Skocz do zawarto艣ci
Szukaj w
  • Wi臋cej opcji...
Znajd藕 wyniki, kt贸re zawieraj膮...
Szukaj wynik贸w w...

Zarchiwizowany

Ten temat jest archiwizowany i nie mo偶na dodawa膰 nowych odpowiedzi.

Go艣膰 Go艣膰

W altanie..... kto艣 co艣 ?

Polecane posty

Go艣膰 Go艣膰

馃懎

Udost臋pnij ten post


Link to postu
Udost臋pnij na innych stronach
Go艣膰 go艣膰

Rozdzia艂 trzeci

呕YCIE MODLITWY

2697聽Modlitwa jest 偶yciem nowego serca. Powinna o偶ywia膰 nas w ka偶dej chwili. Tymczasem zapominamy o Tym, kt贸ry jest naszym 呕yciem i naszym Wszystkim. Dlatego wi臋c mistrzowie 偶ycia duchowego, zgodnie z tradycj膮 ksi膮g Powt贸rzonego Prawa i Prorok贸w, k艂ad膮 nacisk na modlitw臋 jako "pami臋膰 o Bogu", cz臋ste budzenie "pami臋ci serca": "Trzeba przypomina膰 sobie o Bogu cz臋艣ciej, ni偶 oddychamy"聽1聽. Nie mo偶na jednak modli膰 si臋 "w ka偶dym czasie", je艣li pragn膮c takiej modlitwy, nie modlimy si臋 w pewnych chwilach: s膮 to szczeg贸lne momenty modlitwy chrze艣cija艅skiej, je艣li chodzi o intensywno艣膰 i trwanie.

2698聽Tradycja Ko艣cio艂a proponuje wiernym pewien rytm modlitwy, maj膮cy podtrzymywa膰 modlitw臋 nieustann膮. Niekt贸re z nich s膮 codzienne: modlitwa poranna i wieczorna, przed jedzeniem i po jedzeniu, Liturgia Godzin. Niedziela, skupiona wok贸艂 Eucharystii, jest u艣wi臋cana przede wszystkim przez modlitw臋. Cykl roku liturgicznego i jego wielkie 艣wi臋ta s膮 podstawowym rytmem 偶ycia modlitewnego chrze艣cijan.

2699聽Pan prowadzi ka偶d膮 osob臋 drogami i sposobami, zgodnymi z Jego upodobaniem. Ka偶dy wierny odpowiada Mu zgodnie z postanowieniem swojego serca i osobist膮 form膮 swojej modlitwy. Tradycja chrze艣cija艅ska zachowa艂a jednak trzy g艂贸wne formy 偶ycia modlitwy: modlitwa ustna, rozmy艣lanie, kontemplacja. Ich wsp贸ln膮 cech膮 jest skupienie serca. Ta czujno艣膰 w zachowywaniu s艂owa i trwaniu w obecno艣ci Boga czyni z tych trzech form intensywne chwile 偶ycia modlitwy.


Artyku艂 pierwszy

FORMY MODLITWY

I. Modlitwa ustna

2700聽B贸g przez swoje S艂owo m贸wi do cz艂owieka. Przez s艂owa, wypowiadane w my艣li lub na g艂os, nasza modlitwa nabiera kszta艂tu. Najwa偶niejsza jednak jest obecno艣膰 serca w Tym, do kogo m贸wimy w modlitwie. To, "czy nasza modlitwa b臋dzie wys艂uchana, nie zale偶y od ilo艣ci s艂贸w, lecz od zapa艂u naszych dusz"聽2聽.

2701聽Modlitwa ustna jest niezb臋dnym elementem 偶ycia chrze艣cija艅skiego. Uczni贸w, przyci膮ganych cich膮 modlitw膮 Nauczyciela, uczy On modlitwy ustnej : "Ojcze nasz". Jezus modli艂 si臋 nie tylko modlitwami liturgicznymi Synagogi; Ewangelie ukazuj膮 nam, jak wypowiada艂 g艂o艣no swoj膮 modlitw臋 osobist膮, od wznios艂ego b艂ogos艂awie艅stwa Ojca聽3聽a偶 do trwogi w Getsemani4聽.

2702聽Potrzeba po艂膮czenia zmys艂贸w z modlitw膮 wewn臋trzn膮 jest zgodna z wymaganiem naszej ludzkiej natury. Jeste艣my cia艂em i duchem i dlatego odczuwamy potrzeb臋 wyra偶enia na zewn膮trz naszych uczu膰. Musimy modli膰 si臋 ca艂膮 nasz膮 istot膮, by nada膰 naszemu b艂aganiu jak najwi臋ksz膮 moc.

2703聽Potrzeba ta odpowiada r贸wnie偶 wymaganiu Bo偶emu. B贸g szuka czcicieli w Duchu i Prawdzie, a w konsekwencji modlitwy 偶ywej, wznosz膮cej si臋 z g艂臋bi duszy. Oczekuje On r贸wnie偶 wyrazu zewn臋trznego, kt贸ry 艂膮czy cia艂o z modlitw膮 wewn臋trzn膮, poniewa偶 sk艂ada Mu ona doskona艂y ho艂d z tego wszystkiego, do czego ma On prawo.

2704聽Poniewa偶 modlitwa ustna ma charakter zewn臋trzny i jest w pe艂ni ludzka, jest przede wszystkim modlitw膮 t艂um贸w. Ale nawet modlitwa najbardziej wewn臋trzna nie powinna pomija膰 modlitwy ustnej. Modlitwa staje si臋 wewn臋trzna w takiej mierze, w jakiej u艣wiadamiamy sobie Tego, "do kt贸rego m贸wimy"聽5聽. Wtedy modlitwa ustna staje si臋 pierwszym stopniem modlitwy kontemplacyjnej.

II. Rozmy艣lanie

2705聽Rozmy艣lanie polega przede wszystkim na poszukiwaniu. Duch szuka zrozumienia pyta艅 "dlaczego" i "jak" 偶ycia chrze艣cija艅skiego, aby przylgn膮膰 do tego, o co B贸g prosi, i udzieli膰 na to odpowiedzi. Potrzebna jest do tego trudna do osi膮gni臋cia uwaga. Zazwyczaj pomagaj膮 w tym ksi臋gi, kt贸re chrze艣cijanie maj膮 do dyspozycji: Pismo 艣wi臋te, zw艂aszcza Ewangelia, 艣wi臋te obrazy, teksty liturgiczne z dnia i danego okresu liturgicznego, pisma mistrz贸w duchowych, dzie艂a z zakresu duchowo艣ci, wielka ksi臋ga stworzenia oraz ksi臋ga historii, karta Bo偶ego "dzisiaj".

2706聽Rozmy艣lanie nad tym, co si臋 czyta, prowadzi do przyswojenia sobie tre艣ci przez odniesienie jej do siebie samego. Tu otwiera si臋 inna ksi臋ga: ksi臋ga 偶ycia. Przechodzi si臋 od my艣lenia do rzeczywisto艣ci. W zale偶no艣ci od stopnia pokory i wiary odkrywamy d膮偶enia, kt贸re dzia艂aj膮 w sercu, i mo偶emy je rozeznawa膰. Chodzi o czynienie prawdy, by doj艣膰 do 艢wiat艂a: "Panie, co chcesz, abym czyni艂?"

2707聽Metody rozmy艣lania s膮 tak zr贸偶nicowane jak mistrzowie 偶ycia duchowego. Chrze艣cijanin powinien d膮偶y膰 do rozmy艣lania w spos贸b regularny; w przeciwnym razie b臋dzie podobny do trzech pierwszych rodzaj贸w gleby z przypowie艣ci o siewcy聽6聽. Jednak metoda jest tylko przewodnikiem; wa偶ne jest, by i艣膰 naprz贸d z Duchem 艢wi臋tym jedyn膮 drog膮 modlitwy, kt贸r膮 jest Jezus Chrystus.

2708聽Rozmy艣lanie pobudza my艣l, wyobra藕ni臋, uczucie, pragnienie. Takie uaktywnienie jest konieczne do pog艂臋bienia pewno艣ci wiary, pobudzenia nawr贸cenia serca i umocnienia woli, by i艣膰 za Chrystusem. Modlitwa chrze艣cija艅ska ch臋tnie podejmuje rozmy艣lanie o "misteriach Chrystusa", na przyk艂ad w聽lectio divina聽lub w r贸偶a艅cu. Ta forma refleksji modlitewnej ma ogromn膮 warto艣膰, jednak modlitwa chrze艣cija艅ska powinna zd膮偶a膰 jeszcze dalej: do poznania mi艂o艣ci Pana Jezusa, do zjednoczenia z Nim.

III. Kontemplacja

2709聽Co to jest kontemplacja? 艢w. Teresa odpowiada: "Kontemplacja my艣lna nie jest, wed艂ug mnie, niczym innym jak g艂臋bokim zwi膮zkiem przyja藕ni, w kt贸rym rozmawiamy sam na sam z Bogiem, w przekonaniu, 偶e On nas kocha"聽7聽.
Kontemplacja szuka Tego, "kt贸rego mi艂uje dusza moja" (Pnp 1, 7)聽8聽, to znaczy Jezusa, a w Nim Ojca. Jest On poszukiwany, a pragnienie Boga jest zawsze pocz膮tkiem mi艂o艣ci; jest On poszukiwany w czystej wierze, w tej wierze, kt贸ra sprawia nasze narodzenie z Niego i 偶ycie w Nim. W czasie kontemplacji mo偶na jeszcze rozmy艣la膰, w ka偶dym jednak razie spojrzenie kieruje si臋 na Pana.

2710聽Wyb贸r聽czasu i d艂ugo艣ci trwania kontemplacji聽zale偶y od zdecydowania woli, objawiaj膮cej tajemnice serca. Nie kontemplujemy wtedy, kiedy mamy czas: znajdujemy czas, by by膰 dla Pana, z silnym postanowieniem, aby Mu go p贸藕niej nie odbiera膰, niezale偶nie od do艣wiadcze艅 czy osch艂o艣ci spotkania. Nie zawsze mo偶na rozmy艣la膰, ale zawsze mo偶na wej艣膰 w kontemplacj臋, niezale偶nie od warunk贸w zdrowia, pracy czy uczuciowo艣ci. Serce jest miejscem poszukiwania i spotkania, w ub贸stwie i w wierze.

