Często czytam tutaj tematy że kobieta przestała kochać swojego faceta;

Nie ma się czego wstydzić swojej odmiennej orientacji. Umówcie się na wieczór przejdzie na priv. , a nie tu swoje lesbijskie rozmowy prowadzicie.

Zapamiętam te lesby, stare frustratki. 

Facet pewnie nie chciał starych  panien i musiały się polubić, może się pokochają. 

Lesby jakbyście chciały trojkat, to ja chętnie podam do sobie tel , pod warunkiem, ze szczupłe jesteście, bo pasztetów to darmo nie chce. 

4 godziny temu, Gość Safiaaa napisał:

Nie każda kobieta stawia dziecko na pierwszym miejscu. Dla mnie na przykład to mój mężczyzna jest na pierwszym miejscu, a po nim mała przerwa i dalej jest dziecko, przyjaciele, rodzice, rodzina itp. Uważam, że stawiając dziecko przed męża/partnera, związek jest na dobrej drodze ku upadkowi.

W razie jakiegoś wypadku w pierwszej kolejności walczyłabym o życie męża.

Zazwyczaj takie jak ty przymykają oko gdy dzieci , córki są molestowane przez ojców lub partnerów. 

 Nie wierzą dzieciom tylko facetom . Masa jest takich historii . Miłość do dziecka i do mężczyzny nie da się porównac , bo to dwie różne miłości , obie silne , ale różne . Nie można porównywać , ktora mocniejsza , a która słabsza . Są inne . 

13 godzin temu, Piaskun napisał:

Taka gra sytuacyjna w stylu: jedno z trojga musi umrzeć. 1)  Mąż ratuje żonę,  2) mąż ratuje dziecko, 3) mąż ratuje jedno i drugie a sam umiera. 
Który wybór wolisz?^^
 

Widzisz, w sytuacji gdzie do mnie należy wybór, wybrałabym żeby mąż uratował dziecko, z czysto egoistycznych pobudek- nie chciałabym musieć żyć ze świadomością ze poświęciłam życie kochanej osoby dla własnego. Ale jeśli zadasz mi inne pytanie- czy mając wybor wolałabym nigdy nie mieć dziecka czy nie być z moim mężem- wolałabym nie mieć dzieci i to jest taka oczywista oczywistość. W wypadkach zwykle ratuje się najpierw dzieci (zauważ ze nie tylko rodzice to robią ale wszyscy) po prostu dlatego ze zakładamy ze dorosły ma większa szanse uratować się sam.

A ja potrafię przyznać ze to partner jest na pierwszym miejscu. Jest całym moim zyciem. Jesteśmy wybuchowi, ja rzucam się na niego, jak straci cierpliwość i musi się bronić to też nie raz dostanę ale pobijemy się a zaraz się godzimy. Jest jedyną osobą której zwykle nie zrobię na przekór i jak wiem że coś mu sprawi radość to musi to być zrobione. A dziecko, cóż, kocham ją bardzo.  Na razie jest mała i wymaga opieki. Dorośnie, będzie mieć swoje życie, swoje sprawy. Przeciez nie będę od niej oczekiwać że ma z matką zostać. Dzieci odchodzą, a prawdziwa, szczera miłosć zostaje. Mimo ze czasem gwałtowna i burzliwa.

cóż, z rzeczy wiecznych miłość trwa najkrócej.