czy to błąd rezygnować z pełnego etatu ja i mąż

Dziecko ma 2 lata. Na macierzyńskim byłam pół roku. Później tak ustaliliśmy pracę z mężem, że ja na pierwszą zmianę a on na drugą. Zachodzące godziny pomagali nam dziadkowie albo opiekunka. Zastanawiamy się z mężem żeby na rok, może 2 lata zrezygnować z pełnego etatu. Tylko nie jestem do końca pewna czy to dobry pomysł. Od pół roku mieszkamy w domku, trochę ponad 100 m kwadr, koszt utrzymania domu nie jest duży. Nie mamy żadnego kredytu. Obecnie mąż pracuje często ponad 10 h. Nie dlatego, że chce, po prostu za mała ilość pracowników i wymuszają nadgodziny. Mąż i tak chce zmienić pracę. I tu właśnie zrezygnowałby z całego etatu i brał tylko zlecenia od czasu do czasu. Co do mnie to identyczna sytuacja dosłownie siedzę w pracy po 9-10 h i też nadgodziny. Jakbym zrezygnowała z pracy mogłabym pracować zdalnie z domu. Teraz nasze dochody to około 14 tys. Mieszkamy we wschodniej Polsce, więc to wysokie zarobki. Ale te pensje wynikają głównie z ilości godzin. Mamy mieszkanie, które wynajmujemy i mamy z tego około 1,5 tys. zysku. Mamy też oszczędności. Myślimy, żeby przez około pół roku pracować bardzo mało, później trochę więcej. Spędzić czas razem, odpocząć. Wiem, że po odejściu z pracy będziemy zaczynać gdzie indziej od zera, ale nie zależy nam na karierze. To znaczy o jakiej karierze my mówimy:). Ja siedzę w papierach, a mąż jest kucharzem. Ogólnie przez całe życie dużo pracujemy, byliśmy też jakiś czas zagranicą. Od lat mamy problem żeby zgrać wspólnie wakacje. A tak spokojnie moglibyśmy pojechać na dłuższe wakacje bez żadnej spiny, telefonów itd. Nigdy nie miałam czasu żeby założyć sobie ogród. Dosłownie brakuje nam czasu na wszystko. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz byliśmy razem na basenie czy w parku. Owszem dużo wychodzimy, spędzamy czas z dzieckiem, ale wszystko oddzielnie. Moim zdaniem jedyny mankament rezygnacji z pracy jest taki, że mąż jest obecnie szefem kuchni i później nie wiadomo czy od razu znajdzie pracę na takim stanowisku, ale nie jest to wykluczone. Ja też jestem starszym analitykiem i później mogę zaczynać znowu od niższego stanowiska. 

Troche balabym sie rzucic pracę. A jest jakas opcja B? 

Pracy jest pełno do wyboru więc dacie radę, A życie ma sie jedno i żyj póki młodzi jesteście , naciesz się dzieckiem tak szybko dorastają i czasu nie cofnięcie. A jeśli będziecie wydzielić że brakuje kasy no to wiecie co robić szukać zleceń,  roboty powodzenia. Znam dużo osób które tak zmieniły swoje życie i są zadowoleni i nigdy więcej już by tyle nie pracowali , bo wreszcie mają jaki kolwiek czas na spędzenie go jak tylko chcą 

A możesz wziąść wychowawczy? Jest tak to  weź i ogarniaj dom A mąż pracę o zobaczycie i trochę będzie lepiej

Ja myślę że to jest świetny pomysł! Co wam po tym życiu jeśli je w pracy spędzicie? Dziecko Zapamiata czas spędzony z obojgiem rodziców i to zaprocentuje w przyszłości. O czasie wspólnym jako małżeństwo nie muszę pisać . Nie zastanawiacie się tylko działajcie. Powodzenia!! 

8 godzin temu, Gość Gosc napisał:

Troche balabym sie rzucic pracę. A jest jakas opcja B? 

To tylko praca. Prace zawsze można znaleźć a życie ma się jedno a przynajmniej jedno pamiętamy co im po pracy jak życie przelatuje przez palce?