Bardzo pokłóciłam się z Mamą i

Teraz jest mi przykro, Ale nie mam zamiaru przepraszać, bo miałam rację. Choc niepotrzebnie aż tak wybuchłam. Źle się z tym czuje, bo płakała. Ale nie umiem inaczej do Niej dotrzeć:-( co robić. Wina pół na pół moim zdaniem.

nic nie doradze,bo nie znam tematu.Ale niestety z rodzicami tak czasem jest,ze na spokojnie nie rozumieją

Przeczekać 

Przeproś Matkę, jest starsza. Jak doprowadziłaś Ją aż do płaczu to wyrządziłaś mnóstwo przykrości. Wyjaśnij na spokojnie o co Ci chodziło jak atmosfera się trochę uspokoi.

Chodzi o to, że jest problem z jednym z wnucząt. Dziecko siostry nie je nic, bo nie. Mała od rana do nocy je tylko jakąś jedną parówkę i najlepiej chrupki i słodycze. Mama staje na glowie, wymyśla cuda niewidy,  żeby tylko to dziecko cokolwiek zjadło. Jest już tak chuda ta córka siostry , że to mnie po prostu martwi. Żal mi dziecka, bo nie rozwija się tak jak powinna... Jest mała , taka chudzinka, zachowanie rocznego dziecka. Zaciąga autyzmem , bądź adhd.  Do przedszkola jej nie puszczają,  bo tam też nic nie je. Dosłownie wygarnelam do mamy , że oni są niepoważni i powinni coś z tym zrobić. Ze dziecko przez dwa lata na jednej parowce i chrupkach nie wytrzyma... To moja Mama zaczęła ich bronić... Ze czemu tak na nich mówie i na dziecko. Popłakała się i nagadała,  że to Ja jestem tą złą, że każde dziecko takie jest! Trzasnelam drzwiami i wyszłam...

Wygarnelam to wszystko do mamy , bo od kilku lat słyszę od niej , że wszystko jest ok , tylko ja mam coś z głową.

Dziwnych ma rodziców ta dziewczynka. A babcia widocznie ich popiera. Tutaj potrzebny jest psycholog, dlaczego dziecko nie chce jeść. Jest problem i trzeba to sprawdzić u specjalisty.

Wyciągnij klej z szuflady i popracuj, bo ta historia się nie klei.

Widzisz że zarówno Ty jak i Mama macie rację. Matka wymyśla cuda by dzieciaka nakarmić, a Ty się zamartwiasz. Zaszło jakieś głupie nieporozumienie. Lepiej pogadaj z siostrą. Ściągnij z netu jakieś kolorowe dania, zdobione wycinanymi warzywami w misie, czy kwiatki i powiedz, że na to jest szalona moda w tej chwili. Może to siostrę przekona, a dziecko zachęci do jedzenia wartościowych produktów.

Wygarnac to Ty powinnas siostrze a nie mamie ktora staje na glowie by dziecko zachecic do jedzenia. 

Mama moze i nie ma racji broniac siostry a moze z jej doswiadczen wynika, ze dzieci bywaja niejadkami bo taka bylas np Ty autorko lub Twoje rodzenstwo. 

Cokolwiek byscie sobie nie powiedzialy to Ty powinnas przeprosic bo rozmawialas ze swoja matka a nie kolezanka. Mamie chyba nalezy sie jakis szacunek,  prawda? 

Pozniej mozesz na spokojnie przedstawic swoj sposob myslenia i dlczego tak sie unioslas. 

Uwazam jednak, ze Twoja mama stala sie dla Ciebie chlopcem do bicia, to nie do niej powinnas miec pretensje.

Tak, w tym przypadku ty miałaś rację jednak to rodzina i matka będzie bronić. 

Wydaje mi się że możesz do niej podejść, przeprosić że aż tak zareagowałes i wytłumaczyć jej na spokojnie o co ci chodziło. Jednak najlepiej się nie wtrącać. 

