Dorosłość mnie przeraża

Dorosłość mnie przeraża ta stagnacja, dzień w dzień to samo, żadnych wrażeń, żadnych wyzwań, żadnego ryzyka, przekraczanie granic już nie jest czymś co w wieku nastoletnim, nie ma tej swobody, czas mija dużo szybciej... Dopiero w tym roku będę miała okazję ja poznać wkrótce praca... Boję się tego że szybko minie mi życie i umrę staro i w złych warunkach... Jak żyć bez tej przerażającej świadomości? Najchętniej zwolniłabym czas o połowę i cofnela czas tak o kilka lat. 

Dorosłość wcale nie musi przecież wiązać się ze stagnacją i monotonią, można postarać się poukładać sobie życie tak, by było ono satysfakcjonuje, pełne wrażeń, doświadczeń i eksperymentów. Takie, które odciągnie od przykrych myśli. Fakt, że wiąże się to z pełną odpowiedzialnością za siebie, wyłącznego podejmowania konsekwencji decyzji i wyborów, i już nie da się poszaleć ''na rachunek'' rodziców... ale nie powiedziane, że samodzielnie nie jesteś w stanie o siebie odpowiednio zadbać. Określić cele, sposoby, możliwości, popracować nad warunkami i mieć odwagę na realizację marzeń. To, co przed sobą postawisz, zależy wyłącznie od Ciebie.

14 minut temu, Nenesh napisał:

Dorosłość wcale nie musi przecież wiązać się ze stagnacją i monotonią, można postarać się poukładać sobie życie tak, by było ono satysfakcjonuje, pełne wrażeń, doświadczeń i eksperymentów. Takie, które odciągnie od przykrych myśli. Fakt, że wiąże się to z pełną odpowiedzialnością za siebie, wyłącznego podejmowania konsekwencji decyzji i wyborów, i już nie da się poszaleć ''na rachunek'' rodziców... ale nie powiedziane, że samodzielnie nie jesteś w stanie o siebie odpowiednio zadbać. Określić cele, sposoby, możliwości, popracować nad warunkami i mieć odwagę na realizację marzeń. To, co przed sobą postawisz, zależy wyłącznie od Ciebie.

Obym tylko potrafiła tak to będzie dobrze. Chciałabym jakoś aby moje życie nie było szare a kolorowe, jednak początki bywają trudne, a wielu ludzi gubi się w tym wszystkim, chociaż faktycznie bywają tacy co dają sobie nieźle radę.