Prośba o ocenę

Witam, 

mam ogromny dylemat, i choć uważam to za wyraz słabości z mojej strony, chciałbym się was poradzić. Moja partnerka cierpi na depresję, od lat, są chwile lepsze i są gorszę, jednak nie chcę iść na terapie, na poje prośby aby poszła zobaczyć lekarza, reaguję wręcz histerycznie. Depresja sprawiła że od dobrych 8 lat nie pracuję zawodowo, owszem ima się jakiś dodatkowych zajęć, jednak kwoty które zarabia są naprawdę niewielkie (500 pln). Nie mamy dzieci. Utrzymanie domu jest na mojej głowie, co na początku jako facetowi mi nie przeszkadzało, zarabiam na tyle że nam starcza, jednak nic nie odkładamy, a każdy niekontrolowany zakup wiąże się z ratami (jak popsuje się jakiś sprzęt). Zaczynam jednak ostatnio zauważać iż, coraz bardziej mnie to irytuję, zbliżam się do 40 i nie wiem czy chce tak dalej żyć, myślę też o naszej przyszłości, i nie widzę abyśmy dali rade przeżyć z jednej emerytury...

Z partnerką próbowałem o tym rozmawiać, jednak ma ona ciężki charakter i tak jak wspomniałem, wypomina mi iż nie myślę o jej chorobie, nie zrozumcie mnie źle ja rozumiem że jest chora, i w sumie pewnie dlatego tyle lat ją nie naciskałem aby stanęła na nogi, jednakże w obecnym czasie ta sytuacja zaczyna wpędzać mnie w depresję ... Uczucie zaczyna ulatywać, bo jak ma nie ulecieć, skoro nie ma czasu, lub pieniędzy na jaką kolwiek aktywność. oddalamy się od siebie, mimo iż nie do końca togo chce to nie potrafię o nie myśleć tak jak myślałem jeszcze 5 lat temu, jednym słowem nie wiem czy dam radę tak żyć przez kolejne 5 lat ... powiedziałem jej to ostatnio, znów proponując terapię, zgodziła się że zacznie szukać więcej dodatkowych zajęć, ale na terapie nie pójdzie ... 

zaczynam myśleć iż jestem w toksycznym związku