile jest kobiet mających mężów, którzy nawet nie kiwną palcem. I zapewniam Ciebie, że są one równie samotne jak Ty. Lepiej być samej i układać życie na swoich zasadach niż rozpaczać po kątach bo mąż zdradza, bo mąż nie pomaga itp. Głowa do góry. 

Nie wiem, ale nie zapominaj o sobie, chodzi mi o znalezienie sobie kiedyś w przyszlosci partnera. Dzieci kiedyś dorosną,  syn znajdzie sobie żonę,  albo córka męża. Dobrze mieć brania duszę. Kuzynka jest samotna matką, na początku był szok, ale teraz doszła do siebie i jakoś to jest. Tylko, że miała duże wsparcie swoich rodziców. 

Ja bym wolała być samotna matka ale muszę być z facetem z którym mam dziecko bo z mojej wypłaty nie opłacę sobie wynajmu nawet kawalerki. Nie chcę skazywac dziecka na biedę dlatego zaciskam zęby i dzień po dniu jakoś żyję. Chociaz nie wiem ile wytrzymam jeszcze. 

Dokladnie, 

lepiej byc samotna matka, robisz wtedy wokol siebie i dziecka, a tak to bys jeszcze musiala obskoczyc meza. Ja mam meza, ale czasem wolalabym byc sama z dzieckiem.

Jestem samotna mama. Jest bardzo ciężko. Pracuję, syn jestw żłobku. Po pracy szybko zakupy i szybko do żłobka żeby zdążyć. Przychodzę do domu głodna i zmęczona a tu druga praca. Finansowo jakoś się wyrabiam ale myślę o wszystkim miesiąc wcześniej.

Jestem samotną matką od 7 lat. Czasami jest bardzo ciężko. Dodatkowo nie mam nikogo z rodziny blisko siebie. Nie ułożyłam sobie życia z innym facetem, bo wiem, że to dodatkowe problemy. Mój syn ma 9 lat, więc jest już bardziej samodzielny. Po szkole wraca sam do domu i czeka na mnie. Cały czas pracuję. Poza pół roczną przerwą, jak zlikwidowali mi firmę. Finansowo jest bardzo różnie. Często robię niewielki debet, bo brakuje pieniędzy. Czasowo jest też różnie. Często brakuje tego czasu żeby wszystko ogarnąć. Zdarzają się dni, że mam wszystkiego dosyć i jestem zła na świat. Na szczęście nie mam możliwości być w rozsypce i szybko biorę się w garść. Obecne moje życie nauczyło mnie pokory i cierpliwości i cieszenia się z tego, co mam. I gdzieś w głębi duszy jestem z siebie dumna, bo daję radę.

Życie w tygodniu jest na podwyższonych obrotach. Czasami jestem bardzo zmęczona i nie mam siły na nic. Czasami płaczę po kątach z bezsilności. Myślę, że tak ma wiele kobiet. Niekoniecznie samotnych.

Autorko, na pewno będziesz musiała się przyzwyczaić do nowej sytuacji. A to, jak sobie z tym poradzisz, będzie zależało tylko od Ciebie.