Moja córka nie cieszy się z wyprowadzki na wieś.Ratunku!

Po 7 latach wreszcie wyprowadziliśmy się od teściów i mamy własny dom. Niestety nasza 10 letnie córka wcale tego nie docenia. Nie cieszy się,  że może zobaczyć krowke i inne zwierzęta. Nie chce biegać na świeżym powietrzu. Cały czas prosi by ją wozic do miasta ale co ona tam ma do roboty? Jak jej wytłumaczyć, że tu ma wszystko czego potrzebuje.przez lata zaciskalismy pasa by dać córce wszystko co najlepsze a ona tego nie docenia. 

A czego się spodziewałas? Dom jest dobry dla dzieci do 6 lat, potem one chcą chodzić do kina, do kolegów, do teatru, na lody. Teraz są inne czasy. 

No jednak dla niej po 10 latach straciła osobę, która zawsze była obok. Nie dziw się, że jest zła, że nie ma babci przy niej.

Odeslijcie z powrotem do teściów. Niech mieszka z babcią jak dawniej a wy będziecie mieć spokój. 

powinna sie cieszyc ze moze zobaczyc krowke? ona ma 10  lat, a nie 3...

współczuje tej małej  potem pewnie nawet jej nie poślecie na studia, bo nie będzie komu w polu robić

Nie dziwie się twojej córce. Moi rodzice tez wyprowadzili się na wies. Nienawidziłam tego miejsca. Nudno, ograniczeni ludzie, często zacofani w poglądach. Tego nawet krówki i przyroda nie wynagrodzi 

10 latka ma się cieszyć z wyprowadzko bo zobaczy krowę. ? O koorwa. , powiedz ze trollujesx

No, toś jej zafundowala traumę. Wieś nie jest dla dzieci, nie w dzisiejszych czasach. Zero rozrywek, zero dostępu do kultury, wsiowe dzieci do towarzystwa, wszędzie trzeba jeździć, na co pewnie jej w tym wieku samej nie pozwolisz. Współczuje wam obydwu, bo żadnej łatwo nie bedzie. 

Poświęciliśmy cały dorobek żeby wybudować ten dom. Żeby miała własny pokoik, świeże powietrze, kontakt z przyrodą... To wszystko było tylko dla niej, a ona tak się odpłaca. Co teraz? Sprzedac to wszystko? :(

A poza tym uważam, ze smarkula ma za dużo w D upie. Tyle dla niej poświeciliśmy, a ona kreci nosem. Chyba muszę się porządnie wziąć za jej wychowanie 

Nienawidziłam moich rodziców za to, że wyprowadzili się na wieś bez żadnej konsultacji z kimkolwiek. Zrobili to dla swojego zaspokojenia się. Oni mieli auta, którymi mogli dojeżdżać gdzie i kiedy tylko chcieli, a ja przez cały okres swojego nastoletniego życia musiałam błagać ich, by mnie gdzieś wozili - byłam dosłownie zdana na ich łaskę. Później przeprowadziłam się do babci do Warszawy i dopiero odżyłam. 

16 minut temu, Gość Gosc napisał:

A czego się spodziewałas? Dom jest dobry dla dzieci do 6 lat, potem one chcą chodzić do kina, do kolegów, do teatru, na lody. Teraz są inne czasy. 

G...prawda! !!Moje chca na wies. Maja 13-15 lat. A mieszkamy w miescie. Maja dosc tych aut, gonitwy itd. Sami blagaja aby szybko dom konczyc. Robilismy takie testy pare miesiecy czy faktycznie chca. Nic ich nie razi, chca na wies. Lubia zwierzeta dzikie. A dwa ,wdali sie we mnie i meza. Tacy  troche traperzy z nas.

