Mam 21 lat i chcę zajść w ciążę

Hej, mam 21 lat i pragnę dziecka. Ten instynkt pojawił się 2 lata temu i ciągle się nasila, nie wiem jak go stłumić. Jestem na 3 roku studiów, od 4 lat mam chłopaka, on ma stałą pracę. Gdy z nim o tym rozmawiałam radził mi bym skończyła studia bo będę żałować i ciężko mi będzie wrócić, powiedział żeby wszystko zaplanować ale gdybyśmy wpadli to też by się cieszył lecz nie naciskam i do niczego nie zmuszam. Jak się stanie to się stanie.

Z moją sąsiadką znam się od dziecka, jesteśmy w podobnym wieku, gdy zaszła w ciążę bardzo się cieszyłam bo uwielbiam dzieci, pomagam jej w opiece nad synem odkąd miał miesiąc a teraz już prawie chodzi. Uczę się od niej. Świadomość nieprzespanych nocy, wysiłku i zmęczenia związanych z macierzyństwem wcale mnie nie przeraża. Finansowo pomogłaby nam rodzina, tego jestem pewna. Tylko jak wytrwać te dwa lata? 

29 minut temu, Gość Budyń napisał:

Hej, mam 21 lat i pragnę dziecka. Ten instynkt pojawił się 2 lata temu i ciągle się nasila, nie wiem jak go stłumić. Jestem na 3 roku studiów, od 4 lat mam chłopaka, on ma stałą pracę. Gdy z nim o tym rozmawiałam radził mi bym skończyła studia bo będę żałować i ciężko mi będzie wrócić, powiedział żeby wszystko zaplanować ale gdybyśmy wpadli to też by się cieszył lecz nie naciskam i do niczego nie zmuszam. Jak się stanie to się stanie.

Z moją sąsiadką znam się od dziecka, jesteśmy w podobnym wieku, gdy zaszła w ciążę bardzo się cieszyłam bo uwielbiam dzieci, pomagam jej w opiece nad synem odkąd miał miesiąc a teraz już prawie chodzi. Uczę się od niej. Świadomość nieprzespanych nocy, wysiłku i zmęczenia związanych z macierzyństwem wcale mnie nie przeraża. Finansowo pomogłaby nam rodzina, tego jestem pewna. Tylko jak wytrwać te dwa lata? 

Zajac sie nauka po pierwsze i jezeli tak cie nosi to naucz sie na drutach robic i zacznij dziergac wyprawke.  Nawet proste rzeczy, taki kocyk powinien zajac ci kilka miesiecy i juz po jednym roku studiow, a jednoczesnie przygotowujesz sie na dziecko.  Moze jakis kocyk makramowy czy nawet maszyna szyty z roznymi osobistymi dodatkami.  Mozesz tez zaczac poszukiwac na internecie tanich wozkow i calej wyprawki.  Tak czy inaczej powinno to zmiejszyc uczucie czekania i zamienic ja na uczucie przygotowywania sie.

To znajdź. 

Ja zdecydowałam się mając 28 i nie żałuję, dziecko to praktycznie koniec życia prywatnego przez najbliższe lata trzeba niesamowicie mu się dostosować, teraz mam 31 i za 3 tygodnie poród, planowane .Za nic bym się nie zdecydowała w Twoim wieku, najpierw skończ studia

Dziewczyno, co to znaczy, że finansowo pomoże wam rodzina? To ty masz być rodziną dla tego dziecka i ty o nie dbać również pod względem finansowym, a nie oglądać się na innych, że może sypną groszem. Już twoje podejście świadczy o tym jak bardzo jesteś niedojrzała i że nie potrafisz wziąć odpowiedzialności za drugiego człowieka. Dlatego też poczekaj kilka lat, a w miedzyczasie tak jak ktoś tu proponuje dziergaj kocyki, szyj pluszaki czy co tam jeszcze. 

Musisz bardzo to dobrze to przemyśleć - ja miałam dokładnie tak samo, instynkt macierzyński w bardzo młodym wieku... Ale wygrał pragmatyzm - najpierw studia, potem stała praca, potem mieszkanie, bo przecież nie będziemy mieszkać w wynajmowanym całe życie.. i tak właśnie mam 30 lat i od roku bezskutecznie staramy się o dziecko. Czasem sobie myślę, że jakbym zdecydowała się wcześniej, to może nie byłoby tych problemów z zajściem w ciążę. Wpisuje sobie objawy na ovufriend dotyczące mojego cyklu i od kilku cykli nie mam wyznaczanej owulacji. W przyszłym tygodniu idę do lekarza, bo najprawdopodobniej do jakieś problemy hormonalne. Pytanie - czy gdybym w wieku 20 lat się zdecydowała - czy byłoby inaczej? Z biologicznego punktu widzenia - tak! bo to właśnie 20 latki mają najlepsze predyspozycje do zajścia w ciążę - piękne wykresy, piękne owulacje, komórki jajowe lepszej jakości. Ale z drugiej strony, czy w wieku 20 lat zapewniłabym byt mojemu dziecku? To są bardzo trudne rozważania