Wracam do pracy. Radość, strach

Córka kończy w tym miesiącu 3 lata. Od początku roku chodzi do przedszkola. Trochę chorowała jak to początki. Do poprzedniej firmy nie wróciłam, bo w trakcie macierzyńskiego wygasła umowa. Znalazłam nową pracę, bo już bardzo mi brakowało kontaktu z ludźmi. Jestem po szkoleniu. Myśleliśmy o drugim dziecku, ale na razie jednak ważniejszy był mój powrót na rynek pracy. Chciałam wrócić, udało mi się otrzymać fajną ofertę pracy mimo dziury w CV. Ale jest jakiś strach, nerwy... Najlepsze, że robię to dla siebie i trochę otoczenia...w domu czułam się już taka bezużyteczna gdy mała była na 6 h w przedszkolu. Każda z nas kiedyś wróci na rynek pracy, jedne wcześniej, drugie później.

Bycie w domu z dzieckiem to ciężka praca, ale też fajny czas. Cieszmy się nim. Bycie kurą domową to nic złego.

Takie przemyślenia mamy wracającej na etat:)

Zmężem na zmiany bedziemy zawozić i odbierać córę. Dziecko w przedszkolu 8 godzin. Ale niestety takie czasy. Na szczęście małej podoba się w przedszkolu to może jakoś damy radę. Poza okresem chorób, ale teraz będzie pewnie lepszy okres, bo lato

I w końcu jakąś normalna wypowiedź w temacie pracy/wychowywania dzieci. Autorko powodzenia w pracy

Ja jestem na macierzyńskim właśnie i zamierzam iść do szkoły i zrobić kilka kursów tak by przez najbliższe 3 lata nie musieć wracać do pracy na etat tylko móc opiekować się synkiem i sobie dorabiać

Miałaś ten komfort, że był czas na dogranie wszystkiego. Dwa razy wracalam do pracy " po dzieciach". Raz do starej, raz do nowej. I za kazdym razem byl stres. I za każdym razem po czasie nachodzily mnie myśli typu czemu tak późno się zdecydowałam.  I że nie było się czego bać.  Będzie dobrze,  powodzenia! 

Dzięki dziewczyny

Wiem, że miałam ten komfort, że byłam długo w domu z dzieckiem. I doceniam to chyba nawet teraz bardziej, bo bywały naprawdę ciężkie dni z dzieckiem. Ale też powrót do pracy teraz jest dla mnie ważny. Nawet na rozmowie mnie o to pytali i powiedziałam, że moje dziecko miało mnie praktycznie 3 lata tylko dla siebie. Teraz pora na mnie

Dużo też pomaga wsparcie męża, a mój pomagał i teraz też będzie.

Mamy, które są w domu naprawdę nie martwcie się tymi co o Was myślą/mówią źle. Przecież prędzej czy później wrócicie do pracy. Mi było przykro, ale wiedziałam też, że wrócę do pracy i tego się trzymałam

Zobaczysz jak wrocisz do roboty do tego opieka nad dzieckiem zajmowanie sie domem to Ci entuzjazm opadnie . Bedziesz zmeczona, zniechecona. Maz teraz Ci obiecuje ze bedzie pomagac ale jak przyjdzie co do czego to nic nie zrobi. A teraz Ci obiecuje gruszki na wierzbie zebys jak najszybciej wypierdalala do roboty i przynosila kase do domu. Taka jest prawda.

25 minut temu, Gość Zyc sie nie chce napisał:

Zobaczysz jak wrocisz do roboty do tego opieka nad dzieckiem zajmowanie sie domem to Ci entuzjazm opadnie . Bedziesz zmeczona, zniechecona. Maz teraz Ci obiecuje ze bedzie pomagac ale jak przyjdzie co do czego to nic nie zrobi. A teraz Ci obiecuje gruszki na wierzbie zebys jak najszybciej wypierdalala do roboty i przynosila kase do domu. Taka jest prawda.

Wiem, że będzie BARDZO ciężko i nie zakłamuje rzeczywistości... A mąż już wielokrotnie pokazał, że poradzi sobie z dzieckiem sam.

Ja po prostu mam pozytywne podejście do życia i muszę tego się trzymać. Bo bardzo dużo zależy od tego co człowiek ma w głowie 

Wychowywanie dzieci i praca zawodowa to kawał ciężkiego chleba, ale większość to robi i żyje... 

