Jestem psychicznie zmęczony życiem.

Witam wszystkich, pisze w powazniej kwestii.

Mam 29 lat. Jestem z wyksztalcenia prawnikiem, aktualnie jestem na aplikacji radcowskiej w związku z czym nie wyrabiam juz psychicznie. Mam pracę, średnią, zarabiam też średnią krajową. Poza pracą nauka pochłania mi 99 % czasu. Nie mam czasu nawet posprzątać itd. Ciagle kolokowia itd. Teraz uwalilem kolosa, bede mial poprawke w grudniu, wczesniej dwa jeszcze potężne kolosy. Zaczyna mnie to męczyć, jestem wyciśnięty psychicznie i sfrustrowant. Nie mam w ogole zycia (oprocz 2 piw ktore wypije sobie w sobote wieczorem). Na urlop nie jade bo musze siedziec nad nauka. Na dziewczyny czasu malo, bo ciągle jakies egzaminy (one zreszta tez jak widzą, ze chlop 29 lat jeszcze ma jakies "egzaminy" ma malo czasu, nie ma auta! oraz nie jest jakis dziany i przebojowy to po prorstu odpuzsczaja. To już trwa od kilku lat (ciągle nauka i nauka) po cholere ja wybralem ten pieprzony zawód, ale nie zmienie tego, bo rodzice placa za aplikacje. Juz mam dosyc tego zycia czasami jak niewolnik mam stany depresyjne. Pomozcie doradzcie cos, jak do tego podchodzic........

kazdy jest niewolnikiem, nawet bezdomny 

Liczę na merytoryczne ustosunkowanie do problemu

 ta średnią chyba najniższa krajowa