Czy też było wam tak trudno podjąć decyzję o dziecku? Skąd miałyście pewność, że tego właśnie chcecie?

Od pewnego czasu ta kwestia bardzo mnie nurtuje. Może dlatego, że w moim otoczeniu pojawiło się dużo ciąż i noworodków, to sama zaczęłam o tym myśleć. Mam 27 lat i od niedawna jestem mężatką, ale dotąd odkładałam decyzję o dziecku... W sumie nie mając konkretnych planów kiedy miałoby to nastąpić. Nigdy nie ciągnęło mnie do dzieci. Szczerze mówiąc, kompletnie nie mam do nich podejścia, nie odnajduję się w ich towarzystwie, nigdy nie lubiłam "zabawiać" dzieci znajomych czy krewnych, raczej zawsze tego unikałam. Druga sprawa, która spędza mi sen z powiek, to ta ogromna odpowiedzialność za tego małego człowieka... Za jego prawidłowy rozwój i odpowiednie wychowanie. Trochę mnie to przeraża. No i trwała zmiana w tym sensie, że nigdy już nie będę sama czy też sama z mężem, zawsze już będzie to dziecko, do którego trzeba będzie dostosować wszelkie plany i życie rodziny (co oczywiście jest normalne). Kolejna sprawa, to brak instynktu... Czy wy go miałyście? Na czym on polega? Czasem jak widzę koleżankę ze słodkim niemowlęciem w wózku, to myślę, że fajnie by było też być mamą, lecz szybko mi to mija. Lubię też swoją pracę i obawiałabym się tego zamknięcia w domu na wiele miesięcy bez aktywności zawodowej i tylko z małym dzieckiem. No i jeszcze kwestia rodzeństwa... Bo wydaje mi się, że jeżeli zdecyduję się na jedno, to raczej będę musiała zapewnić mu rodzeństwo, aby nie wychowywało się samo i w przyszłości miało też rodzinę. Bo do tej pory myślałam, że jeżeli już, to chcę jedno dziecko, ale teraz myślę wprost odwrotnie. No i wiadomo – ciąża, możliwość różnych komplikacji itp. nie ukrywam też mnie to przeraża. A zdaję sobie sprawę z tego, że młodsza też już nie będę i wkrótce czeka mnie ostatecznie podjęcie tej decyzji. No, ale do brzegu – czy tylko ja mam takie rozkminy?? Jak wy podejmowałyście tę decyzję a może zdałyście się na los i jesteście szczęśliwymi mamami? I czy wasze obawy przed ciążą miały pokrycie w rzeczywistości czy wszystko było zupełnie inaczej? Dzięki za przeczytanie

UP

Jak nie chcesz jeszcze, nie czujesz tego to nie decyduj się na dziecko. Masz jeszcze spokojnie 7-8 lat na podjęcie decyzji, ciesz się życiem i poczekaj spokojnie na instynkt. Urodziłam w wieku prawie 37 lat a w wieku 27 lat byłam pewna że nie chce mieć dzieci.

Jezeli tak Ci ciekzko podjac decyzje to bedziesz dobra matka poniewaz rozumiesz jakie to wielkie przedsiewziecie i co za tym idzie.  Ja nigdy rowniez nie lubilam dzieci innych i nawet jak urodzilam corke nadal innych dzieci nie lubilam, ale swoja uwielbialam.  Z wiekiem polubilam dzieci- wole dzieci od doroslych obecnie hehe.  Znam kilka osob, ktore nie lubia dzieci innych, ale swoje kochaja niesamowicie takze to nic nie oznacza.  Swoje wychowujesz tak jak ty chcesz.

31 dalej nie jestem pewna, instynktu brak. Maz i rodzina, znajomi naciskaja... Pewnie zdecyduje sie w przyszlym roku, ale to nie jest to czego chce....moze jak urodze to mi sie odmieni

Nie ma co sie zmuszac, zeby zadowolic otoczenie.  Jezeli nie chesz to nie.  Jezeli myslisz o tym i masz obawy takie jak autorka to inna sprawa.

Twoje obawy są naturalne. Nawet osoby bardzo zdecydowane będą miały jakieś rozterki. Wiele jest osób które nie przepada za dziećmi swoje bardzo kocha i traktuje odpowiednio. Natura już tak to zaprogramowała, że po zapłodnieniu dochodzi do wielu zmian w mózgu które nas przygotowują do macierzyństwa. Nie odkładaj poczęcia na bliżej nieokreśloną przyszłość, tym bardziej jeśli myślisz o dwójce dzieci. Czasem mimo strachu warto podjąć decyzję o ciąży z rozsądku.