52 minuty temu, Gość Zyc sie nie chce napisał:

Zobaczysz jak wrocisz do roboty do tego opieka nad dzieckiem zajmowanie sie domem to Ci entuzjazm opadnie . Bedziesz zmeczona, zniechecona. Maz teraz Ci obiecuje ze bedzie pomagac ale jak przyjdzie co do czego to nic nie zrobi. A teraz Ci obiecuje gruszki na wierzbie zebys jak najszybciej wypierdalala do roboty i przynosila kase do domu. Taka jest prawda.

Nie rozumiem tego wiecznego gadania o pomocy męża w zajmowaniu się dziećmi i domem. A to nie jest jego dom,  to nie są jego dzieci? To, że mój mąż zajmuje się dziećmi, gotuje, robi zakupy i sprząta to nie znaczy że mi pomaga, bo zajmowanie się dziećmi i domem należy do nas, a nie tylko do mnie. To nie hotel tylko wspólny dom.

Przesadzacie.  Naprawdę zajęcie się 3latka po pracy i ogarniecie domu, nawet samodzielnie, to takie mega wyzwanie? Tym bardziej w okresie wiosenno-letnim? 

Jeśli dziecko jest zdrowe i nie przynosi się pracy do domu, to nie demonizujcie. 

7 minut temu, Gość Gość napisał:

Przesadzacie.  Naprawdę zajęcie się 3latka po pracy i ogarniecie domu, nawet samodzielnie, to takie mega wyzwanie? Tym bardziej w okresie wiosenno-letnim? 

Jeśli dziecko jest zdrowe i nie przynosi się pracy do domu, to nie demonizujcie. 

Dokładnie- bycie w domu z dzieckiem non stop to na głowę się już dostaje A w pracy praca pi pracy z dzieckiem miło się spędza czas A ogarnięcie domu? Normalna sprawa i tyle obiady w weekendy i mrozic hate sprząta się gruntownie raz w tygodniu 3 H wystarcza jak ktoś nie hoduje syfu miesiącami 

To jrst orka na ugorze. Praca zawodowa i wychowanie dziecka.

Też mam takie nastawienie, że w pracy czas poświęcam pracy. A w domu jestem na 100 % z dzieckiem i mężem. Dom nie muzeum chociaż lubię porządek, ale trzeba wyluzować

Powodzenia wszystkim mamom i tym pracującym i nie 

Ja nie chcę wracać do pracy. Z dzieckiem może nie jest lekko, z swoją czy trójka jak pełny etat, ale to jednak dom, rodzina a nie zasuwanie na prezesika który trzepie kasę za pracę innych. Szczerze mówiąc aż mi słabo jak pomyślę o powrocie na rynek pracy. Znów sztuczne uśmiechy, sztuczne rozmowy "na poziomie", harówa, deadline'y. Bleee. Po porodzie zobaczyłam jak świat biznesowy, biurowy jest sztuczny i niesympatyczny. Serio. Mam taką niechęć że najchętniej w ogóle bym nie wracała gdybym nie musiała 

Ja nie lubie chodzic do roboty. 

Bo mało kto robi to co lubi w pracy. Po tym weekendzie dzisiaj to się strasznie wstawało.

Życzę miłego dnia. Syn zaprowadzony do przedszkola, a ja zaraz do pracy ehhh 

zycze wam powodzenia, choc widze co sie dzieje z dziecmi, ktore tyle godzin siedza w przedszkolu. Pracuje z nimi i widze, ze wychowanie i nauka spada na przedszkole, bo rodzice czesto uwazaja, ze to zakichany obowiazek placowki robic to wszystko. A dzieci nie sa prawie nic nauczone, lacznie z tym, ze 5latka ma klopoty z wytarciem p/u/p/y albo zasunieciem kozakow.

5 minut temu, Gość frozen girl...... napisał:

zycze wam powodzenia, choc widze co sie dzieje z dziecmi, ktore tyle godzin siedza w przedszkolu. Pracuje z nimi i widze, ze wychowanie i nauka spada na przedszkole, bo rodzice czesto uwazaja, ze to zakichany obowiazek placowki robic to wszystko. A dzieci nie sa prawie nic nauczone, lacznie z tym, ze 5latka ma klopoty z wytarciem p/u/p/y albo zasunieciem kozakow.

Jak urodzisz  dziecko to siedź z nim w domu do 6 roku życia 

Czas najwyższy pasożycie!