2711聽Wej艣cie w kontemplacj臋聽jest analogiczne do wej艣cia w liturgi臋 eucharystyczn膮: jest nim "skupienie" serca; poddanie ca艂ej naszej istoty tchnieniu Ducha 艢wi臋tego; zamieszkanie w domu Pa艅skim, jakim jeste艣my; pobudzenie wiary, by wej艣膰 w obecno艣膰 Tego, kt贸ry nas oczekuje; zrzucenie wszelkich masek i zwr贸cenie serca do kochaj膮cego nas Pana, aby odda膰 si臋 Mu jako ofiara, kt贸ra zostanie oczyszczona i przekszta艂cona.

2712聽Kontemplacja jest modlitw膮 dziecka Bo偶ego, grzesznika, kt贸remu przebaczono, kt贸ry zgadza si臋 na przyj臋cie mi艂o艣ci, jak膮 jest kochany, i chce na ni膮 odpowiedzie膰 jeszcze bardziej kochaj膮c聽9聽. Jest on jednak 艣wiadomy, 偶e jego odwzajemniaj膮ca mi艂o艣膰 jest t膮 mi艂o艣ci膮, kt贸r膮 Duch rozlewa w jego sercu, albowiem wszystko jest 艂ask膮 od Boga. Kontemplacja jest pokornym i ubogim powierzeniem si臋 mi艂uj膮cej woli Ojca w coraz g艂臋bszym zjednoczeniu z Jego umi艂owanym Synem.

2713聽Kontemplacja jest wi臋c najprostszym sposobem wyra偶enia tajemnicy modlitwy. Jest ona聽darem, 艂ask膮; nie mo偶na przyj膮膰 jej inaczej jak tylko w pokorze i ub贸stwie. Kontemplacja jest zwi膮zkiem聽przymierza聽ustanowionym przez Boga w g艂臋bi naszego bytu聽10聽. Kontemplacja jest聽komuni膮: Tr贸jca 艢wi臋ta kszta艂tuje w niej cz艂owieka - obraz Bo偶y - "na swoje podobie艅stwo".

2714聽Kontemplacja jest tak偶e najbardziej聽intensywnym czasem聽modlitwy. W niej Ojciec sprawia w nas "przez Ducha swego wzmocnienie si艂y wewn臋trznego cz艂owieka", by Chrystus zamieszka艂 przez wiar臋 w naszych sercach i aby艣my zostali "wkorzenieni i ugruntowani" w mi艂o艣ci (Ef 3,16-17).

2715聽Kontemplacja jest聽spojrzeniem聽wiary utkwionym w Jezusa Chrystusa. "Wpatruj臋 si臋 w Niego, a On wpatruje si臋 we mnie" - m贸wi艂聽do聽w czasach聽swego 艣wi臋tego proboszcza wie艣niak聽z聽w聽Ars modl膮cy si臋 przed tabernakulum. Ta uwaga zwr贸cona na Niego jest wyrzeczeniem si臋 w艂asnego "ja". Jego spojrzenie oczyszcza serce. 艢wiat艂o spojrzenia Jezusa o艣wieca oczy naszego serca; uczy nas widzie膰 wszystko w 艣wietle Jego prawdy i Jego wsp贸艂czucia dla wszystkich ludzi. Kontemplacja kieruje r贸wnie偶 wzrok na聽misteria聽tajemnice聽偶ycia Chrystusa. W ten spos贸b uczy "wewn臋trznego poznania Pana", by Go coraz bardziej kocha膰 i i艣膰 za Nim聽11聽.

2716聽Kontemplacja jest聽s艂uchaniem聽s艂owa Bo偶ego. S艂uchanie to, dalekie od bierno艣ci, jest pos艂usze艅stwem wiary, bezwarunkowym przyj臋ciem go przez s艂ug臋 i mi艂uj膮cym przylgni臋ciem dziecka. Uczestniczy ono w "tak" Syna, kt贸ry sta艂 si臋 S艂ug膮, i w "Fiat" Jego pokornej S艂u偶ebnicy.

2717聽Kontemplacja jest聽milczeniem, "symbolem 艣wiata, kt贸ry nadchodzi"聽12聽, lub "milcz膮c膮 mi艂o艣ci膮"聽13聽. S艂owa w kontemplacji nie maj膮 charakteru dyskursywnego, lecz s膮 niczym iskry, kt贸re zapalaj膮 ogie艅 mi艂o艣ci. W tym milczeniu, niezno艣nym dla cz艂owieka "zewn臋trznego", Ojciec wypowiada do nas swoje S艂owo, kt贸re przyjmuje cia艂o, cierpi, umiera i zmartwychwstaje, a Duch przybrania za syn贸w pozwala nam uczestniczy膰 w modlitwie Jezusa.

2718聽Kontemplacja jest zjednoczeniem z modlitw膮 Jezusa w takim stopniu, w jakim pozwala uczestniczy膰 w Jego misterium. Misterium Chrystusa jest sprawowane przez Ko艣ci贸艂 w Eucharystii, a Duch 艢wi臋ty o偶ywia je w kontemplacji, aby zosta艂o ukazane przez czynn膮 mi艂o艣膰.

2719聽Kontemplacja jest komuni膮 mi艂o艣ci przynosz膮c膮 呕ycie dla wielu w takiej mierze, w jakiej jest ona zgod膮 na trwanie w nocy wiary. Paschalna Noc Zmartwychwstania przechodzi przez noc agonii i grobu. S膮 to trzy szczeg贸lne chwile Godziny Jezusa, kt贸re Jego Duch (a nie "s艂abe cia艂o") o偶ywia w kontemplacji. Trzeba zgodzi膰 si臋, by "czuwa膰 z Nim jedn膮 godzin臋"聽14聽.

W skr贸cie

2720聽Ko艣ci贸艂 zach臋ca wiernych do regularnej modlitwy: modlitw codziennych, Liturgii Godzin, niedzielnej Eucharystii, 艣wi膮t roku liturgicznego.

2721聽Tradycja chrze艣cija艅ska obejmuje trzy g艂贸wne formy 偶ycia modlitwy: modlitw臋 ustn膮, rozmy艣lanie i kontemplacj臋. Skupienie serca jest ich wsp贸ln膮 cech膮.

2722聽Modlitwa ustna, oparta na zjednoczeniu cia艂a i ducha w naturze ludzkiej, w艂膮cza cia艂o w modlitw臋 wewn臋trzn膮 serca, za przyk艂adem Chrystusa modl膮cego si臋 do swojego Ojca i ucz膮cego swoich uczni贸w modlitwy "Ojcze nasz".

2723聽Rozmy艣lanie jest modlitewnym poszukiwaniem, kt贸re pobudza my艣l, wyobra藕ni臋, uczucie, pragnienie. Jego celem jest przyswojenie sobie w wierze rozwa偶anego przedmiotu, odniesionego do rzeczywisto艣ci naszego 偶ycia.

2724聽Kontemplacja my艣lna jest prost膮 form膮 wyra偶enia tajemnicy modlitwy. Jest spojrzeniem wiary utkwionym w Jezusa, s艂uchaniem s艂owa Bo偶ego, milcz膮c膮 mi艂o艣ci膮. Urzeczywistnia ona zjednoczenie z modlitw膮 Chrystusa w takim stopniu, w jakim pozwala nam uczestniczy膰 w Jego misterium.


Artyku艂 drugi

WALKA MODLITWY

2725聽Modlitwa jest darem 艂aski oraz zdecydowan膮 odpowiedzi膮 z naszej strony. Zawsze zak艂ada ona pewien wysi艂ek. Wielcy ludzie modlitwy Starego Przymierza przed Chrystusem, jak r贸wnie偶 Matka Bo偶a i 艣wi臋ci wraz z Chrystusem pouczaj膮 nas, 偶e modlitwa jest walk膮. Przeciw komu? Przeciw nam samym i przeciw podst臋pom kusiciela, kt贸ry robi wszystko, by odwr贸ci膰 cz艂owieka od modlitwy, od zjednoczenia z Bogiem. Modlimy si臋 tak, jak 偶yjemy, poniewa偶 tak 偶yjemy, jak si臋 modlimy. Je艣li nie chcemy stale post臋powa膰 wed艂ug Ducha Chrystusa, nie mo偶emy tak偶e stale modli膰 si臋 w Jego imi臋. "Duchowa walka" nowego 偶ycia chrze艣cijanina jest nieod艂膮czna od walki modlitwy.

I. Zarzuty wobec modlitwy

2726聽W walce modlitwy musimy przeciwstawia膰 si臋 - w nas samych i wok贸艂 nas -聽b艂臋dnym poj臋ciom o modlitwie. Niekt贸rzy widz膮 w niej zwyk艂y proces psychologiczny, inni wysi艂ek koncentracji, by doj艣膰 do pustki wewn臋trznej. Jeszcze inni zaliczaj膮 j膮 do postaw i s艂贸w rytualnych. W pod艣wiadomo艣ci wielu chrze艣cijan modlitwa jest zaj臋ciem, nie daj膮cym si臋 pogodzi膰 z tym wszystkim, co maj膮 do zrobienia; nie maj膮 na ni膮 czasu. Ci, kt贸rzy szukaj膮 Boga przez modlitw臋, szybko zniech臋caj膮 si臋, gdy偶 nie wiedz膮, i偶 modlitwa pochodzi r贸wnie偶 od Ducha 艢wi臋tego, a nie od nich samych.

2727聽Musimy r贸wnie偶 przeciwstawia膰 si臋聽mentalno艣ci聽"tego 艣wiata"; ws膮cza si臋 ona w nas, je艣li nie jeste艣my czujni; na przyk艂ad prawdziwe mia艂oby by膰 tylko to, co zosta艂o sprawdzone rozumowo i naukowo (tymczasem modlitwa jest tajemnic膮, kt贸ra przekracza nasz膮 艣wiadomo艣膰 i pod艣wiadomo艣膰); warto艣ci produkcyjne i wydajno艣膰 (modlitwa jest nieproduktywna, a zatem bezu偶yteczna); zmys艂owo艣膰 i wygodnictwo, kryteria prawdy, dobra i pi臋kna (tymczasem modlitwa, "umi艂owanie Pi臋kna" [filokalia], jest poch艂oni臋ta chwa艂膮 Boga 偶ywego i prawdziwego); przeciwstawiaj膮c modlitw臋 aktywizmowi, przedstawia si臋 j膮 jako ucieczk臋 od 艣wiata. Tymczasem modlitwa chrze艣cija艅ska nie jest odwr贸ceniem si臋 od historii ani ucieczk膮 od 偶ycia.

