osoby, które nigdy nie odłączyły się od rodziców.

Cześć, czy sa tutaj osoby dojrzałe, krórym nigdy nie udało się odłączyć od rodziców? I takie, które uważają, że jest już za późno? A moze znacie takie osoby, całkowicie zależne emocjonalnie od swoich toksycznych, nadopiekuńczych matek? Jełsi tak, to jak wygląda życie takiej osoby, czy zaluje ona, że nie zdobyła się na bunt w wieku nastu lat, nie odłączyła sie w młodości, nie wyprowadziła się, a teraz musi żyć pod dyktando mamy? Mam taką sąsiadkę, około 30kilkuletnia, z dzieckiem, wiecznie przy mamusi, bez faceta, nawet czesze się i ubiera jak swoja matka, wyglądają jak klony. I co jest zabawne, ta kobieta wygląda na zadowolną, zawsze widzę ją uśmiechniętą. Myślicie, że osoby, które żyją w takiej zażyłej relacji z matkami mogą być szczęścliwe? Fora pełne są narzekań na nieprzeciętą pępowinę, pretensji i żalów do matek, które nie chcą wypuścić spod skrzydeł. A czy sa przypadki, że córka dobrze wychodzi na takiej relacji, że jest usatysfakcjonowana takim życiem? 

Ty jakaś głupia jesteś , przecież przypadek który opisujesz to właśnie wersja optymistyczna, kobieta może liczyć na swoją matkę i do tego jeszcze się z nią kumpluje, zacznij żyć swoim życiem bo pocieszanie się innymi coś ci nie idzie

2 godziny temu, Gość Figa napisał:

Ty jakaś głupia jesteś , przecież przypadek który opisujesz to właśnie wersja optymistyczna, kobieta może liczyć na swoją matkę i do tego jeszcze się z nią kumpluje, zacznij żyć swoim życiem bo pocieszanie się innymi coś ci nie idzie

Ale mi nie chdziło o kumplowanie ze swoją matką, tylko o takie całkowite uzależnienei emocjonalne. Chodzi mi o przypadki, gdzie kobieta nie ma partnera, znajomych, bo mama jest najwazniejsza i mamie się nie podoba, że córka wychodzi, więc siedzi w domu. Nie ma tez swojego zdania w różnych kwestiach życiowych, choćby i na przykład w kwestii wizerunku, bo wygląda jak kopia matki. Nie podejmuje własnych decyzji. Czy jest możliwe, żeby była szczęścliwa?

15 godzin temu, Gość Figa napisał:

Ty jakaś głupia jesteś , przecież przypadek który opisujesz to właśnie wersja optymistyczna, kobieta może liczyć na swoją matkę i do tego jeszcze się z nią kumpluje, zacznij żyć swoim życiem bo pocieszanie się innymi coś ci nie idzie

Jak można być szczęśliwą nmieszkają z mamusią i nie mogac podejmować własnych decyzji?

Mamusia kiedyś umrze i do wariatkowa zabiorą " starą Pannę " bo bez mamusi wariuje. U mnie w bloku był taki przypadek. Nie mniej jednak niektóre matki myślą, że dziecko zawsze będzie dzieckiem, ale niestety. Człowiek rodzi się po to żeby żyć swoim życiem, a nie na pociechę mamuni 

4 godziny temu, Gość Olga napisał:

Mamusia kiedyś umrze i do wariatkowa zabiorą " starą Pannę " bo bez mamusi wariuje. U mnie w bloku był taki przypadek. Nie mniej jednak niektóre matki myślą, że dziecko zawsze będzie dzieckiem, ale niestety. Człowiek rodzi się po to żeby żyć swoim życiem, a nie na pociechę mamuni 

a możesz opowiedziec cos więcej o tym przypadku?

nie, nie moge.

Tragicznie sie skonczylo, nawet bardzo.

14 godzin temu, Gość Olga napisał:

nie, nie moge.

Tragicznie sie skonczylo, nawet bardzo.

 

Twoje życie też kiedyś może skończyć się tragicznie więc nie wysmiewaj się z ludzi bo nie wiesz co ciebie spotka. A to że nie chcesz napisać konkretów o tej kobiecie to znaczy że zmyślasz trolu bo nikogo takiego nie znałaś

Statystycznie to najdłużej z mamusiami i tatusiami mieszkają włosi, to może i dobrze, aż do 40 lat.

Dnia 21.07.2019 o 22:00, Gość wzgorzaidoliny napisał:

Cześć, czy sa tutaj osoby dojrzałe, krórym nigdy nie udało się odłączyć od rodziców? I takie, które uważają, że jest już za późno? A moze znacie takie osoby, całkowicie zależne emocjonalnie od swoich toksycznych, nadopiekuńczych matek? Jełsi tak, to jak wygląda życie takiej osoby, czy zaluje ona, że nie zdobyła się na bunt w wieku nastu lat, nie odłączyła sie w młodości, nie wyprowadziła się, a teraz musi żyć pod dyktando mamy? Mam taką sąsiadkę, około 30kilkuletnia, z dzieckiem, wiecznie przy mamusi, bez faceta, nawet czesze się i ubiera jak swoja matka, wyglądają jak klony. I co jest zabawne, ta kobieta wygląda na zadowolną, zawsze widzę ją uśmiechniętą. Myślicie, że osoby, które żyją w takiej zażyłej relacji z matkami mogą być szczęścliwe? Fora pełne są narzekań na nieprzeciętą pępowinę, pretensji i żalów do matek, które nie chcą wypuścić spod skrzydeł. A czy sa przypadki, że córka dobrze wychodzi na takiej relacji, że jest usatysfakcjonowana takim życiem? 

Dojrzałość to samodzielność i właśnie odłączenie się od rodziców. Wiszenie na mamusinym cycku to przeciwieństwo dojrzałości