Gdybyscie nie nie miały szansy na własne dziecko to co wybralybyscie?

Sytuacja jest następująca. Obydwoje z mężem jesteśmy niepłodni. Po 10 latach starań mamy dwie opcje do wyboru

1.adopcja zarodka od innej pary, z tym ze dziecko nie byłoby spokrewnione z nami genetycznie 

2.bezdzietnosc do końca życia z przy tym samotność. Moi rodzice nie żyją, nie mam już rodzeństwa, z daleka rodzina nie mam kontaktu. 
 

Proszę o zaznaczenie tylko jednej opcji a nie wymyślanie następnych. 

Nie zaznaczam żadnej opcji. 

Bezdzietnosc.

Skoro pragniecie dziecka to oczywiste ze opcja 1. 

Tykko pamiętaj ze dziecko nie gwarantuje ze nie będziesz samotna na starość. Może wjechać na drugi koniec polski i wpadać tylko na święta 

Opcja 2.

Przed chwilą, Gość Aaa napisał:

Skoro pragniecie dziecka to oczywiste ze opcja 1. 

Tykko pamiętaj ze dziecko nie gwarantuje ze nie będziesz samotna na starość. Może wjechać na drugi koniec polski i wpadać tylko na święta 

Albo i wyjechać do Australii i wpadac raz na kilka lat...

Adopcja dziecka nie wchodzi w grę?

1 minutę temu, Gość Aaa napisał:

Skoro pragniecie dziecka to oczywiste ze opcja 1. 

Tykko pamiętaj ze dziecko nie gwarantuje ze nie będziesz samotna na starość. Może wjechać na drugi koniec polski i wpadać tylko na święta 

Oczywiście masz racje i jestem tego świadoma. Moja dalsza rodzina tak właśnie się porozjeżdżała po świecie tak wiec widziałam już na własne oczy coś takiego. Ja sama nie jestem pewna która opcje bym wybrała dlatego pytam jak inne osoby zupełnie subiektywnie by to oceniły i co wybrały. 

Napisane jest to w sposób mocno sugerujący wybór 1. Także ktoś pewnie chce na siłę się upewnić w swojej decyzji. 

A prawda też jest taka, że dziecko niespokrewnione to podobnie jak adoptowane, nie każdy jest w stanie na to się zdecydować.

2 minuty temu, Gość Gość napisał:

Adopcja dziecka nie wchodzi w grę?

Niestety nie 

8 minut temu, Gość Kjvn napisał:

Albo i wyjechać do Australii i wpadac raz na kilka lat...

No Pewnie, podałam najbardziej optymistyczny wariant 

No i też nie wiesz czy aż tacy do bólu byście samotni byli bez dzieci. A może mielibyście dobrych znajomych i super kontakt np. z ich dziećmi i wnukami. Może np. podróże by was napędzały. 

Zdecydowanie opcja numer jeden.

8 minut temu, Gość Ania napisał:

Oczywiście masz racje i jestem tego świadoma. Moja dalsza rodzina tak właśnie się porozjeżdżała po świecie tak wiec widziałam już na własne oczy coś takiego. Ja sama nie jestem pewna która opcje bym wybrała dlatego pytam jak inne osoby zupełnie subiektywnie by to oceniły i co wybrały. 

Skoro pragniesz dziecka tu i teraz, staraliście się  latami, to nie wahaj się. 

Zdecydowanie opcja pierwsza.

serio, o tak intymną i ważną kwestię pytasz randomów na forum XD? To wydajesz się w takim razie nie być w ogóle gotowa na dziecko jakiekolwiek

Jeśli to jest niepłodność a nie bezpłodność to jeszcze nie jest powiedziane że na pewno nie zajdziesz naturalnie w ciążę... Niektórzy i po 15 latach małżeństwa doczekują się pierwszego dziecka...

To chcecie dziecka, aby nie dopadła Was w przyszłości samotność? ???Może przemyślcie  decyzję,  aby to nie było dziecko, aby na stare lata zostać samymi. 

Jeśli powodem jest przede wszystkim samotność, to wybieram drugą opcję. Dziecko nie zastąpi Wam bliskości, ciepła. Nie jest również żadnym pewniakiem spokojnej ,,starości" i opieki.

Mam nadzieję, że nie sugerujesz się opiniami z forum, to ty najlepiej wiesz jak bardzo pragniesz, lub nie pragniesz dziecka. 
Gdybym to ja była jednak w tej konkretnej sytuacji, to wybrałabym 2. Mam dużo znajomych, takich którzy są dla mnie w zasadzie rodziną, więc nie obawiam się samotności na starość. Poza tym nosiłabym nieswoje dziecko, więc byłabym w ciąży dla bycia w ciąży, dla mnie niepojęte  Nie zdecydowałabym się nawet na in vitro w przypadku, gdybym korzystała z komórki dawczyni i nasienia mojego męża- nadal nie moje dziecko. Sama ze względu na chorobę nie mogę zajść w ciążę, a na in vitro się nie zdecyduję (byłam w klinice na wizycie), mam silne przeczucie że tak chciał los, chcę żyć jak najbardziej w zgodzie z naturą, nie chcę przechodzić stymulacji hormonalnej, truć się lekami. Ale też nigdy nie miałam parcia na dziecko mówiąc szczerze, natomiast jestem w stanie zrozumieć kobiety, dla których jest to tak ważne, że popadają w depresję na sama myśl, że nie urodzą nigdy dziecka. Słuchaj swojego serca i powodzenia

Bezdzietność. Nie bez powodu was obu to dotknęło. Może to jakiś znak

Nie chciałabym absolutnie traktowac dziecka jako lekarstwo na samotność. Wiem ze kiedyś dorośnie i założy własna rodzine i jest to normalne. Raczej Myslalam, ze przynajmniej miałabym taka świadomość, ze gdzies jest ten nasz członek rodziny mam nadzieje szczęśliwy i spełniony. Jestem szczęśliwa z mężem i na początku rozważaliśmy bezdzietność do końca życia. Tez nie byłoby tragedii chociaż zastanawiam się czy nie dać sobie jeszcze jednej szansy. 

A czy to dziecko będzie mialo kogos bliskiego oprócz Was? Kolega mojego brata ma 22 lata i właśnie zostal sam jak palec. Jego ojciec zmarl parę lat temu, matka nagle zmarla przed swietami.  Wszyscy w szoku. I on sam, nawet dziewczyny nie ma. 

Dzieciaki są przereklamowane. Weźcie psa ze schroniska i cieszcie się życiem i sobą. Ludzie, nie ma obowiązku bycia rodzicem. Wystarczy być dobrym, pozytywnym człowiekiem.

2

Mam wrażenie ze w dziale ciaza więcej siedzi gimbazy niż prawdziwych matek także Kafe to chyba najgorsze miejsce do jakichkolwiek porad. 

2!! 

Autorko ja tez tak myśle, tutaj nie pytaj bo będą ci radzić specjalnie jak najgorzej. Tutaj się po każdym jedzie z góry na dół, poszukaj wsparcia na bocianie gdzie kobiety starają się latami i tam zostaniesz zrozumiana. I tam doradza ci osoby które maja jakiekolwiek pojęcie w tym temacie 

Dzieci nie są przereklamowane , to nie towar w sklepie. Ale i owszem, nie wszystkim pisane. Opcja nr2.

Zdecydowanie opcja 1

ale jak ktoś leży do góry brzuchem i dzieci nie planuje przez najbliższe 10 lat to zaraz napisze ze masz adoptować co najmniej jakby dzieci do adopcji były na pęczki i można byłoby wybierać i wszystko załatwić od ręki Hahaha