2728聽Wreszcie, nasza walka powinna przeciwstawia膰 si臋 temu, co odczuwamy jako聽nasze niepowodzenia w modlitwie: zniech臋cenie z powodu osch艂o艣ci, zasmucenie, 偶e nie wszystko dajemy Panu, gdy偶 mamy "wiele posiad艂o艣ci"聽15聽, zaw贸d, 偶e nie zostali艣my wys艂uchani zgodnie z nasz膮 w艂asn膮 wol膮, zraniona pycha, kt贸ra utwierdza si臋 wskutek naszego poczucia niegodno艣ci, poniewa偶 jeste艣my grzesznikami, uczulenie na bezinteresowno艣膰 modlitwy itd. Wniosek jest zawsze ten sam: po co si臋 modli膰? Aby przezwyci臋偶y膰 te przeszkody, trzeba walczy膰 o pokor臋, ufno艣膰 i wytrwa艂o艣膰.

II. Pokorna czujno艣膰 serca

Wobec trudno艣ci w modlitwie

2729聽Najcz臋stsz膮 trudno艣ci膮 w naszej modlitwie jest聽roztargnienie. W modlitwie ustnej mo偶e ono dotyczy膰 wyraz贸w i ich sensu; o wiele bardziej mo偶e dotyczy膰 Tego, do kt贸rego si臋 modlimy w modlitwie ustnej (liturgicznej czy osobistej), w czasie rozmy艣lania i podczas kontemplacji. Pr贸ba odrzucenia roztargnienia r贸wna艂aby si臋 popadni臋ciu w jego sid艂a, podczas gdy wystarczy powr贸ci膰 do swego serca: roztargnienie wyjawia nam, do czego jeste艣my przywi膮zani, i pokorne u艣wiadomienie sobie tego przed Panem powinno obudzi膰 nasz膮 mi艂o艣膰 przede wszystkim do Niego przez zdecydowane ofiarowanie Mu naszego serca, by je oczy艣ci艂. Tu w艂a艣nie ma miejsce walka: chodzi o wyb贸r Pana, kt贸remu mamy s艂u偶y膰聽16聽.

2730聽Od strony pozytywnej walka przeciw naszemu zaborczemu i w艂adczemu "ja" polega na聽czuwaniu, na prostocie serca. Gdy Jezus k艂adzie nacisk na potrzeb臋 czuwania, chodzi zawsze o czuwanie w odniesieniu do Niego, do Jego Przyj艣cia w dniu ostatecznym i ka偶dego dnia: "dzisiaj". Oblubieniec przychodzi po艣r贸d nocy; 艣wiat艂em, kt贸re nie powinno zgasn膮膰, jest 艣wiat艂o wiary: "O Tobie m贸wi moje serce: <<Szukaj Jego oblicza>>" (Ps 27, 8).

2731聽Inn膮 trudno艣ci膮, zw艂aszcza dla tych, kt贸rzy chc膮 si臋 modli膰 szczerze, jest聽osch艂o艣膰. Jest ona elementem kontemplacji, gdy serce jest wyja艂owione, nie znajduj膮c upodobania w my艣lach, wspomnieniach i uczuciach, nawet duchowych. Jest to chwila czystej wiary, kt贸ra wiernie trwa przy Jezusie w agonii i w grobie. "Je偶eli ziarno pszenicy obumrze, przynosi plon obfity" (J 12, 24). Je艣li osch艂o艣膰 pochodzi z braku korzeni, gdy偶 s艂owo pad艂o na ska艂臋, w贸wczas walka zale偶y od nawr贸cenia聽17聽.

Wobec pokus w modlitwie

2732聽Najcz臋stsz膮 i najbardziej ukryt膮 pokus膮 jest nasz聽brak wiary. Objawia si臋 on nie tyle przez wyznane niedowiarstwo, co przez faktyczny wyb贸r. Gdy zaczynamy si臋 modli膰, natychmiast tysi膮ce prac i k艂opot贸w, uznanych za bardzo pilne, wchodz膮 na pierwsze miejsce; i znowu jest to chwila prawdy serca i wyboru mi艂o艣ci. Zwracamy si臋 do Pana jako do naszej ostatniej ucieczki: ale czy naprawd臋 w to wierzymy? Albo bierzemy Pana za sprzymierze艅ca, ale serce ci膮gle jeszcze pozostaje zarozumia艂e. W ka偶dym przypadku nasz brak wiary ukazuje, 偶e nie jeste艣my jeszcze w postawie serca pokornego: "beze Mnie聽nic聽nie mo偶ecie uczyni膰" (J 15, 5).

2733聽Inn膮 pokus膮, kt贸ra wynika z zarozumia艂o艣ci, jest聽znu偶enie. Ojcowie duchowni rozumiej膮 przez nie rodzaj depresji na skutek porzucenia ascezy, zmniejszenia czujno艣ci, zaniedbania serca. "Duch wprawdzie ochoczy, ale cia艂o s艂abe" (Mt 26, 41). Z im wi臋kszej wysoko艣ci si臋 spada, tym bardziej jest to bolesne. Bolesne zniech臋cenie jest odwrotno艣ci膮 zarozumia艂o艣ci. Kto jest pokorny, nie dziwi si臋 swojej n臋dzy, poniewa偶 prowadzi go ona do wi臋kszej ufno艣ci i wytrwania w sta艂o艣ci.

III. Synowska ufno艣膰

2734聽Synowska ufno艣膰 jest poddawana pr贸bie i potwierdza si臋 w ucisku聽18聽. Zasadnicza trudno艣膰 dotyczy聽modlitwy pro艣by, wstawiennictwa za siebie lub za innych. Niekt贸rzy przestaj膮 w og贸le si臋 modli膰, poniewa偶 - jak s膮dz膮 - ich pro艣ba nie zostaje wys艂uchana. Pojawiaj膮 si臋 dwa pytania: dlaczego uwa偶amy, 偶e nasza pro艣ba nie zosta艂a wys艂uchana? W jaki spos贸b nasza modlitwa jest wys艂uchana, "skuteczna "?

Dlaczego skar偶ymy si臋, 偶e nie jeste艣my wys艂uchani?

2735聽Najpierw powinien zdziwi膰 nas pewien fakt. Gdy chwalimy Boga lub sk艂adamy Mu dzi臋kczynienie za wszelkie dobrodziejstwa, nie troszczymy si臋 o to, by wiedzie膰, czy nasza modlitwa jest Mu mi艂a. Chcemy natomiast zobaczy膰 wynik naszej pro艣by. Jaki wi臋c obraz Boga motywuje nasz膮 modlitw臋: czy jest On 艣rodkiem do wykorzystania, czy te偶 Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa?

2736聽Czy jeste艣my przekonani, 偶e "nie umiemy si臋 modli膰 tak, jak trzeba" (Rz 8, 26)? Czy prosimy Boga o "stosowne dobra"? Nasz Ojciec dobrze wie, czego nam potrzeba, zanim Go o to poprosimy聽19聽, lecz oczekuje naszej pro艣by, poniewa偶 godno艣膰 Jego dzieci polega na ich wolno艣ci. Trzeba wi臋c modli膰 si臋 w Jego Duchu wolno艣ci, by m贸c prawdziwie pozna膰 Jego wol臋20聽.

2737聽"Nic nie posiadacie, gdy偶 si臋 nie modlicie... Modlicie si臋, a nie otrzymujecie, bo si臋 藕le modlicie, staraj膮c si臋 jedynie o zaspokojenie swych 偶膮dz" (Jk 4, 2-3)聽21聽. Je偶eli prosimy sercem podzielonym, "cudzo艂o偶nym" (Jk 4, 4), B贸g nie mo偶e nas wys艂ucha膰, gdy偶 chce naszego dobra, naszego 偶ycia. "A mo偶e utrzymujecie, 偶e na pr贸偶no Pismo m贸wi: <<Zazdro艣nie po偶膮da On ducha, kt贸rego w nas utwierdzi艂>>?" (Jk 4, 5). Nasz B贸g jest o nas "zazdrosny", co jest znakiem prawdy Jego mi艂o艣ci. Wejd藕my w pragnienie Jego Ducha, a b臋dziemy wys艂uchani:

Nie martw si臋, je艣li nie otrzymujesz natychmiast od Boga tego, o co Go prosisz; oznacza to, 偶e chce On przysporzy膰 ci dobra przez twoj膮 wytrwa艂o艣膰 w pozostawaniu z Nim na modlitwie聽22聽. Chce, by nasze pragnienie potwierdzi艂o si臋 w modlitwie. Tak nas przygotowuje do przyj臋cia tego, co jest got贸w nam da膰聽23聽.

W jaki spos贸b nasza modlitwa jest skuteczna?

2738聽Objawienie modlitwy w ekonomii zbawienia uczy nas, 偶e wiara opiera si臋 na dzia艂aniu Boga w historii. Ufno艣膰 synowska zrodzi艂a si臋 dzi臋ki Jego wyj膮tkowemu dzia艂aniu: przez M臋k臋 i Zmartwychwstanie Jego Syna. Modlitwa chrze艣cija艅ska jest wsp贸艂prac膮 z Jego Opatrzno艣ci膮, z Jego zamys艂em mi艂o艣ci do ludzi.

2739聽U 艣w. Paw艂a ufno艣膰 ta jest 艣mia艂a聽24聽, oparta na modlitwie Ducha w nas i na wiernej mi艂o艣ci Ojca, kt贸ry da艂 nam swojego Syna jedynego聽25聽. Przemiana modl膮cego si臋 serca jest pierwsz膮 odpowiedzi膮 na nasz膮 pro艣b臋.

2740聽Modlitwa Jezusa czyni z modlitwy chrze艣cija艅skiej skuteczn膮 pro艣b臋. On jest jej wzorem, modli si臋 w nas i z nami. Skoro serce Syna szuka tylko tego, co podoba si臋 Ojcu, to czy serca przybranych dzieci mog艂yby bardziej przywi膮zywa膰 si臋 do dar贸w ni偶 do Dawcy?

