Jestem smutna po spotkaniach

Cześć,

Spotykam się z facetem lat 37, sama mam 33. Spotykaliśmy się najpierw w knajpach, hotelach (bardzo fajnych, zawsze miał jakiś pomysł), u niego w innym mieście (mieszka 300 km ode mnie!)...

Spotykaliśmy się i potem rozstawaliśmy. On wracał do Olecka ja zostawałam u siebie. Trwało to 2,3 lat.

W końcu zaczęliśmy spotykać się w domu. Moim.

No i nie jestem w stanie tego wytrzymać. Nie wiem dlaczego!!! Po każdym takim spotkaniu mam silnego doła. Nie lubię spotykać się w domu. Źle mi z tym. Zwłaszcza że po 4,5 godzinach on jedzie do siebie. A ogólnie to chyba chodzi o to, że nie tak to miało wyglądać żeby się spotykać... Znamy się już prawie 5 lat i takie spotkania mi nie pasują. Jest miło, jest super. Ale nie o to mi chyba chodzi.. ogólnie był wczoraj i nie mogę się otrząsnąć. Nie chcę robić ze swojego domu hotelu!!! On nalega na to by było u mnie, nie organizuje już hoteli..czasami tylko gdy musi załatwić jakaś sprawę w moim mieście.

Dlaczego jest mi źle, że widujemy się u mnie? Mieszkam sama. Jestem sama. Ale naprawdę ciężko to znoszę, z każdym razem coraz gorzej. Nie potrafię sobie wyjaśnić. Jest mi z nim dobrze, ale widzę że zamykam się..

Może on nie traktuje mnie poważnie.. właściwie często rozmawiamy, jesteśmy w stałym kontakcie, ale spotykanie się w moim domu, jest trudne i czuję się wtedy podłe. 

Za długo jesteś sama, twój dom to twoje terytorium i inna osoba przestawiająca dzbanuszek w inne miejsce cię wkurza.

jakie denne prowo

rzyggggggg