Czy poza chorobami, jest w życiu coś straszniejszego niż to, że trzeba walczyć o przetrwanie, czyli zdobyć i utrzymać pracę?

Jak wy to postrzegacie? Dla mnie to jest przerażające, bo mam wrażenie i ciągłe obawy, że sobie z tym nie poradzę.

Czy jak ktoś sobie z tym choć raz poradzi i przekona sie, ze mu sie udalo, to ten strach mija?

Up

W życiu nic nie trzeba,jedyny pewnik to smierc...Postaram się wam to udowodnic.

4 minuty temu, Leżaczek napisał:

Pracę zamień na dochód. Chociaż można się utrzymać i bez niego ale trzeba mieć podstawy gospodarstwa samowystalczalnego.

Jeszcze utrata kogoś bliskiego, bo wtedy może zostać po nim taka pustka, że aż ciężko to ująć, opisać... 

3 minuty temu, Gość Gosc napisał:

[...] Czy jak ktoś sobie z tym choć raz poradzi i przekona sie, ze mu sie udalo, to ten strach mija?

Niekoniecznie. Może się z kolei przeistoczyć w obawy przed utratą tego, co się już zyskało. Ogólnie to dość korzystna oznaka świadomości i wiedzy nt przewrotności losu niemniej, zbyt silny strach jest uciążliwy, przytłaczający, może wręcz wywoływać ciąg niekorzystnych zdarzeń. Można go więc i warto minimalizować zdobywając większą pewność siebie i stabilności bytu, potwierdzając własną zaradność, tworząc sobie perspektywy i możliwości 'na wypadek'... Im więcej pewnych opcji do wyboru, tym większe bezpieczeństwo.

mrd arska szmato Ze sluzb

autor ka to agent słuzb niekoniecznie polskich,, kafe należy do WP