Mąż oświadczył, że nie akceptuje dziecka z in vitro - jak rozmawiać

Jesteśmy po dwóch nieudanych procedurach in vitro. Do tej pory mąż mnie wspierał, ale teraz gdy chciałam po dłuższej przerwie przystąpić do trzeciej procedury bardzo długo wzbraniał się przed robieniem badań, dziś coś w nim pękło (klika dni coś go nosiło) i powiedział, że nie będzie stawał mi na drodze do posiadania dziecka ze względu na mój wiek i stan zdrowia i że zgadza się na in vitro, ale że nie będzie szczęśliwy (jeśli zajdę w ciążę) i nie będzie dobrym ojcem. Jestem załamana tym co usłyszałam ponieważ to oznacza, że on nie chce mnie zostawić, ale jeśli in vitro się powiedzie, to  on będzie mnie nienawidził i dziecka. Nie wiem co się stało, ale wcześniej tak nigdy nie powiedział. Co mam zrobić z takim nastawieniem męża, jak ratować tą sytuację. Znam go i wiem, że jeśli coś mówi, to nie rzuca słów na wiatr, jest zaradnym i stanowczym człowiekiem i przeraża mnie ta perspektywa.

Coz, przykre to dla Ciebie, ale był szczery i docen to. Czy wolałabyś dowiedzieć się po fakcie, chyba nie? Musisz wybrać: albo mąż albo dziecko. Jeśli uprzesz się przy kontynuowaniu procedury i zajdziesz to on odejdzie. Zastanów się czy warto go stracić.

Może ma już psychicznie dość tych porażek związanych z nieposiadaniem potomstwa? Myślę, że gdybyś faktycznie była w ciąży i urodziła dziecko, to bardzo by je kochał. Odpoczniecie na razie od IFV, dajcie sobie trochę czasu.

Czy to byłoby wasze wspólne genetyczne dziecko czy tylko jednej strony?

nie kazdy ma instynkt ojcowski, rodzicielski, niektorym jest dobrze bez dzieci