Wazne pytanie do kobiet

Sama wychowuje synka, ktory ma 18m i chodze z nim na cwiczenia i prywatnie i na kase chrych. Tam na cwiczeniach przychodza matki ,tez z dziecmi ktore maja porazenia ,albo sa na wozkach, a przy nich jeszcze takie male co sie dopiero urodzilo ,albo stekajace male przy nich co ma smoka w gebie i tak sie zastanawiam .Po co wy kobiety ,decydujecie sie na kolejne bachory ,skoro pierwsze juz macie chore i to jest duzy ciezar ,po co wam kolejne.Ja bym sie nie zdecydowala na kolejne, gdybym pierwsze musiala dzwigac. Nie moj interes ,ale po co wy to robicie drugie?

Nie wypowiem się w imieniu tych matek, bo nie mam chorego dziecka, ale powiem, co mi się wydaje. Ludzie decydując się na dziecko chcą zaspokoić coś więcej niż tylko potrzebę posiadania zasmarkanego malucha. Marzymy o tym, że odniosie sukces jako dorosły, że będzie mądre, szczęśliwe, założy własną rodzinę, da nam wnuki itd. Z oczywistych względów przy ciężko chorym dziecku trzeba zrezygnować z przynajmniej części tych oczekiwań - tutaj cieszą zupełnie inne rzeczy, takie, które przy zdrowym dziecku są normalnością. I wydaje mi się, że ludzie jednak nie chcą do końca rezygnować z marzeń o tej normalności, o zdrowym dziecku, ze zwykłymi problemami i zwykłymi możliwościami. I dlatego właśnie decydują się na kolejne dzieci.

Moja prywatna opinia jest taka, że dopóki choroba dziecka nie wynika z obciążeń genetycznych i rodzina może sobie pozwolić finansowo na kolejne (czyli nie będzie za parę lat stękać publicznie o pomoc) to nie potępiam takich decyzji.

Pytanie retoryczne.. musiał chciaabys pzreprowadzic ankiete wsrod takich kobiey. A ile kobiet w tej sytuacji czyta akurat kafeterię? podejzrewam, ze 0. bedzie najwyzej gdybanie.

A ja sądzę, że rodzą drugie zdrowe dziecko, bo mają nadzieję, że jak ich kiedyś zabraknie to ono zaopiekuje się tym chorym.

Mój brat ma jedno dziecko chore i młodsze zdrowsze. Gdy zdecydowali się na drugie dziecko to wiedzieli, że starszy potrzebuje na razie tylko rehabilitacji u fizjoterapeuty, która zakończyli jak młodsze miało kilka miesięcy. Ale wtedy doszła kolejna diagnoza - autyzm. Jednak tego nie przewidzieli, lekarze zrzucali jego nietypowe zachowanie na obniżone napięcie mięśniowe. Niepełnosprawności fizycznej nie ma na szczęście żadnej, wiedzieli, że będą jeszcze chodzili na rehabilitację rok czy dwa i to nie było przeszkodą. Jechała bratowa z dwójką dzieci do fizjoterapeuty, strasze zostawiala w gabinecie, a z młodszym chodziła w kółko przed gabinetem. Jak dopiero się urodziło młodsze to mieli nianie przez chyba 8 miesięcy i z nia zostawalo młodsze