33 minuty temu, Gość Gość napisał:

Chodzi o to, że jest problem z jednym z wnucząt. Dziecko siostry nie je nic, bo nie. Mała od rana do nocy je tylko jakąś jedną parówkę i najlepiej chrupki i słodycze. Mama staje na glowie, wymyśla cuda niewidy,  żeby tylko to dziecko cokolwiek zjadło. Jest już tak chuda ta córka siostry , że to mnie po prostu martwi. Żal mi dziecka, bo nie rozwija się tak jak powinna... Jest mała , taka chudzinka, zachowanie rocznego dziecka. Zaciąga autyzmem , bądź adhd.  Do przedszkola jej nie puszczają,  bo tam też nic nie je. Dosłownie wygarnelam do mamy , że oni są niepoważni i powinni coś z tym zrobić. Ze dziecko przez dwa lata na jednej parowce i chrupkach nie wytrzyma... To moja Mama zaczęła ich bronić... Ze czemu tak na nich mówie i na dziecko. Popłakała się i nagadała,  że to Ja jestem tą złą, że każde dziecko takie jest! Trzasnelam drzwiami i wyszłam...

Znam niejadkow którzy tak ciągnęli. Wg mnie masz rację, dziecko powinien przyjrzeć się lekarz. A twoja mama reaguje dokladnie jak moja. Poczekaj, poplacze i przejdzie. Masz rację. Z siostra pogadaj

To pogadaj z mamą i powiedz coś w stylu "przykro mi, że nasza rozmowa tak się skończyła", bez przepraszania za to, co mówiłaś. 

To pogadaj z mamą i powiedz coś w stylu "przykro mi, że nasza rozmowa tak się skończyła", bez przepraszania za to, co mówiłaś. 

To pogadaj z mamą i powiedz coś w stylu "przykro mi, że nasza rozmowa tak się skończyła", bez przepraszania za to, co mówiłaś. 

1 godzinę temu, Klara napisał:

Przeczekać 

Przeprosić za gwałtowne zachowanie.Darcie gęby to żenada.No chyba,że jesteś nastolatką i hormony ci buzują

1 godzinę temu, Gość Gość napisał:

Chodzi o to, że jest problem z jednym z wnucząt. Dziecko siostry nie je nic, bo nie. Mała od rana do nocy je tylko jakąś jedną parówkę i najlepiej chrupki i słodycze. Mama staje na glowie, wymyśla cuda niewidy,  żeby tylko to dziecko cokolwiek zjadło. Jest już tak chuda ta córka siostry , że to mnie po prostu martwi. Żal mi dziecka, bo nie rozwija się tak jak powinna... Jest mała , taka chudzinka, zachowanie rocznego dziecka. Zaciąga autyzmem , bądź adhd.  Do przedszkola jej nie puszczają,  bo tam też nic nie je. Dosłownie wygarnelam do mamy , że oni są niepoważni i powinni coś z tym zrobić. Ze dziecko przez dwa lata na jednej parowce i chrupkach nie wytrzyma... To moja Mama zaczęła ich bronić... Ze czemu tak na nich mówie i na dziecko. Popłakała się i nagadała,  że to Ja jestem tą złą, że każde dziecko takie jest! Trzasnelam drzwiami i wyszłam...

Ja mam takie dziecko ale nie będę nikomu mówić co ma robić.

To nie twoje dziecko,wiec o co kaman?

Mieszkasz z tym dzieckiem? Widzisz je przez wiele godzin dziennie? Nie? To skąd wiesz, co i ile je? Czemu winna jest twoja mama, że na nią napadasz w kwestii żywienia i rozwoju twojej siostrzenicy?

Gdyby coś było nie tak, dzieckiem zaintetesowalby się lekarz, takie małe ciągle mają jakieś szczepienia, bilanse. Porozmawiaj z siostrą, matkę zostaw w spokoju.

Ty autorko masz rację. Wydaje mi się, że twoją matkę zabolało, że wspomniałaś o zaburzeniach. Twoja matka wie jak jest, bo sama się stara, ale jednocześnie pewnie nie da sobie złego słowa powiedzieć na twoją siostrę. A to też dobrze o niej nie świadczy, bo matka faworyzuje twoją siostrę. Tak to widzę. Ja bym zapytała, co ją tak ubodło. Pomówienie o zaburzenia u dziecka, czy faktyczny deb/ilizm u siostry?

1 godzinę temu, Gość Gosc napisał:

Mieszkasz z tym dzieckiem? Widzisz je przez wiele godzin dziennie? Nie? To skąd wiesz, co i ile je? Czemu winna jest twoja mama, że na nią napadasz w kwestii żywienia i rozwoju twojej siostrzenicy?

