Gdzie poznałyście zaradnych mężów?

No właśnie gdzie? Takich, co mają wygląd i ambicje, tyle z Was tu się chwali, że mężowie zarabiają po 10-20tys sami bankowcy i specjaliści IT. Skąd Wy macie tych chłopów? Kogo nie poznam to albo jakoś mizerny handlowiec, albo pracownik call center, albo doradca klienta. Nie mówcie tylko, że w pracy bo już się pochwalilyscie co niektore, że siedzicie w domku:) 

W akademiku. Jak sie poznaliśmy to bylismy biedni jak myszy kościelne. Okazał się zaradny

na all inclusive na Gran Canaria ;) ;) ;)

Na imprezie przez znajomych

stał na bramce ;) jak się okazało umie robić kasę i inwestować legalnie ;)

W Liceum, byliśmy w jednej klasie :) 

Jak poznałam mojego partnera, zarabiał 1800-2000, a było to 3 lata temu i nie zanosiło się, źe zarobi więcej

nikt nie rodzi się z wysokimi zarobkami. Jak poznałam męża to byliśmy w liceum

Ja niestety mam męża nieudacznika pracującego za 2,5 tysiąca, ale mam brata zarabiającego ponad 30 tysięcy. Żonę poznał w pracy, wtedy zarabiał o połowę mniej, ona cały czas zarabia w granicach 3-4 tysiące, ale nie wyobraża sobie być jego utrzymanka. Dzieci poszły do przedszkola, ona do pracy na pol etatu, jak podrosna jeszcze trochę to planuje na pełen etat. Brata całe dnie w domu nie ma przez pracę, więc to bratowa wszystko w domu robi i większość przy dzieciach. Brat laduje w domu o 20 i przez godzinę jeszcze dziećmi się zajmuje, kąpie je, usypia. Pozazdrościć tylko jej można

Na uczelni, pożyczał ode mnie na kawę (2 złote) z automatu, nie rokował, jeździł samochodem od mamy, gołodupiec ( zawsze takich miałam). Potem otworzył swoją firmę, wyszło, że jest jednak ambitny, tu się dorobił, ale musiał dorosnąć do tego. 

Ja męża poznałam w klubie studenckim z muzyką metalową.  dosiadł się do mnie z kolegą, ja byłam z 3 koleżankami.

Ja bylam wtedy na 3 roku, on też ale on jest rok starszy. (takw ogóle to myślal, że mam max 19 lat a mialam 22).

Po niecałych 2 miesiącach byliśmy parą.

po studiach i bezowocnm poszukiwaniu pracy wyjechalismy do Niemiec do pracy a potem po roku do Wielkiej Brytanii.

zaczynalismy od bycia kelnerką/barmanem/pracą w Lidlu/pracą w kawiarni itd, i oboje też robilismy wieczorowe kursy, wolontariaty.

minęło od naszego eyjazdu z Polski 11 lat. mamy 3-letnie dziecko, oboje dobre prace umysłowe, męża w sumie pól na pół umysłowo-fizyczna (duzo w terenie chodzenia, mierzenia itd), on zarabia 2x tyle co ja, a  ja wcale jakoś malo nie zarabiam.

Nie mieszkamy w Londynie, w życiu bym nie chciala w tym zatłoczonym po pachy mieście mieszkać.

dobrej nocy

1 godzinę temu, KermitZaba napisał:

Wiecznie nieobecny dobrze zarabiający mąż może być ideałem nie jednej kobiety.

No chyba mało który po całym dniu pracy, nie od 8 do 16,by chciał jeszcze dzieci kąpać i kłaść spać