Od rodzeństwa boli głowa

Mam jedynaka, nie zawsze jest różowo, też czasem mnie coś trafia na jęczenie, marudzenie ale generalnie dogadujemy się super i w domu mamy względny spokój. Za to wizyty u znajomych z dwójką dzieci zawsze kończą się u mnie bólem głowy, te dzieci wiecznie drą między sobą koty. Szczególnie te młodsze takie rozdarte, ciągle ryczą bo te starsze ma coś więcej czy coś zabrało czy w ogóle ma się nie bawić i zniknąć. Ze swojego dzieciństwa też pamiętam że z siostrą kłóciłysmy się tak, że szkoda gadać. Jak Wy to znosicie? Oszalałabym mając taki sajgon w domu dzień w dzień 

Też krzyczałam całymi dniami bawiąc się i "tłukąc"  z rodzeństwem. To jest właśnie prawdziwe dzieciństwo, a nie siedzenie na tyłku po cichu ze zgredami

4 minuty temu, Gość Gość napisał:

Też krzyczałam całymi dniami bawiąc się i "tłukąc"  z rodzeństwem. To jest właśnie prawdziwe dzieciństwo, a nie siedzenie na tyłku po cichu ze zgredami

Wolę żeby pokrzyczało z kolegami a w domu jednak mieć odrobine ciszy i spokoju

Mam dwoje dzieci, które owszem kłócą się, ale nie ma wrzasków czy bicia między sobą. Swoje sprawy załatwiają między sobą na spokojnie. Ale zazwyczaj są zgodne, nie ma zazdrości, bo traktuję je równo. 

Ja z kolei z moim bratem nie kłóciłam się nigdy. Po prostu, od dziecka, nie rozmawialiśmy ze sobą. 

Moje dzieci sie ze soba kloca, mlody ryczy i piszczy gdy siostra mu cos zabiera.

Bawia sie ze soba rowniez slicznie. Jedno biega za drugim. Jest glosno ale glosno rowniez bylo jak corka nie miala rodzenstwa, bo glosna z niej dziewczynka. 

Jest wesolo. Da sie to przezyc.

8 godzin temu, Gość Gościnka napisał:

Wolę żeby pokrzyczało z kolegami a w domu jednak mieć odrobine ciszy i spokoju

Wiadomo. Ale dzieci mają tyle energii życiowej, że szalenstwo z kolegami nie wystarczy zwykle. Dzieci nie są dla ludzi miłujących spokój

No, prawda, jest głośno. Na zmianę krzyki, płacz i śmiech.  Leją się, kłócą,  za 2 sekundy śmieją i przytulaja.  Synowie 7lat i 3. 

Jeśli między rodzeństwem jest różnica 7- 10 lat to to starsze dziecko zwykle ma juz swoich kolegów koleżanki swoje sprawy i wybywa z domu cześciej. 

Moja znajoma ma dzieci 7l syna i 3l corke. Tylko 4 lata różnicy. Ta córka terroryzuje wszystkich. Drze sie ciagle bo cos chce. Ten syn wiecznie jej musi ustępować. Jak przyjdzie do niego kolega to ona tez z nimi chce siedzieć. W sklepie nie moze zrobic spokojnie zakupow bo ona cos wiecznie chce i drze ryja. Wredny bachor rozpuszczony i tyle. Ale moze nie wszystkie dzieci takie są... Oby....

Jedno dziecko czy dwójka to taki sam chalas z tym,że cudze dzieci trudniej się znosi. Ja mam dwojke i bywa głośno, ale nie traktuje tego jak kary. Ten czas szybko mija i pozwalam dzieciom byc dziecmi