2741聽Jezus modli si臋 r贸wnie偶 za nas, w naszym imieniu i dla naszego dobra. Wszystkie nasze pro艣by zosta艂y raz na zawsze w艂膮czone w Jego wo艂anie na krzy偶u i wys艂uchane przez Ojca w Jego Zmartwychwstaniu. Dlatego wi臋c nie przestaje On wstawia膰 si臋 za nami u Ojca聽26聽. Je艣li nasza modlitwa jest zdecydowanie zjednoczona z modlitw膮 Jezusa, w zaufaniu i synowskiej 艣mia艂o艣ci, otrzymujemy wszystko, o co prosimy w Jego imi臋, a nawet o wiele wi臋cej ni偶 to: otrzymujemy samego Ducha 艢wi臋tego, kt贸ry posiada wszystkie dary.

IV. Wytrwa膰 w mi艂o艣ci

2742聽"Nieustannie si臋 m贸dlcie" (1 Tes 5,17), "dzi臋kujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imi臋 naszego Pana Jezusa Chrystusa" (Ef 5, 20), "w艣r贸d wszelakiej modlitwy i b艂agania. Przy ka偶dej sposobno艣ci m贸dlcie si臋 w Duchu! Nad tym w艂a艣nie czuwajcie z ca艂膮 usilno艣ci膮 i pro艣cie za wszystkich 艣wi臋tych" (Ef 6,18). "Nie zosta艂o nam nakazane nieustannie pracowa膰, czuwa膰, prosi膰, natomiast prawem jest dla nas modlitwa nieustanna"聽27聽. Ten niezmordowany zapa艂 mo偶e p艂yn膮膰 tylko z mi艂o艣ci. Wbrew naszemu znu偶eniu i lenistwu walka modlitwy jest walk膮 pokornej, ufnej i wytrwa艂ej聽mi艂o艣ci. Mi艂o艣膰 ta otwiera nasze serca na trzy o艣wiecaj膮ce i o偶ywiaj膮ce prawdy dotycz膮ce modlitwy:

2743聽Modlitwa jest聽zawsze mo偶liwa. Czas chrze艣cijanina jest czasem Chrystusa Zmartwychwsta艂ego, kt贸ry jest "z nami przez wszystkie dni" (Mt 28, 20), niezale偶nie od jakichkolwiek burz28聽. Nasz czas jest w r臋ku Boga:

Mo偶na modli膰 si臋 cz臋sto i gor膮co. Nawet na targu czy w czasie samotnej przechadzki, siedz膮c w swoim sklepiku czy te偶 kupuj膮c lub sprzedaj膮c, a nawet przy gotowaniu聽29聽.

2744聽Modlitwa jest聽偶yciow膮 konieczno艣ci膮. Dow贸d przez przeciwie艅stwo jest nie mniej przekonuj膮cy: je艣li nie pozwalamy prowadzi膰 si臋 Duchowi, popadamy w niewol臋 grzechu聽30聽. Jak偶e Duch 艢wi臋ty mo偶e by膰 "naszym 呕yciem", je艣li nasze serce jest od Niego daleko?

Nic nie jest tak wa偶ne jak modlitwa; sprawia ona, 偶e to co niemo偶liwe, staje si臋 mo偶liwe, to, co trudne, staje si臋 艂atwe. Jest niemo偶liwe, aby grzeszy艂 cz艂owiek, kt贸ry si臋 modli聽31聽.

Kto si臋 modli, z pewno艣ci膮 si臋 zbawia; kto si臋 nie modli, z pewno艣ci膮 si臋 pot臋pia聽32聽.

2745聽Modlitwa i 偶ycie chrze艣cija艅skie s膮 nieroz艂膮czne, gdy偶 chodzi o t臋 sam膮 mi艂o艣膰 i o to samo wyrzeczenie, kt贸re wyp艂ywa z mi艂o艣ci; t臋 sam膮 synowsk膮 i mi艂uj膮c膮 zgodno艣膰 z zamys艂em mi艂o艣ci Ojca; t臋 sam膮 przekszta艂caj膮c膮 jedno艣膰 w Duchu 艢wi臋tym, kt贸ry coraz bardziej nas upodabnia do Jezusa Chrystusa; t臋 sam膮 mi艂o艣膰 do wszystkich ludzi, t臋 mi艂o艣膰, jak膮 Jezus nas umi艂owa艂. "Wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imi臋 moje. To wam przykazuj臋, aby艣cie si臋 wzajemnie mi艂owali" (J 15, 16-17).

Ten tylko modli si臋 nieustannie, kto modlitw臋 艂膮czy z czynami, a czyny z modlitw膮. Tylko w ten spos贸b mo偶emy uzna膰 za mo偶liw膮 do urzeczywistnienia zasad臋 nieustannej modlitwy聽33聽.

ARCYKAP艁A艃SKA MODLITWA JEZUSA

2746聽Gdy nadesz艂a Jego Godzina, Jezus modli si臋 do Ojca聽34聽. Jego modlitwa - najd艂u偶sza z przekazanych nam przez Ewangeli臋 - obejmuje ca艂膮 ekonomi臋 stworzenia i zbawienia, jak r贸wnie偶 Jego 艢mier膰 i Zmartwychwstanie. Modlitwa Godziny Jezusa pozostaje na zawsze Jego modlitw膮, podobnie jak Jego Pascha, kt贸ra wype艂ni艂a si臋 "raz na zawsze", pozostaje obecna w liturgii Jego Ko艣cio艂a.

2747聽Tradycja chrze艣cija艅ska s艂usznie nazywa j膮 "modlitw膮 arcykap艂a艅sk膮" Jezusa. Jest to modlitwa naszego Arcykap艂ana; jest ona nieod艂膮czna od Jego Ofiary, od Jego "przej艣cia" (Pascha) do Ojca, przez kt贸re zosta艂 ca艂kowicie "po艣wi臋cony" Ojcu聽35聽.

2748聽W tej ofiarniczej modlitwie paschalnej wszystko zosta艂o w Nim ponownie zjednoczone聽36聽: B贸g i 艣wiat; S艂owo i cia艂o; 偶ycie wieczne i czas; mi艂o艣膰, kt贸ra si臋 wydaje, i grzech, kt贸ry j膮 zdradza; uczniowie b臋d膮cy jej 艣wiadkami oraz ci, kt贸rzy uwierz膮 w Niego dzi臋ki ich s艂owu; uni偶enie i chwa艂a. Jest to modlitwa jedno艣ci.

2749聽Jezus wype艂ni艂 ca艂kowicie dzie艂o Ojca i Jego modlitwa - podobnie jak Jego Ofiara - rozci膮ga si臋 a偶 po spe艂nienie si臋 czasu. Modlitwa Godziny nape艂nia czasy ostateczne i kieruje je do ich spe艂nienia. Jezus, Syn, kt贸remu Ojciec da艂 wszystko, powierzy艂 si臋 ca艂kowicie Ojcu; jednocze艣nie wyra偶a si臋 z niezale偶n膮 wolno艣ci膮聽37聽dzi臋ki w艂adzy, jak膮 Ojciec da艂 Mu nad wszystkim. Syn, kt贸ry sta艂 si臋 S艂ug膮, jest Panem,聽Pantokratorem. Nasz Arcykap艂an, kt贸ry modli si臋 za nas, jest tak偶e Tym, kt贸ry modli si臋 w nas, i jest Bogiem, kt贸ry nas wys艂u...e.

2750聽Jedynie wnikaj膮c w 艣wi臋te Imi臋 Pana Jezusa, mo偶emy przyj膮膰 - od wewn膮trz - modlitw臋, jakiej On nas uczy: "Ojcze nasz!" Jego modlitwa arcykap艂a艅ska inspiruje - od wewn膮trz - wielkie pro艣by zawarte w "Ojcze nasz": trosk臋 o imi臋 Ojca聽38聽, pragnienie Jego Kr贸lestwa (chwa艂a聽39聽), wype艂nianie woli Ojca, Jego zamys艂 zbawienia聽40聽oraz wyzwolenie od z艂a聽41聽.

2751聽Wreszcie, w艂a艣nie w tej modlitwie Jezus objawia i daje nam nieroz艂膮czne "poznanie" Ojca i Syna聽42聽, kt贸re jest sam膮 tajemnic膮 偶ycia modlitwy.

W skr贸cie

2752聽Modlitwa zak艂ada wysi艂ek oraz walk臋 przeciw nam samym i przeciw podst臋pom kusiciela. Walka modlitwy jest nieod艂膮czna od "walki duchowej", koniecznej do sta艂ego post臋powania wed艂ug Ducha Chrystusa: modlimy si臋 tak, jak 偶yjemy, poniewa偶 偶yjemy tak, jak si臋 modlimy.

2753聽W walce modlitwy musimy przeciwstawia膰 si臋 b艂臋dnym poj臋ciom, r贸偶nym pr膮dom umys艂owym, do艣wiadczeniu naszych niepowodze艅. Na te pokusy, kt贸re powoduj膮 zw膮tpienie w u偶yteczno艣膰 czy nawet w mo偶liwo艣膰 modlitwy, nale偶y odpowiada膰 pokor膮, ufno艣ci膮 i wytrwa艂o艣ci膮.

2754聽Podstawowymi trudno艣ciami w praktykowaniu modlitwy s膮 roztargnienie i osch艂o艣膰. 艢rodkiem zaradczym jest wiara, nawr贸cenie i czujno艣膰 serca.

2755聽Dwiema najcz臋stszymi pokusami zagra偶aj膮cymi modlitwie s膮 brak wiary i znu偶enie, kt贸re jest pewn膮 form膮 depresji na skutek porzucenia ascezy, co prowadzi do zniech臋cenia.

2756聽Synowska ufno艣膰 zostaje wystawiona na pr贸b臋, gdy mamy wra偶enie, 偶e nie zawsze jeste艣my wys艂uchiwani. Ewangelia wzywa nas do postawienia sobie pytania o zgodno艣膰 naszej modlitwy z pragnieniem Ducha.

2757聽"Nieustannie si臋 m贸dlcie" (1 Tes 5,17). Modlitwa jest zawsze mo偶liwa. Jest nawet 偶yciow膮 konieczno艣ci膮. Modlitwa i 偶ycie chrze艣cija艅skie s膮 nieroz艂膮czne.

2758聽Modlitwa Godziny Jezusa, s艂usznie nazywana "modlitw膮 arcykap艂a艅sk膮"聽43聽, streszcza ca艂膮 ekonomi臋 stworzenia i zbawienia. Inspiruje wielkie pro艣by zawarte w modlitwie "Ojcze nasz".