Gdyby coś było nie tak, dzieckiem zaintetesowalby się lekarz, takie małe ciągle mają jakieś szczepienia, bilanse. Porozmawiaj z siostrą, matkę zostaw w spokoju.

Aleś ty naiwna. Jak powiesz lekarzowi, że dziecko ma super apetyt, to lekarz nic nie zrobi. A stąd autorka wie ile dziecko je, bo pewnie jej matka, a babcia dziecka powiedziała. Sama się szarpie, żeby to dziecko coś zjadło, to może się autorce pożaliła. Albo faktycznie autorka mieszka u matki, a dziecko tam przebywa 10 godzin dziennie.

Własnie dlatego nie warto miec córki tylko syna. Faceci nie zakładają tematów na kafe, ze sie pokłócili z matką. Nie są tacy toksyczni, w relacji matka-syn nie ma tyle jadu. Oni nie przejmują się pierdołami i małostkami. KOSZMAR wez kobieto przepros matke kup jej kwiatka i przestan wtryniac kinola w nie swoje sprawy.Toksyny, babskie piekło!!!

7 minut temu, Gość kaszana napisał:

Własnie dlatego nie warto miec córki tylko syna. Faceci nie zakładają tematów na kafe, ze sie pokłócili z matką. Nie są tacy toksyczni, w relacji matka-syn nie ma tyle jadu. Oni nie przejmują się pierdołami i małostkami. KOSZMAR wez kobieto przepros matke kup jej kwiatka i przestan wtryniac kinola w nie swoje sprawy.Toksyny, babskie piekło!!!

Za to synowa cię obsmaruje na kafe podwójnie. 

Nie

1 godzinę temu, Gość Gość napisał:

Za to synowa cię obsmaruje na kafe podwójnie. 

O to się nie martwie, bo mam dwie córki. Jedna wiecznie rozkapryszona, a druga wiecznie wsciekła i wrzeszczaca. Koszmar. Czekam tylko az dorosna i pójda w długa. I zeby miały dzieci takie jakie one sa dla mnie

Ja tez sie pokłóciłam z mamą :(

Nawet nie tyle pokłóciłam co ona wydarła się na mnie straszliwie i popłakała. Ja powiedziałam jakieś uspokajająco przytakujące zdanie, ale to nie pomogło, chyba nawet bardziej ją rozjuszyło. To już któryś raz z rzędu tak na mnie wrzeszczy. Wiem, że ma bardzo ciężki czas w życiu i staram się pomóc, nie obrażać, nie komentować nawet takiego zachowania, ale powoli mam już dość. Jest tak agresywna, że boję się z nią rozmawiać.

Była u lekarza, dostała tabletki, ale nie widzę, żeby pomagały.

Na miejscu Twojej matki i siostry bym cię za próg swojego domu nie wpuściła.

Nie wpieprzaj się w nie swoje sprawy, Autorko. Jeśli nie masz na tyle odwagi, by porozmawiać z matką dziecka w 4 oczy, serdecznie, ez ataków, to nie wpieprzaj się... Domyślam się, że ty masz już swoje dzieci i zjadłaś wszystkie rozumy w tym temacie.

Dnia 20.09.2019 o 20:53, Gość gość napisał:

Ty autorko masz rację. Wydaje mi się, że twoją matkę zabolało, że wspomniałaś o zaburzeniach. Twoja matka wie jak jest, bo sama się stara, ale jednocześnie pewnie nie da sobie złego słowa powiedzieć na twoją siostrę. A to też dobrze o niej nie świadczy, bo matka faworyzuje twoją siostrę. Tak to widzę. Ja bym zapytała, co ją tak ubodło. Pomówienie o zaburzenia u dziecka, czy faktyczny deb/ilizm u siostry?

Aleś ty naiwna. Jak powiesz lekarzowi, że dziecko ma super apetyt, to lekarz nic nie zrobi. A stąd autorka wie ile dziecko je, bo pewnie jej matka, a babcia dziecka powiedziała. Sama się szarpie, żeby to dziecko coś zjadło, to może się autorce pożaliła. Albo faktycznie autorka mieszka u matki, a dziecko tam przebywa 10 godzin dziennie.

Sama sobie odpowiadasz autorko?