Jadę sama za granicę.

Hej.

Jadę sama do pracy za i. To będzie praca przez pośrednictwo. Wybrałam tak, bo mam w ten sposób pewną pracę, i załatwione mieszkanie oraz dojazd. Kiedyś już tam byłam z koleżanką. Dość kłótliwą. To tyle plusów. 

Miałam jechać do większego miasta, w którym jw już byłam. Piękny zamek z wifi obok praktycznie no i całe miasto. Miałabym gdzie wyjść ( piwo, kebab, ciacho, kawa, herbata, frytki) i co robić ( zakupy, galerie, z 30 sklepów, zabytkowy rynek itp) do tego atrakcje turystyczne, lekarze, fryzjerzy ( jestem testerką kosmetyków fryzjerskich). 

Plany się zmieniły. Moja koleżanka poznała faceta, więc jadę sama. Z miasta zrobiła się wieś - zadupie 2 km/2 km. A mieszkania będą po jak w akademiku. No i lipa. Nie dość, że dla mnie najgorsza kara to zamknąć mnie na takim zadupiu z jednym autobusem do większego zadupia, to jeszcze sama vs tyle ludzi. Z reguły bardzo rzadko tam ktoś jedzie sam. Czuję się jakbym miała wrócić do szkoły. Wiecie nieśmiały samotnik zamknięty w małej przestrzeni

 nieśmiały obśmiewany samotnik zamknięty w małej przestrzeni vs inni ludzie w grupach. ( zawsze byłam takim kotłem ofiarnym) Na dodatek miejsce pracy będzie inne: różnica polega na tym, że w miejscu A byłam kilka miesiecy i wszystko ogarniam a w miejscu B do ktorego ide nie znam nic. 

Potrzebuję kasy, i o ile cieszyłam się na wyjazd do tego miasta bo stwierdziłam, że mi się strasznie podoba i po prostu będę wybywać korzystać, o tyle po zmianie na wioche to jestem załamana. Nie wiedziałam, że w tym mieście wytrzymam choć 4 msc a na tej wsi choć miesiąc. 

Czy wyjeżdżał ktoś sam jak ja i czy to wypaliło?

Z biegiem czasu rozwiążesz te problemy. Początki są zawsze bardzo trudne ale sytuacja się poprawi. Trzeba na to czasu i dobrej woli. 

Początki są trudne, potem będzie lepiej. A może tam poznasz fajnych ludzi.

Jaki kraj?