Udost臋pnij ten post


Link to postu
Udost臋pnij na innych stronach
Go艣膰 go艣膰

Rozdzia艂 trzeci

呕YCIE MODLITWY

2697聽Modlitwa jest 偶yciem nowego serca. Powinna o偶ywia膰 nas w ka偶dej chwili. Tymczasem zapominamy o Tym, kt贸ry jest naszym 呕yciem i naszym Wszystkim. Dlatego wi臋c mistrzowie 偶ycia duchowego, zgodnie z tradycj膮 ksi膮g Powt贸rzonego Prawa i Prorok贸w, k艂ad膮 nacisk na modlitw臋 jako "pami臋膰 o Bogu", cz臋ste budzenie "pami臋ci serca": "Trzeba przypomina膰 sobie o Bogu cz臋艣ciej, ni偶 oddychamy"聽1聽. Nie mo偶na jednak modli膰 si臋 "w ka偶dym czasie", je艣li pragn膮c takiej modlitwy, nie modlimy si臋 w pewnych chwilach: s膮 to szczeg贸lne momenty modlitwy chrze艣cija艅skiej, je艣li chodzi o intensywno艣膰 i trwanie.

2698聽Tradycja Ko艣cio艂a proponuje wiernym pewien rytm modlitwy, maj膮cy podtrzymywa膰 modlitw臋 nieustann膮. Niekt贸re z nich s膮 codzienne: modlitwa poranna i wieczorna, przed jedzeniem i po jedzeniu, Liturgia Godzin. Niedziela, skupiona wok贸艂 Eucharystii, jest u艣wi臋cana przede wszystkim przez modlitw臋. Cykl roku liturgicznego i jego wielkie 艣wi臋ta s膮 podstawowym rytmem 偶ycia modlitewnego chrze艣cijan.

2699聽Pan prowadzi ka偶d膮 osob臋 drogami i sposobami, zgodnymi z Jego upodobaniem. Ka偶dy wierny odpowiada Mu zgodnie z postanowieniem swojego serca i osobist膮 form膮 swojej modlitwy. Tradycja chrze艣cija艅ska zachowa艂a jednak trzy g艂贸wne formy 偶ycia modlitwy: modlitwa ustna, rozmy艣lanie, kontemplacja. Ich wsp贸ln膮 cech膮 jest skupienie serca. Ta czujno艣膰 w zachowywaniu s艂owa i trwaniu w obecno艣ci Boga czyni z tych trzech form intensywne chwile 偶ycia modlitwy.


Artyku艂 pierwszy

FORMY MODLITWY

I. Modlitwa ustna

2700聽B贸g przez swoje S艂owo m贸wi do cz艂owieka. Przez s艂owa, wypowiadane w my艣li lub na g艂os, nasza modlitwa nabiera kszta艂tu. Najwa偶niejsza jednak jest obecno艣膰 serca w Tym, do kogo m贸wimy w modlitwie. To, "czy nasza modlitwa b臋dzie wys艂uchana, nie zale偶y od ilo艣ci s艂贸w, lecz od zapa艂u naszych dusz"聽2聽.

2701聽Modlitwa ustna jest niezb臋dnym elementem 偶ycia chrze艣cija艅skiego. Uczni贸w, przyci膮ganych cich膮 modlitw膮 Nauczyciela, uczy On modlitwy ustnej : "Ojcze nasz". Jezus modli艂 si臋 nie tylko modlitwami liturgicznymi Synagogi; Ewangelie ukazuj膮 nam, jak wypowiada艂 g艂o艣no swoj膮 modlitw臋 osobist膮, od wznios艂ego b艂ogos艂awie艅stwa Ojca聽3聽a偶 do trwogi w Getsemani4聽.

2702聽Potrzeba po艂膮czenia zmys艂贸w z modlitw膮 wewn臋trzn膮 jest zgodna z wymaganiem naszej ludzkiej natury. Jeste艣my cia艂em i duchem i dlatego odczuwamy potrzeb臋 wyra偶enia na zewn膮trz naszych uczu膰. Musimy modli膰 si臋 ca艂膮 nasz膮 istot膮, by nada膰 naszemu b艂aganiu jak najwi臋ksz膮 moc.

2703聽Potrzeba ta odpowiada r贸wnie偶 wymaganiu Bo偶emu. B贸g szuka czcicieli w Duchu i Prawdzie, a w konsekwencji modlitwy 偶ywej, wznosz膮cej si臋 z g艂臋bi duszy. Oczekuje On r贸wnie偶 wyrazu zewn臋trznego, kt贸ry 艂膮czy cia艂o z modlitw膮 wewn臋trzn膮, poniewa偶 sk艂ada Mu ona doskona艂y ho艂d z tego wszystkiego, do czego ma On prawo.

2704聽Poniewa偶 modlitwa ustna ma charakter zewn臋trzny i jest w pe艂ni ludzka, jest przede wszystkim modlitw膮 t艂um贸w. Ale nawet modlitwa najbardziej wewn臋trzna nie powinna pomija膰 modlitwy ustnej. Modlitwa staje si臋 wewn臋trzna w takiej mierze, w jakiej u艣wiadamiamy sobie Tego, "do kt贸rego m贸wimy"聽5聽. Wtedy modlitwa ustna staje si臋 pierwszym stopniem modlitwy kontemplacyjnej.

II. Rozmy艣lanie

2705聽Rozmy艣lanie polega przede wszystkim na poszukiwaniu. Duch szuka zrozumienia pyta艅 "dlaczego" i "jak" 偶ycia chrze艣cija艅skiego, aby przylgn膮膰 do tego, o co B贸g prosi, i udzieli膰 na to odpowiedzi. Potrzebna jest do tego trudna do osi膮gni臋cia uwaga. Zazwyczaj pomagaj膮 w tym ksi臋gi, kt贸re chrze艣cijanie maj膮 do dyspozycji: Pismo 艣wi臋te, zw艂aszcza Ewangelia, 艣wi臋te obrazy, teksty liturgiczne z dnia i danego okresu liturgicznego, pisma mistrz贸w duchowych, dzie艂a z zakresu duchowo艣ci, wielka ksi臋ga stworzenia oraz ksi臋ga historii, karta Bo偶ego "dzisiaj".

2706聽Rozmy艣lanie nad tym, co si臋 czyta, prowadzi do przyswojenia sobie tre艣ci przez odniesienie jej do siebie samego. Tu otwiera si臋 inna ksi臋ga: ksi臋ga 偶ycia. Przechodzi si臋 od my艣lenia do rzeczywisto艣ci. W zale偶no艣ci od stopnia pokory i wiary odkrywamy d膮偶enia, kt贸re dzia艂aj膮 w sercu, i mo偶emy je rozeznawa膰. Chodzi o czynienie prawdy, by doj艣膰 do 艢wiat艂a: "Panie, co chcesz, abym czyni艂?"

2707聽Metody rozmy艣lania s膮 tak zr贸偶nicowane jak mistrzowie 偶ycia duchowego. Chrze艣cijanin powinien d膮偶y膰 do rozmy艣lania w spos贸b regularny; w przeciwnym razie b臋dzie podobny do trzech pierwszych rodzaj贸w gleby z przypowie艣ci o siewcy聽6聽. Jednak metoda jest tylko przewodnikiem; wa偶ne jest, by i艣膰 naprz贸d z Duchem 艢wi臋tym jedyn膮 drog膮 modlitwy, kt贸r膮 jest Jezus Chrystus.

2708聽Rozmy艣lanie pobudza my艣l, wyobra藕ni臋, uczucie, pragnienie. Takie uaktywnienie jest konieczne do pog艂臋bienia pewno艣ci wiary, pobudzenia nawr贸cenia serca i umocnienia woli, by i艣膰 za Chrystusem. Modlitwa chrze艣cija艅ska ch臋tnie podejmuje rozmy艣lanie o "misteriach Chrystusa", na przyk艂ad w聽lectio divina聽lub w r贸偶a艅cu. Ta forma refleksji modlitewnej ma ogromn膮 warto艣膰, jednak modlitwa chrze艣cija艅ska powinna zd膮偶a膰 jeszcze dalej: do poznania mi艂o艣ci Pana Jezusa, do zjednoczenia z Nim.

III. Kontemplacja

2709聽Co to jest kontemplacja? 艢w. Teresa odpowiada: "Kontemplacja my艣lna nie jest, wed艂ug mnie, niczym innym jak g艂臋bokim zwi膮zkiem przyja藕ni, w kt贸rym rozmawiamy sam na sam z Bogiem, w przekonaniu, 偶e On nas kocha"聽7聽.
Kontemplacja szuka Tego, "kt贸rego mi艂uje dusza moja" (Pnp 1, 7)聽8聽, to znaczy Jezusa, a w Nim Ojca. Jest On poszukiwany, a pragnienie Boga jest zawsze pocz膮tkiem mi艂o艣ci; jest On poszukiwany w czystej wierze, w tej wierze, kt贸ra sprawia nasze narodzenie z Niego i 偶ycie w Nim. W czasie kontemplacji mo偶na jeszcze rozmy艣la膰, w ka偶dym jednak razie spojrzenie kieruje si臋 na Pana.

2710聽Wyb贸r聽czasu i d艂ugo艣ci trwania kontemplacji聽zale偶y od zdecydowania woli, objawiaj膮cej tajemnice serca. Nie kontemplujemy wtedy, kiedy mamy czas: znajdujemy czas, by by膰 dla Pana, z silnym postanowieniem, aby Mu go p贸藕niej nie odbiera膰, niezale偶nie od do艣wiadcze艅 czy osch艂o艣ci spotkania. Nie zawsze mo偶na rozmy艣la膰, ale zawsze mo偶na wej艣膰 w kontemplacj臋, niezale偶nie od warunk贸w zdrowia, pracy czy uczuciowo艣ci. Serce jest miejscem poszukiwania i spotkania, w ub贸stwie i w wierze.

2711聽Wej艣cie w kontemplacj臋聽jest analogiczne do wej艣cia w liturgi臋 eucharystyczn膮: jest nim "skupienie" serca; poddanie ca艂ej naszej istoty tchnieniu Ducha 艢wi臋tego; zamieszkanie w domu Pa艅skim, jakim jeste艣my; pobudzenie wiary, by wej艣膰 w obecno艣膰 Tego, kt贸ry nas oczekuje; zrzucenie wszelkich masek i zwr贸cenie serca do kochaj膮cego nas Pana, aby odda膰 si臋 Mu jako ofiara, kt贸ra zostanie oczyszczona i przekszta艂cona.