Ale pierrtolicie. Ja bym się cieszyła gdybym mogła mieć swój własny pokój., ogród, owoce, zwierzęta. Ale wy pewnie wokaliście latać z dupami po mieście i szukać sponsorów małe galerianki. To nic dziwnego ze wies wam nie spasowala

23 minuty temu, Gość SmutnaDaria napisał:

Po 7 latach wreszcie wyprowadziliśmy się od teściów i mamy własny dom. Niestety nasza 10 letnie córka wcale tego nie docenia. Nie cieszy się,  że może zobaczyć krowke i inne zwierzęta. Nie chce biegać na świeżym powietrzu. Cały czas prosi by ją wozic do miasta ale co ona tam ma do roboty? Jak jej wytłumaczyć, że tu ma wszystko czego potrzebuje.przez lata zaciskalismy pasa by dać córce wszystko co najlepsze a ona tego nie docenia. 

Przywykla w mieście zostawiła koleżanki to nie kilkulatkiem co frajdę ma z  podwórka a jeszcze nie dorosła kobieta vo doceni podmiejskie życie. Natomiast jeszcze nie nastolatka jest szansa że się zaaklimatyzuje pozna rówieśników i się przyzwyczai do wiejskiego życia. 

Dodam, że towarzystwo było mocno nieciekawe, a szkoła tak beznadziejna, że dopóki nie przeprowadziłam się do babci, musiałam wstawać do szkoły codziennie o 5:15. Ludzie to była istna patologia. Wies nie jest już taką atrakcją jak kiedyś - nie dla dziecka, które powoli wkracza w wiek nastoletni. Rozumiem, że mieliście dobre zamiary, ale za pieniądze włożone w dom naprawdę mogliście kupić całkiem fajne mieszkanie w mieście albo dom na obrzeżach jakiegoś większego miasta i wszyscy byliby zadowoleni. 

8 minut temu, Gość gość napisał:

No, toś jej zafundowala traumę. Wieś nie jest dla dzieci, nie w dzisiejszych czasach. Zero rozrywek, zero dostępu do kultury, wsiowe dzieci do towarzystwa, wszędzie trzeba jeździć, na co pewnie jej w tym wieku samej nie pozwolisz. Współczuje wam obydwu, bo żadnej łatwo nie bedzie. 

Ale glupoty gadasz. Przez takich jak Ty swiat schodzi na psy. Na wioskach wiecej kultury jak w miescie. Caly czas cos organizowane. A co?w miescie to nie jezdzisz? Hahaha Np w Warszawie spacerkiem 30 km ?takie bajeczki to....

2 minuty temu, Gość Hey napisał:

Przywykla w mieście zostawiła koleżanki to nie kilkulatkiem co frajdę ma z  podwórka a jeszcze nie dorosła kobieta vo doceni podmiejskie życie. Natomiast jeszcze nie nastolatka jest szansa że się zaaklimatyzuje pozna rówieśników i się przyzwyczai do wiejskiego życia. 

Nie ma szans. Środowisko wiejskie jej nie zaakceptuje. Choćby była najmilsza i starała się jak mogła zawsze będzie „damulka z miasta”. A jak coś się stanie wszyscy będą zwalali na nią, żeby się dowartościować, ze wiejskie dzieci skromne, ale dobre, a te miastowe zepsute i zdemoralizowane 

3 minuty temu, Gość Lusia napisał:

Ale pierrtolicie. Ja bym się cieszyła gdybym mogła mieć swój własny pokój., ogród, owoce, zwierzęta. Ale wy pewnie wokaliście latać z dupami po mieście i szukać sponsorów małe galerianki. To nic dziwnego ze wies wam nie spasowala

O wlasnie. I tak ucza dzieci. Galeria na spacerki. No ale

Jeśli to jest spełnienie waszych marzeń to nie spedawajcie, bez przesady żeby sfochowany dzieciak dyktował gdzie macie żyć, w końcu przywyknie. Ale do tego czasu bedziesz miala pieklo, a wypominanie pewnie jeszcze w późnej doroslosci. 

2 minuty temu, Gość Michalina napisał:

Nie ma szans. Środowisko wiejskie jej nie zaakceptuje. Choćby była najmilsza i starała się jak mogła zawsze będzie „damulka z miasta”. A jak coś się stanie wszyscy będą zwalali na nią, żeby się dowartościować, ze wiejskie dzieci skromne, ale dobre, a te miastowe zepsute i zdemoralizowane 

Nooo jak chowana tak jak Ty to na bank. I z takim podejsciem. 

