Z rodziną to najlepiej na zdjęciach,jednak utkwiło mi w głowie wiele chwil

nawet z taką wyjątkowo wkurzajaca częścia rodziny.Bron Boże nie chciałbym ich mieć na głowie codzienne.Jednak gdyby ktoś mi zaproponowal wycieczkę w czasie do chwil z różnych okresów życia,skusilbym się.

najgorsze byłoby ryzyko,ze na takiej wycieczce utkneloby się i jeszcze raz wszystko trzeba było przeżyć

Sentymentalizm. Z dystansu wszystko pięknieje. Złe wspomnienia zacierają się dużo szybciej niż dobre. 

4 minuty temu, Gość Homo sentimentals napisał:

Sentymentalizm. Z dystansu wszystko pięknieje. Złe wspomnienia zacierają się dużo szybciej niż dobre. 

Ja nie idealizuje tamtych lat. Wiele rzeczy było strasznych i patologicznych.Przestraszyloby mnie gdybym na takiej wycieczce utkwił.Natomiast chyba byli wtedy poważniejsi i doroslejsi.

, pamiętając dobrze zle i patologiczne rzeczy,czasami mnie bierze na rozmyślania,ze nawet z wkurzajacym kuzynem fajnie byłoby jeszcze raz pójść do kina

Nie mówiąc już o takich sobie bliższych klimatach.Bo tamci kuzyni to była zupełnie inna bajka i na dłuższą metę wkurzajaca dla wszystkich.Natomiast na poziomie pojedynczych chwil,takie coś nawet utkwiło w głowie.

Może to syndrom sztokholmski, gna Cię do tych podróży w czasie?  

1 godzinę temu, Gość Homo sentimentals napisał:

Może to syndrom sztokholmski, gna Cię do tych podróży w czasie?  

bez przesady tak źle nie było

Ja akurat kocham moją rodzinę, szanuję rodziców, ale nie mam do nich zaufania. Myślę podobnie jak autor, że z nimi wychodzę najlepiej na zdjęciu.