2712聽Kontemplacja jest modlitw膮 dziecka Bo偶ego, grzesznika, kt贸remu przebaczono, kt贸ry zgadza si臋 na przyj臋cie mi艂o艣ci, jak膮 jest kochany, i chce na ni膮 odpowiedzie膰 jeszcze bardziej kochaj膮c聽9聽. Jest on jednak 艣wiadomy, 偶e jego odwzajemniaj膮ca mi艂o艣膰 jest t膮 mi艂o艣ci膮, kt贸r膮 Duch rozlewa w jego sercu, albowiem wszystko jest 艂ask膮 od Boga. Kontemplacja jest pokornym i ubogim powierzeniem si臋 mi艂uj膮cej woli Ojca w coraz g艂臋bszym zjednoczeniu z Jego umi艂owanym Synem.

2713聽Kontemplacja jest wi臋c najprostszym sposobem wyra偶enia tajemnicy modlitwy. Jest ona聽darem, 艂ask膮; nie mo偶na przyj膮膰 jej inaczej jak tylko w pokorze i ub贸stwie. Kontemplacja jest zwi膮zkiem聽przymierza聽ustanowionym przez Boga w g艂臋bi naszego bytu聽10聽. Kontemplacja jest聽komuni膮: Tr贸jca 艢wi臋ta kszta艂tuje w niej cz艂owieka - obraz Bo偶y - "na swoje podobie艅stwo".

2714聽Kontemplacja jest tak偶e najbardziej聽intensywnym czasem聽modlitwy. W niej Ojciec sprawia w nas "przez Ducha swego wzmocnienie si艂y wewn臋trznego cz艂owieka", by Chrystus zamieszka艂 przez wiar臋 w naszych sercach i aby艣my zostali "wkorzenieni i ugruntowani" w mi艂o艣ci (Ef 3,16-17).

2715聽Kontemplacja jest聽spojrzeniem聽wiary utkwionym w Jezusa Chrystusa. "Wpatruj臋 si臋 w Niego, a On wpatruje si臋 we mnie" - m贸wi艂聽do聽w czasach聽swego 艣wi臋tego proboszcza wie艣niak聽z聽w聽Ars modl膮cy si臋 przed tabernakulum. Ta uwaga zwr贸cona na Niego jest wyrzeczeniem si臋 w艂asnego "ja". Jego spojrzenie oczyszcza serce. 艢wiat艂o spojrzenia Jezusa o艣wieca oczy naszego serca; uczy nas widzie膰 wszystko w 艣wietle Jego prawdy i Jego wsp贸艂czucia dla wszystkich ludzi. Kontemplacja kieruje r贸wnie偶 wzrok na聽misteria聽tajemnice聽偶ycia Chrystusa. W ten spos贸b uczy "wewn臋trznego poznania Pana", by Go coraz bardziej kocha膰 i i艣膰 za Nim聽11聽.

2716聽Kontemplacja jest聽s艂uchaniem聽s艂owa Bo偶ego. S艂uchanie to, dalekie od bierno艣ci, jest pos艂usze艅stwem wiary, bezwarunkowym przyj臋ciem go przez s艂ug臋 i mi艂uj膮cym przylgni臋ciem dziecka. Uczestniczy ono w "tak" Syna, kt贸ry sta艂 si臋 S艂ug膮, i w "Fiat" Jego pokornej S艂u偶ebnicy.

2717聽Kontemplacja jest聽milczeniem, "symbolem 艣wiata, kt贸ry nadchodzi"聽12聽, lub "milcz膮c膮 mi艂o艣ci膮"聽13聽. S艂owa w kontemplacji nie maj膮 charakteru dyskursywnego, lecz s膮 niczym iskry, kt贸re zapalaj膮 ogie艅 mi艂o艣ci. W tym milczeniu, niezno艣nym dla cz艂owieka "zewn臋trznego", Ojciec wypowiada do nas swoje S艂owo, kt贸re przyjmuje cia艂o, cierpi, umiera i zmartwychwstaje, a Duch przybrania za syn贸w pozwala nam uczestniczy膰 w modlitwie Jezusa.

2718聽Kontemplacja jest zjednoczeniem z modlitw膮 Jezusa w takim stopniu, w jakim pozwala uczestniczy膰 w Jego misterium. Misterium Chrystusa jest sprawowane przez Ko艣ci贸艂 w Eucharystii, a Duch 艢wi臋ty o偶ywia je w kontemplacji, aby zosta艂o ukazane przez czynn膮 mi艂o艣膰.

2719聽Kontemplacja jest komuni膮 mi艂o艣ci przynosz膮c膮 呕ycie dla wielu w takiej mierze, w jakiej jest ona zgod膮 na trwanie w nocy wiary. Paschalna Noc Zmartwychwstania przechodzi przez noc agonii i grobu. S膮 to trzy szczeg贸lne chwile Godziny Jezusa, kt贸re Jego Duch (a nie "s艂abe cia艂o") o偶ywia w kontemplacji. Trzeba zgodzi膰 si臋, by "czuwa膰 z Nim jedn膮 godzin臋"聽14聽.

W skr贸cie

2720聽Ko艣ci贸艂 zach臋ca wiernych do regularnej modlitwy: modlitw codziennych, Liturgii Godzin, niedzielnej Eucharystii, 艣wi膮t roku liturgicznego.

2721聽Tradycja chrze艣cija艅ska obejmuje trzy g艂贸wne formy 偶ycia modlitwy: modlitw臋 ustn膮, rozmy艣lanie i kontemplacj臋. Skupienie serca jest ich wsp贸ln膮 cech膮.

2722聽Modlitwa ustna, oparta na zjednoczeniu cia艂a i ducha w naturze ludzkiej, w艂膮cza cia艂o w modlitw臋 wewn臋trzn膮 serca, za przyk艂adem Chrystusa modl膮cego si臋 do swojego Ojca i ucz膮cego swoich uczni贸w modlitwy "Ojcze nasz".

2723聽Rozmy艣lanie jest modlitewnym poszukiwaniem, kt贸re pobudza my艣l, wyobra藕ni臋, uczucie, pragnienie. Jego celem jest przyswojenie sobie w wierze rozwa偶anego przedmiotu, odniesionego do rzeczywisto艣ci naszego 偶ycia.

2724聽Kontemplacja my艣lna jest prost膮 form膮 wyra偶enia tajemnicy modlitwy. Jest spojrzeniem wiary utkwionym w Jezusa, s艂uchaniem s艂owa Bo偶ego, milcz膮c膮 mi艂o艣ci膮. Urzeczywistnia ona zjednoczenie z modlitw膮 Chrystusa w takim stopniu, w jakim pozwala nam uczestniczy膰 w Jego misterium.


Artyku艂 drugi

WALKA MODLITWY

2725聽Modlitwa jest darem 艂aski oraz zdecydowan膮 odpowiedzi膮 z naszej strony. Zawsze zak艂ada ona pewien wysi艂ek. Wielcy ludzie modlitwy Starego Przymierza przed Chrystusem, jak r贸wnie偶 Matka Bo偶a i 艣wi臋ci wraz z Chrystusem pouczaj膮 nas, 偶e modlitwa jest walk膮. Przeciw komu? Przeciw nam samym i przeciw podst臋pom kusiciela, kt贸ry robi wszystko, by odwr贸ci膰 cz艂owieka od modlitwy, od zjednoczenia z Bogiem. Modlimy si臋 tak, jak 偶yjemy, poniewa偶 tak 偶yjemy, jak si臋 modlimy. Je艣li nie chcemy stale post臋powa膰 wed艂ug Ducha Chrystusa, nie mo偶emy tak偶e stale modli膰 si臋 w Jego imi臋. "Duchowa walka" nowego 偶ycia chrze艣cijanina jest nieod艂膮czna od walki modlitwy.

I. Zarzuty wobec modlitwy

2726聽W walce modlitwy musimy przeciwstawia膰 si臋 - w nas samych i wok贸艂 nas -聽b艂臋dnym poj臋ciom o modlitwie. Niekt贸rzy widz膮 w niej zwyk艂y proces psychologiczny, inni wysi艂ek koncentracji, by doj艣膰 do pustki wewn臋trznej. Jeszcze inni zaliczaj膮 j膮 do postaw i s艂贸w rytualnych. W pod艣wiadomo艣ci wielu chrze艣cijan modlitwa jest zaj臋ciem, nie daj膮cym si臋 pogodzi膰 z tym wszystkim, co maj膮 do zrobienia; nie maj膮 na ni膮 czasu. Ci, kt贸rzy szukaj膮 Boga przez modlitw臋, szybko zniech臋caj膮 si臋, gdy偶 nie wiedz膮, i偶 modlitwa pochodzi r贸wnie偶 od Ducha 艢wi臋tego, a nie od nich samych.

2727聽Musimy r贸wnie偶 przeciwstawia膰 si臋聽mentalno艣ci聽"tego 艣wiata"; ws膮cza si臋 ona w nas, je艣li nie jeste艣my czujni; na przyk艂ad prawdziwe mia艂oby by膰 tylko to, co zosta艂o sprawdzone rozumowo i naukowo (tymczasem modlitwa jest tajemnic膮, kt贸ra przekracza nasz膮 艣wiadomo艣膰 i pod艣wiadomo艣膰); warto艣ci produkcyjne i wydajno艣膰 (modlitwa jest nieproduktywna, a zatem bezu偶yteczna); zmys艂owo艣膰 i wygodnictwo, kryteria prawdy, dobra i pi臋kna (tymczasem modlitwa, "umi艂owanie Pi臋kna" [filokalia], jest poch艂oni臋ta chwa艂膮 Boga 偶ywego i prawdziwego); przeciwstawiaj膮c modlitw臋 aktywizmowi, przedstawia si臋 j膮 jako ucieczk臋 od 艣wiata. Tymczasem modlitwa chrze艣cija艅ska nie jest odwr贸ceniem si臋 od historii ani ucieczk膮 od 偶ycia.