6 minut temu, Gość Michalina napisał:

Nie ma szans. Środowisko wiejskie jej nie zaakceptuje. Choćby była najmilsza i starała się jak mogła zawsze będzie „damulka z miasta”. A jak coś się stanie wszyscy będą zwalali na nią, żeby się dowartościować, ze wiejskie dzieci skromne, ale dobre, a te miastowe zepsute i zdemoralizowane 

Niestety ale to prawda. Wychowałam się na wsi i dokładnie tak to wyglądało. 

9 minut temu, Gość Haha napisał:

Ale glupoty gadasz. Przez takich jak Ty swiat schodzi na psy. Na wioskach wiecej kultury jak w miescie. Caly czas cos organizowane. A co?w miescie to nie jezdzisz? Hahaha Np w Warszawie spacerkiem 30 km ?takie bajeczki to....

Co organizowane? Dożynki i festyny wiejskie? Poza zajęciami w wiejskich swietlicach i domach kultury nic się na wsiach nie dzieje, co mogłoby byc atrakcyjne dla miastowego dzieciaka. Dla wiejskiego to jakaśtam atrakcja, ale nie dla dziecka wyrwanego z miasta na prowincję. Nie chrzań.

21 minut temu, Gość gosc napisał:

współczuje tej małej  potem pewnie nawet jej nie poślecie na studia, bo nie będzie komu w polu robić

Tak odnośnie studiów i dzieci ze wsi... ja, moja siostra i mój brat, wszyscy mamy studia. jedno z nas licencjata a dwoje magistra,  ukończyliśmy Uniwersytet Adama Mickiewicza oraz Uniwesytet  Gdański, w latach 1997-2003.

A pochodzimy ze wsi liczącej wówczas jakieś  może 150 mieszkańców.

7 minut temu, Gość Michalina napisał:

Nie ma szans. Środowisko wiejskie jej nie zaakceptuje. Choćby była najmilsza i starała się jak mogła zawsze będzie „damulka z miasta”. A jak coś się stanie wszyscy będą zwalali na nią, żeby się dowartościować, ze wiejskie dzieci skromne, ale dobre, a te miastowe zepsute i zdemoralizowane 

A to ciekawe może nieco młodsza byłam jak przenieslismy się na wieś bo miałam 9lat i było super początek 90'.Na początku brakowało mi koleżanek później poznałam nowe i odkryłam wieś do miasta też nie było daleko. Od czasów studiów na powrót mieszkam w mieście choć jakbym miała pieniądze by wybudować dom wrociłabym na wieś oj tak. Ale boję się ryzykować sprzedażą mieszkania i wysokiego kredytu. 

Ech to nie pozostaje mi nic innego, jak tylko spuścić jej wp**rdol?

TROLLOLO 

23 minuty temu, Gość Marta napisał:

Tak odnośnie studiów i dzieci ze wsi... ja, moja siostra i mój brat, wszyscy mamy studia. jedno z nas licencjata a dwoje magistra,  ukończyliśmy Uniwersytet Adama Mickiewicza oraz Uniwesytet  Gdański, w latach 1997-2003.

A pochodzimy ze wsi liczącej wówczas jakieś  może 150 mieszkańców.

nie ma sie czym chwalić, bo robić ni ma komu

a potem strajki rolników i czereśnie 50 zl za kg

1 godzinę temu, Gość SmutnaDaria napisał:

Po 7 latach wreszcie wyprowadziliśmy się od teściów i mamy własny dom. Niestety nasza 10 letnie córka wcale tego nie docenia. Nie cieszy się,  że może zobaczyć krowke i inne zwierzęta. Nie chce biegać na świeżym powietrzu. Cały czas prosi by ją wozic do miasta ale co ona tam ma do roboty? Jak jej wytłumaczyć, że tu ma wszystko czego potrzebuje.przez lata zaciskalismy pasa by dać córce wszystko co najlepsze a ona tego nie docenia. 

To brzmi jak wypominanie, że jacy Wy dla córki dobrzy,  a ona zła

W sumie widzę, że Internet macie, więc mała nie ma co narzekać... no chyba, że to 1 mb/s