Byłam ślepa

Urodziłam drugie dziecko i zobaczyłam, że mój mąż to egoistyczny dupek i rozpieszczony gowniarz. Pobraliśmy się jak byliśmy bardzo młodzi i tak naprawdę dopiero uczyliśmy się żyć. Urodziła się córka, łatwo nie było. Obydwoje w pędzie: praca, dziecko, kredyt, dom. Wiedziałam, że to ja muszę być główną dowodząca, bo przecież chłop to tylko chłop  Ba, nawet byłam dumna z siebie, że ogarniam. I stało się, urodziłam drugie dziecko, z dużą przerwą, planowane, z pełną świadomością tego co czynie. A mąż rzucił pracę i nie widział w tym problemu. Nie rozumiał, że dla mnie to problem, bo przecież mam macierzyński. A ja czułam jak mi się grunt spod nóg usuwa, że odpowiedzialność za Wszystko spoczywa na mnie, a ja jestem bezsilna, bo "uwiazana" przy dziecku. Nie rozumiał, że obiad nie zawsze jest na czas, że w domu nie zawsze ogarniete, że potrzebuje chwili bez dziecka. Żył jakby obok, w swoim świecie. I to nie tak, że on się zmienił. Chyba zawsze taki był. Tylko ja dopiero to zobaczyłam. Wcześniej tak bieglam przez życie, że nie zauwazalam jego nieodpowiedzialnosci, a może była dla mnie mniej uciazliwa... Dopiero teraz patrzę inaczej i widzę szowiniste, i zwyklego dzieciaka. Nie wiem czy umiem z nim dalej żyć. 

No i zobacz z jakiej choroby Cię wyleczył 

Kłopot w tym, że trudno będzie znaleźć faceta wartościowego, który zaakceptuje fakt, że musi stać się przy okazji poznania Ciebie ojcem dla 2 nie swoich dzieci. Teraz, na "rynku wtórnym" samotna matka to prawdziwa plaga. Kobiety zbyt pochopnie postępują, uganiają się za du/pka/mi, a potem od tych wartościowych oczekują poświęcenia się... w imię czego? Znam taką, która znalazła wartościowego faceta, ten wyremontował jej mieszkanie, zaakceptował nie swoje dziecko po czym został spławiony, a wspomniana kobieta znów znalazła sobie przy/głu/pa do zabawy. Kim stali się dla was mężczyźni? Chyba tylko narzędziem do realizacji celów. Głupia byłaś to teraz cierp. 

Ale, że ze ślepoty? To chyba dziecko mnie wyleczylo i ten tymczasowy czas stagnacji, a nie on.

A skąd pomysł, że będę szukać drugiego faceta? Już mam kogo nianczyć

A czemu mam cierpieć? Tego też nie rozumiem. O realizacji jakich celów mówimy? Bo jeśli chodzi o posiadanie rodziny, o wspólne życie, wspieranie się i zrozumienie to tak właśnie taki był mój cel

4 godziny temu, Gość Guśka napisał:

Urodziłam drugie dziecko i zobaczyłam, że mój mąż to egoistyczny dupek i rozpieszczony gowniarz. Pobraliśmy się jak byliśmy bardzo młodzi i tak naprawdę dopiero uczyliśmy się żyć. Urodziła się córka, łatwo nie było. Obydwoje w pędzie: praca, dziecko, kredyt, dom. Wiedziałam, że to ja muszę być główną dowodząca, bo przecież chłop to tylko chłop  Ba, nawet byłam dumna z siebie, że ogarniam. I stało się, urodziłam drugie dziecko, z dużą przerwą, planowane, z pełną świadomością tego co czynie. A mąż rzucił pracę i nie widział w tym problemu. Nie rozumiał, że dla mnie to problem, bo przecież mam macierzyński. A ja czułam jak mi się grunt spod nóg usuwa, że odpowiedzialność za Wszystko spoczywa na mnie, a ja jestem bezsilna, bo "uwiazana" przy dziecku. Nie rozumiał, że obiad nie zawsze jest na czas, że w domu nie zawsze ogarniete, że potrzebuje chwili bez dziecka. Żył jakby obok, w swoim świecie. I to nie tak, że on się zmienił. Chyba zawsze taki był. Tylko ja dopiero to zobaczyłam. Wcześniej tak bieglam przez życie, że nie zauwazalam jego nieodpowiedzialnosci, a może była dla mnie mniej uciazliwa... Dopiero teraz patrzę inaczej i widzę szowiniste, i zwyklego dzieciaka. Nie wiem czy umiem z nim dalej żyć. 

Wy baby to durne jesteście, niektóre durne bardzo długo.

6 godzin temu, Gość Guśka napisał:

Urodziłam drugie dziecko i zobaczyłam, że mój mąż to egoistyczny dupek i rozpieszczony gowniarz. Pobraliśmy się jak byliśmy bardzo młodzi i tak naprawdę dopiero uczyliśmy się żyć. Urodziła się córka, łatwo nie było. Obydwoje w pędzie: praca, dziecko, kredyt, dom. Wiedziałam, że to ja muszę być główną dowodząca, bo przecież chłop to tylko chłop  Ba, nawet byłam dumna z siebie, że ogarniam. I stało się, urodziłam drugie dziecko, z dużą przerwą, planowane, z pełną świadomością tego co czynie. A mąż rzucił pracę i nie widział w tym problemu. Nie rozumiał, że dla mnie to problem, bo przecież mam macierzyński. A ja czułam jak mi się grunt spod nóg usuwa, że odpowiedzialność za Wszystko spoczywa na mnie, a ja jestem bezsilna, bo "uwiazana" przy dziecku. Nie rozumiał, że obiad nie zawsze jest na czas, że w domu nie zawsze ogarniete, że potrzebuje chwili bez dziecka. Żył jakby obok, w swoim świecie. I to nie tak, że on się zmienił. Chyba zawsze taki był. Tylko ja dopiero to zobaczyłam. Wcześniej tak bieglam przez życie, że nie zauwazalam jego nieodpowiedzialnosci, a może była dla mnie mniej uciazliwa... Dopiero teraz patrzę inaczej i widzę szowiniste, i zwyklego dzieciaka. Nie wiem czy umiem z nim dalej żyć. 

U mnie to samo teraz nawet odpowiedzialność przerzuca na dorosłego syna tak jakby to syn miał ślub ze mną a nie on.Nieodpowiedzialny Dupek!Nie mąż ani ojciec! Po ci ktoś taki jak cały ciężar spoczywa na barkach kobiety ,skąd ja to znam.Mój też pół roku nie miał pracy i jeszcze kłamał ze to bezpłatny urlop tyle czasu a jego po prostu wyrzucili bo coś mu wyszło w badaniach.

2 godziny temu, Gość zając napisał:

Wy baby to durne jesteście, niektóre durne bardzo długo.

Nie tak durne jak Ty!tylko odpowiedzialne!

3 minuty temu, Gość Sylwia s napisał:

Nie tak durne jak Ty!tylko odpowiedzialne!

Odpowiedziała Sylwia...hehe

Jaki ... etatowy

autorko pewnie jesteś brzydka to się mu znudziłaś

A jakie to ma znaczenie? Uroda? Jest dziecko i trzeba brać za nie odpowiedzialność. 

1 godzinę temu, Gość żanuaria napisał:

jesteś

Za to ty z tych pięknych, latajacych od kosmetyczki do fryzjera. A dzieci u babci...