2728聽Wreszcie, nasza walka powinna przeciwstawia膰 si臋 temu, co odczuwamy jako聽nasze niepowodzenia w modlitwie: zniech臋cenie z powodu osch艂o艣ci, zasmucenie, 偶e nie wszystko dajemy Panu, gdy偶 mamy "wiele posiad艂o艣ci"聽15聽, zaw贸d, 偶e nie zostali艣my wys艂uchani zgodnie z nasz膮 w艂asn膮 wol膮, zraniona pycha, kt贸ra utwierdza si臋 wskutek naszego poczucia niegodno艣ci, poniewa偶 jeste艣my grzesznikami, uczulenie na bezinteresowno艣膰 modlitwy itd. Wniosek jest zawsze ten sam: po co si臋 modli膰? Aby przezwyci臋偶y膰 te przeszkody, trzeba walczy膰 o pokor臋, ufno艣膰 i wytrwa艂o艣膰.

II. Pokorna czujno艣膰 serca

Wobec trudno艣ci w modlitwie

2729聽Najcz臋stsz膮 trudno艣ci膮 w naszej modlitwie jest聽roztargnienie. W modlitwie ustnej mo偶e ono dotyczy膰 wyraz贸w i ich sensu; o wiele bardziej mo偶e dotyczy膰 Tego, do kt贸rego si臋 modlimy w modlitwie ustnej (liturgicznej czy osobistej), w czasie rozmy艣lania i podczas kontemplacji. Pr贸ba odrzucenia roztargnienia r贸wna艂aby si臋 popadni臋ciu w jego sid艂a, podczas gdy wystarczy powr贸ci膰 do swego serca: roztargnienie wyjawia nam, do czego jeste艣my przywi膮zani, i pokorne u艣wiadomienie sobie tego przed Panem powinno obudzi膰 nasz膮 mi艂o艣膰 przede wszystkim do Niego przez zdecydowane ofiarowanie Mu naszego serca, by je oczy艣ci艂. Tu w艂a艣nie ma miejsce walka: chodzi o wyb贸r Pana, kt贸remu mamy s艂u偶y膰聽16聽.

2730聽Od strony pozytywnej walka przeciw naszemu zaborczemu i w艂adczemu "ja" polega na聽czuwaniu, na prostocie serca. Gdy Jezus k艂adzie nacisk na potrzeb臋 czuwania, chodzi zawsze o czuwanie w odniesieniu do Niego, do Jego Przyj艣cia w dniu ostatecznym i ka偶dego dnia: "dzisiaj". Oblubieniec przychodzi po艣r贸d nocy; 艣wiat艂em, kt贸re nie powinno zgasn膮膰, jest 艣wiat艂o wiary: "O Tobie m贸wi moje serce: <<Szukaj Jego oblicza>>" (Ps 27, 8).

2731聽Inn膮 trudno艣ci膮, zw艂aszcza dla tych, kt贸rzy chc膮 si臋 modli膰 szczerze, jest聽osch艂o艣膰. Jest ona elementem kontemplacji, gdy serce jest wyja艂owione, nie znajduj膮c upodobania w my艣lach, wspomnieniach i uczuciach, nawet duchowych. Jest to chwila czystej wiary, kt贸ra wiernie trwa przy Jezusie w agonii i w grobie. "Je偶eli ziarno pszenicy obumrze, przynosi plon obfity" (J 12, 24). Je艣li osch艂o艣膰 pochodzi z braku korzeni, gdy偶 s艂owo pad艂o na ska艂臋, w贸wczas walka zale偶y od nawr贸cenia聽17聽.

Wobec pokus w modlitwie

2732聽Najcz臋stsz膮 i najbardziej ukryt膮 pokus膮 jest nasz聽brak wiary. Objawia si臋 on nie tyle przez wyznane niedowiarstwo, co przez faktyczny wyb贸r. Gdy zaczynamy si臋 modli膰, natychmiast tysi膮ce prac i k艂opot贸w, uznanych za bardzo pilne, wchodz膮 na pierwsze miejsce; i znowu jest to chwila prawdy serca i wyboru mi艂o艣ci. Zwracamy si臋 do Pana jako do naszej ostatniej ucieczki: ale czy naprawd臋 w to wierzymy? Albo bierzemy Pana za sprzymierze艅ca, ale serce ci膮gle jeszcze pozostaje zarozumia艂e. W ka偶dym przypadku nasz brak wiary ukazuje, 偶e nie jeste艣my jeszcze w postawie serca pokornego: "beze Mnie聽nic聽nie mo偶ecie uczyni膰" (J 15, 5).

2733聽Inn膮 pokus膮, kt贸ra wynika z zarozumia艂o艣ci, jest聽znu偶enie. Ojcowie duchowni rozumiej膮 przez nie rodzaj depresji na skutek porzucenia ascezy, zmniejszenia czujno艣ci, zaniedbania serca. "Duch wprawdzie ochoczy, ale cia艂o s艂abe" (Mt 26, 41). Z im wi臋kszej wysoko艣ci si臋 spada, tym bardziej jest to bolesne. Bolesne zniech臋cenie jest odwrotno艣ci膮 zarozumia艂o艣ci. Kto jest pokorny, nie dziwi si臋 swojej n臋dzy, poniewa偶 prowadzi go ona do wi臋kszej ufno艣ci i wytrwania w sta艂o艣ci.

III. Synowska ufno艣膰

2734聽Synowska ufno艣膰 jest poddawana pr贸bie i potwierdza si臋 w ucisku聽18聽. Zasadnicza trudno艣膰 dotyczy聽modlitwy pro艣by, wstawiennictwa za siebie lub za innych. Niekt贸rzy przestaj膮 w og贸le si臋 modli膰, poniewa偶 - jak s膮dz膮 - ich pro艣ba nie zostaje wys艂uchana. Pojawiaj膮 si臋 dwa pytania: dlaczego uwa偶amy, 偶e nasza pro艣ba nie zosta艂a wys艂uchana? W jaki spos贸b nasza modlitwa jest wys艂uchana, "skuteczna "?

Dlaczego skar偶ymy si臋, 偶e nie jeste艣my wys艂uchani?

2735聽Najpierw powinien zdziwi膰 nas pewien fakt. Gdy chwalimy Boga lub sk艂adamy Mu dzi臋kczynienie za wszelkie dobrodziejstwa, nie troszczymy si臋 o to, by wiedzie膰, czy nasza modlitwa jest Mu mi艂a. Chcemy natomiast zobaczy膰 wynik naszej pro艣by. Jaki wi臋c obraz Boga motywuje nasz膮 modlitw臋: czy jest On 艣rodkiem do wykorzystania, czy te偶 Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa?

2736聽Czy jeste艣my przekonani, 偶e "nie umiemy si臋 modli膰 tak, jak trzeba" (Rz 8, 26)? Czy prosimy Boga o "stosowne dobra"? Nasz Ojciec dobrze wie, czego nam potrzeba, zanim Go o to poprosimy聽19聽, lecz oczekuje naszej pro艣by, poniewa偶 godno艣膰 Jego dzieci polega na ich wolno艣ci. Trzeba wi臋c modli膰 si臋 w Jego Duchu wolno艣ci, by m贸c prawdziwie pozna膰 Jego wol臋20聽.

2737聽"Nic nie posiadacie, gdy偶 si臋 nie modlicie... Modlicie si臋, a nie otrzymujecie, bo si臋 藕le modlicie, staraj膮c si臋 jedynie o zaspokojenie swych 偶膮dz" (Jk 4, 2-3)聽21聽. Je偶eli prosimy sercem podzielonym, "cudzo艂o偶nym" (Jk 4, 4), B贸g nie mo偶e nas wys艂ucha膰, gdy偶 chce naszego dobra, naszego 偶ycia. "A mo偶e utrzymujecie, 偶e na pr贸偶no Pismo m贸wi: <<Zazdro艣nie po偶膮da On ducha, kt贸rego w nas utwierdzi艂>>?" (Jk 4, 5). Nasz B贸g jest o nas "zazdrosny", co jest znakiem prawdy Jego mi艂o艣ci. Wejd藕my w pragnienie Jego Ducha, a b臋dziemy wys艂uchani:

Nie martw si臋, je艣li nie otrzymujesz natychmiast od Boga tego, o co Go prosisz; oznacza to, 偶e chce On przysporzy膰 ci dobra przez twoj膮 wytrwa艂o艣膰 w pozostawaniu z Nim na modlitwie聽22聽. Chce, by nasze pragnienie potwierdzi艂o si臋 w modlitwie. Tak nas przygotowuje do przyj臋cia tego, co jest got贸w nam da膰聽23聽.

W jaki spos贸b nasza modlitwa jest skuteczna?

2738聽Objawienie modlitwy w ekonomii zbawienia uczy nas, 偶e wiara opiera si臋 na dzia艂aniu Boga w historii. Ufno艣膰 synowska zrodzi艂a si臋 dzi臋ki Jego wyj膮tkowemu dzia艂aniu: przez M臋k臋 i Zmartwychwstanie Jego Syna. Modlitwa chrze艣cija艅ska jest wsp贸艂prac膮 z Jego Opatrzno艣ci膮, z Jego zamys艂em mi艂o艣ci do ludzi.

2739聽U 艣w. Paw艂a ufno艣膰 ta jest 艣mia艂a聽24聽, oparta na modlitwie Ducha w nas i na wiernej mi艂o艣ci Ojca, kt贸ry da艂 nam swojego Syna jedynego聽25聽. Przemiana modl膮cego si臋 serca jest pierwsz膮 odpowiedzi膮 na nasz膮 pro艣b臋.

2740聽Modlitwa Jezusa czyni z modlitwy chrze艣cija艅skiej skuteczn膮 pro艣b臋. On jest jej wzorem, modli si臋 w nas i z nami. Skoro serce Syna szuka tylko tego, co podoba si臋 Ojcu, to czy serca przybranych dzieci mog艂yby bardziej przywi膮zywa膰 si臋 do dar贸w ni偶 do Dawcy?

2741聽Jezus modli si臋 r贸wnie偶 za nas, w naszym imieniu i dla naszego dobra. Wszystkie nasze pro艣by zosta艂y raz na zawsze w艂膮czone w Jego wo艂anie na krzy偶u i wys艂uchane przez Ojca w Jego Zmartwychwstaniu. Dlatego wi臋c nie przestaje On wstawia膰 si臋 za nami u Ojca聽26聽. Je艣li nasza modlitwa jest zdecydowanie zjednoczona z modlitw膮 Jezusa, w zaufaniu i synowskiej 艣mia艂o艣ci, otrzymujemy wszystko, o co prosimy w Jego imi臋, a nawet o wiele wi臋cej ni偶 to: otrzymujemy samego Ducha 艢wi臋tego, kt贸ry posiada wszystkie dary.

