....

Co dzień gonimy swe marzenia
lecz życie ciągle rozwidlenia
na ścieżce naszej stawiać lubi,
więc w mgle zdradliwej szlak się gubi…

Nawet, gdy cel się w końcu daje
wskazać, to znów przed dróg rozstajem
jesteśmy po kolejnej chwili
i znów się nam marszruta myli.

I choćby nam się wydawało,
że drogę znaleźć się udało
to… znów kolejne jest rozdroże…
. . .
…pomóż wędrować - Dobry Boże!

A puściłeś to w eter dla E. 

Dla nikogo....cud,że żyje.

Niech  się  błąka 

Czuje się podobnie.. to chyba zasługa silnych genów, że tyle potrafię znieść..cud. 

Nie chcę was znać i zapomnieć o tym forum.

Ładny ,spokojny wiersz w pogoni za nadzieją ...Ja daje sobie czas max do końca roku,by tylko tu coś napisać,a potem koniec wywlekania mysli w necie..Kafe też mnie zmeczylo.Spokojnego wieczoru i dobrej nocy.

44 minuty temu, Gość Tajemniczychłopak napisał:

Co dzień gonimy swe marzenia
lecz życie ciągle rozwidlenia
na ścieżce naszej stawiać lubi,
więc w mgle zdradliwej szlak się gubi…

Nawet, gdy cel się w końcu daje
wskazać, to znów przed dróg rozstajem
jesteśmy po kolejnej chwili
i znów się nam marszruta myli.

I choćby nam się wydawało,
że drogę znaleźć się udało
to… znów kolejne jest rozdroże…
. . .
…pomóż wędrować - Dobry Boże!

Bądź Błogosławiony !