IV. Wytrwa膰 w mi艂o艣ci

2742聽"Nieustannie si臋 m贸dlcie" (1 Tes 5,17), "dzi臋kujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imi臋 naszego Pana Jezusa Chrystusa" (Ef 5, 20), "w艣r贸d wszelakiej modlitwy i b艂agania. Przy ka偶dej sposobno艣ci m贸dlcie si臋 w Duchu! Nad tym w艂a艣nie czuwajcie z ca艂膮 usilno艣ci膮 i pro艣cie za wszystkich 艣wi臋tych" (Ef 6,18). "Nie zosta艂o nam nakazane nieustannie pracowa膰, czuwa膰, prosi膰, natomiast prawem jest dla nas modlitwa nieustanna"聽27聽. Ten niezmordowany zapa艂 mo偶e p艂yn膮膰 tylko z mi艂o艣ci. Wbrew naszemu znu偶eniu i lenistwu walka modlitwy jest walk膮 pokornej, ufnej i wytrwa艂ej聽mi艂o艣ci. Mi艂o艣膰 ta otwiera nasze serca na trzy o艣wiecaj膮ce i o偶ywiaj膮ce prawdy dotycz膮ce modlitwy:

2743聽Modlitwa jest聽zawsze mo偶liwa. Czas chrze艣cijanina jest czasem Chrystusa Zmartwychwsta艂ego, kt贸ry jest "z nami przez wszystkie dni" (Mt 28, 20), niezale偶nie od jakichkolwiek burz28聽. Nasz czas jest w r臋ku Boga:

Mo偶na modli膰 si臋 cz臋sto i gor膮co. Nawet na targu czy w czasie samotnej przechadzki, siedz膮c w swoim sklepiku czy te偶 kupuj膮c lub sprzedaj膮c, a nawet przy gotowaniu聽29聽.

2744聽Modlitwa jest聽偶yciow膮 konieczno艣ci膮. Dow贸d przez przeciwie艅stwo jest nie mniej przekonuj膮cy: je艣li nie pozwalamy prowadzi膰 si臋 Duchowi, popadamy w niewol臋 grzechu聽30聽. Jak偶e Duch 艢wi臋ty mo偶e by膰 "naszym 呕yciem", je艣li nasze serce jest od Niego daleko?

Nic nie jest tak wa偶ne jak modlitwa; sprawia ona, 偶e to co niemo偶liwe, staje si臋 mo偶liwe, to, co trudne, staje si臋 艂atwe. Jest niemo偶liwe, aby grzeszy艂 cz艂owiek, kt贸ry si臋 modli聽31聽.

Kto si臋 modli, z pewno艣ci膮 si臋 zbawia; kto si臋 nie modli, z pewno艣ci膮 si臋 pot臋pia聽32聽.

2745聽Modlitwa i 偶ycie chrze艣cija艅skie s膮 nieroz艂膮czne, gdy偶 chodzi o t臋 sam膮 mi艂o艣膰 i o to samo wyrzeczenie, kt贸re wyp艂ywa z mi艂o艣ci; t臋 sam膮 synowsk膮 i mi艂uj膮c膮 zgodno艣膰 z zamys艂em mi艂o艣ci Ojca; t臋 sam膮 przekszta艂caj膮c膮 jedno艣膰 w Duchu 艢wi臋tym, kt贸ry coraz bardziej nas upodabnia do Jezusa Chrystusa; t臋 sam膮 mi艂o艣膰 do wszystkich ludzi, t臋 mi艂o艣膰, jak膮 Jezus nas umi艂owa艂. "Wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imi臋 moje. To wam przykazuj臋, aby艣cie si臋 wzajemnie mi艂owali" (J 15, 16-17).

Ten tylko modli si臋 nieustannie, kto modlitw臋 艂膮czy z czynami, a czyny z modlitw膮. Tylko w ten spos贸b mo偶emy uzna膰 za mo偶liw膮 do urzeczywistnienia zasad臋 nieustannej modlitwy聽33聽.

ARCYKAP艁A艃SKA MODLITWA JEZUSA

2746聽Gdy nadesz艂a Jego Godzina, Jezus modli si臋 do Ojca聽34聽. Jego modlitwa - najd艂u偶sza z przekazanych nam przez Ewangeli臋 - obejmuje ca艂膮 ekonomi臋 stworzenia i zbawienia, jak r贸wnie偶 Jego 艢mier膰 i Zmartwychwstanie. Modlitwa Godziny Jezusa pozostaje na zawsze Jego modlitw膮, podobnie jak Jego Pascha, kt贸ra wype艂ni艂a si臋 "raz na zawsze", pozostaje obecna w liturgii Jego Ko艣cio艂a.

2747聽Tradycja chrze艣cija艅ska s艂usznie nazywa j膮 "modlitw膮 arcykap艂a艅sk膮" Jezusa. Jest to modlitwa naszego Arcykap艂ana; jest ona nieod艂膮czna od Jego Ofiary, od Jego "przej艣cia" (Pascha) do Ojca, przez kt贸re zosta艂 ca艂kowicie "po艣wi臋cony" Ojcu聽35聽.

2748聽W tej ofiarniczej modlitwie paschalnej wszystko zosta艂o w Nim ponownie zjednoczone聽36聽: B贸g i 艣wiat; S艂owo i cia艂o; 偶ycie wieczne i czas; mi艂o艣膰, kt贸ra si臋 wydaje, i grzech, kt贸ry j膮 zdradza; uczniowie b臋d膮cy jej 艣wiadkami oraz ci, kt贸rzy uwierz膮 w Niego dzi臋ki ich s艂owu; uni偶enie i chwa艂a. Jest to modlitwa jedno艣ci.

2749聽Jezus wype艂ni艂 ca艂kowicie dzie艂o Ojca i Jego modlitwa - podobnie jak Jego Ofiara - rozci膮ga si臋 a偶 po spe艂nienie si臋 czasu. Modlitwa Godziny nape艂nia czasy ostateczne i kieruje je do ich spe艂nienia. Jezus, Syn, kt贸remu Ojciec da艂 wszystko, powierzy艂 si臋 ca艂kowicie Ojcu; jednocze艣nie wyra偶a si臋 z niezale偶n膮 wolno艣ci膮聽37聽dzi臋ki w艂adzy, jak膮 Ojciec da艂 Mu nad wszystkim. Syn, kt贸ry sta艂 si臋 S艂ug膮, jest Panem,聽Pantokratorem. Nasz Arcykap艂an, kt贸ry modli si臋 za nas, jest tak偶e Tym, kt贸ry modli si臋 w nas, i jest Bogiem, kt贸ry nas wys艂u...e.

2750聽Jedynie wnikaj膮c w 艣wi臋te Imi臋 Pana Jezusa, mo偶emy przyj膮膰 - od wewn膮trz - modlitw臋, jakiej On nas uczy: "Ojcze nasz!" Jego modlitwa arcykap艂a艅ska inspiruje - od wewn膮trz - wielkie pro艣by zawarte w "Ojcze nasz": trosk臋 o imi臋 Ojca聽38聽, pragnienie Jego Kr贸lestwa (chwa艂a聽39聽), wype艂nianie woli Ojca, Jego zamys艂 zbawienia聽40聽oraz wyzwolenie od z艂a聽41聽.

2751聽Wreszcie, w艂a艣nie w tej modlitwie Jezus objawia i daje nam nieroz艂膮czne "poznanie" Ojca i Syna聽42聽, kt贸re jest sam膮 tajemnic膮 偶ycia modlitwy.

W skr贸cie

2752聽Modlitwa zak艂ada wysi艂ek oraz walk臋 przeciw nam samym i przeciw podst臋pom kusiciela. Walka modlitwy jest nieod艂膮czna od "walki duchowej", koniecznej do sta艂ego post臋powania wed艂ug Ducha Chrystusa: modlimy si臋 tak, jak 偶yjemy, poniewa偶 偶yjemy tak, jak si臋 modlimy.

2753聽W walce modlitwy musimy przeciwstawia膰 si臋 b艂臋dnym poj臋ciom, r贸偶nym pr膮dom umys艂owym, do艣wiadczeniu naszych niepowodze艅. Na te pokusy, kt贸re powoduj膮 zw膮tpienie w u偶yteczno艣膰 czy nawet w mo偶liwo艣膰 modlitwy, nale偶y odpowiada膰 pokor膮, ufno艣ci膮 i wytrwa艂o艣ci膮.

2754聽Podstawowymi trudno艣ciami w praktykowaniu modlitwy s膮 roztargnienie i osch艂o艣膰. 艢rodkiem zaradczym jest wiara, nawr贸cenie i czujno艣膰 serca.

2755聽Dwiema najcz臋stszymi pokusami zagra偶aj膮cymi modlitwie s膮 brak wiary i znu偶enie, kt贸re jest pewn膮 form膮 depresji na skutek porzucenia ascezy, co prowadzi do zniech臋cenia.

2756聽Synowska ufno艣膰 zostaje wystawiona na pr贸b臋, gdy mamy wra偶enie, 偶e nie zawsze jeste艣my wys艂uchiwani. Ewangelia wzywa nas do postawienia sobie pytania o zgodno艣膰 naszej modlitwy z pragnieniem Ducha.

2757聽"Nieustannie si臋 m贸dlcie" (1 Tes 5,17). Modlitwa jest zawsze mo偶liwa. Jest nawet 偶yciow膮 konieczno艣ci膮. Modlitwa i 偶ycie chrze艣cija艅skie s膮 nieroz艂膮czne.

2758聽Modlitwa Godziny Jezusa, s艂usznie nazywana "modlitw膮 arcykap艂a艅sk膮"聽43聽, streszcza ca艂膮 ekonomi臋 stworzenia i zbawienia. Inspiruje wielkie pro艣by zawarte w modlitwie "Ojcze nasz".

Udost臋pnij ten post


Link to postu
Udost臋pnij na innych stronach
Go艣膰 go艣膰

fiuta sobie w艂a艣nie wal臋

Udost臋pnij ten post


Link to postu
Udost臋pnij na innych stronach

×